در دل انیمیشن تحسین‌شده Moana محصول استودیو دیزنی، شخصیتی وجود دارد که اگرچه زمان حضورش بر پرده چندان طولانی نیست، اما تأثیرش در کل داستان و بر مسیر قهرمان اصلی، عمیق و ماندگار است: مادربزرگ تالا. او نه‌تنها ستون عاطفی خانواده‌ی موآنا، بلکه حلقه‌ی وصل سنت‌های فراموش‌شده و آینده‌ی ناشناخته است.

تالا، با صدای آرام و چهره‌ای مهربان، همانند یک «صدای درون» برای موآنا عمل می‌کند. او کسی است که برخلاف پدر موآنا، فرزندش، محدودکننده نیست و در عوض فرزندِ فرزندش را تشویق می‌کند که به ندای دلش گوش کند. تالا، برخلاف بسیاری از شخصیت‌های مسن در انیمیشن‌های کلیشه‌ای، نه مانعی برای پیشرفت است و نه صرفاً یک مشاور. او زنی‌ست که خودش هم آرزوی پرواز دارد – یا بهتر بگوییم، پرواز بر سطح دریا، به شکل یک سفره‌ماهی.

در بخشی از فیلم، وقتی موآنا تردید دارد که آیا مسیر درستی را انتخاب کرده یا نه، تالا در لحظه‌ای درخشان و شاعرانه، در قالب روحی نورانی ظاهر می‌شود و او را از نو به خویشتن خویش بازمی‌گرداند. این صحنه، نمونه‌ای از حضور عمیق معنوی تالا در روایت است: او به معنای واقعی، یک راهنمای روحانی‌ست. شخصیتی که حتی پس از مرگ، الهام‌بخش باقی می‌ماند.

اما تالا تنها برای موآنا نقش مهمی ایفا نمی‌کند؛ او برای مخاطب نیز حامل پیام‌های فرهنگی و انسانی مهمی‌ست. تالا نمادی از احترام به سالمندان در فرهنگ پلینزی است. در جوامع بسیاری از جزایر اقیانوس آرام، بزرگان خانواده به‌عنوان حافظان سنت، قصه‌گوها و مشاوران معنوی شناخته می‌شوند. دیزنی با خلق این شخصیت، به‌جای ساختن تصویری کلیشه‌ای، ادای احترامی به این ارزش‌ها کرده است.

در زمانی که دنیای انیمیشن به‌سمت تمرکز بیشتر بر قهرمانان جوان و پویاییِ ظاهری می‌رود، حضور شخصیتی چون تالا، که قدرتش در خرد، آرامش و باور قلبی نهفته است، غنیمتی‌ست کمیاب. او به ما یادآوری می‌کند که برای قهرمان بودن، همیشه نیاز به شمشیر یا قدرت‌های خارق‌العاده نیست؛ گاهی کافی‌ست صدایی باشی که در لحظه‌ی درست، بگوید: «من به تو ایمان دارم.»

اگر می‌خواهید در دل ماجراجویی‌های دریایی موآنا، به‌دنبال چراغی از خرد، عشق و الهام بگردید، نگاه‌تان را از مادربزرگ تالا برندارید. او همان نسیم ملایمی‌ست که بادبان‌های قهرمان را به حرکت درمی‌آورد.