انتخاب بحث‌برانگیز بهترین شخصیت سال در جوایز کرانچی‌ رول

مراسم امسال جوایز کرانچی‌ رول که در ۵ خرداد ۱۴۰۴ برگزار شد، بار دیگر با جنجال همراه بود. این بار ماجرا به انتخاب سونگ جین‌وو (Sung Jinwoo) از انیمه سولو لولینگ (Solo Leveling) به‌عنوان بهترین شخصیت اصلی سال مربوط می‌شود – انتخابی که موج انتقادات گسترده‌ای را در میان طرفداران انیمه به راه انداخته است.

سولو لولینگ در مراسم امسال عملکرد قابل‌توجهی داشت و چندین جایزه مهم را به خانه برد. اگرچه بسیاری معتقدند این انیمه شایسته دریافت جایزه بهترین اکشن سال بود، اما کسب سایر جوایز، به‌ویژه بهترین شخصیت اصلی، با واکنش‌های منفی طرفداران مواجه شده است. منتقدان معتقدند که این پیروزی بیشتر حاصل محبوبیت گسترده سریال و قدرت رأی طرفداران است تا کیفیت واقعی شخصیت‌پردازی. این موضوع بحث‌های جدی‌ای را درباره عدالت در فرآیند انتخاب برندگان جوایز کرانچی‌رول مطرح کرده است.

سونگ جین‌وو، قهرمان داستان سولو لولینگ، در ابتدای سریال شخصیتی جذاب و قابل‌درک بود. درگیری‌های درونی او، به‌ویژه نگرانی برای سلامت مادرش، عمق انسانی مناسبی به شخصیت بخشیده بود. اما با پیشرفت داستان، این شخصیت دچار تحول منفی شده است.

در فصل دوم، جین‌وو بیشتر شبیه ماشینی برای ارائه صحنه‌های اکشن تبدیل شده تا انسانی با احساسات و پیچیدگی‌های واقعی. او همیشه پیروز است، هیچ‌گاه با شکست واقعی مواجه نمی‌شود و تعاملات معناداری با سایر شخصیت‌ها ندارد. این الگوی تکراری باعث شده داستان به یکنواختی بکشد و شخصیت اصلی جذابیت اولیه‌اش را از دست بدهد.

در مقابل، فریرن (Frieren) از انیمه «فریرن: فراتر از پایان سفر» (Frieren: Beyond Journey’s End) نمونه‌ای بی‌نظیر از شخصیت‌پردازی عمیق و تأثیرگذار محسوب می‌شود. این الف هزارساله با وجود قدرت بی‌نهایت، انسانیت و آسیب‌پذیری خاصی دارد که او را به یکی از جذاب‌ترین شخصیت‌های سال‌های اخیر تبدیل کرده است.

رابطه پیچیده فریرن با زمان و مرگ، درک تدریجی او از ارزش روابط انسانی، و سفر عاطفی‌اش برای فهمیدن احساسات، همه و همه او را به شخصیتی چندبعدی و قابل‌باور تبدیل کرده‌اند. صحنه‌های خاطره‌انگیز او با هیمل (Himmel) و پیشرفت رابطه‌اش با فرن (Fern) نشان‌دهنده مهارت فوق‌العاده سازندگان در خلق شخصیتی است که هم قدرتمند و هم انسانی باشد.

لحظه‌ای که فریرن آئورا (Aura) را شکست می‌دهد، نه تنها نمایش قدرت او بود، بلکه نشان‌دهنده عمق شخصیتی و درک او از طبیعت انسانی بود. این نوع پیچیدگی دقیقاً همان چیزی است که در شخصیت جین‌وو دیده نمی‌شود. مائومائو (Maomao) از سریال The Apothecary Diaries نیز انتخاب عالی دیگری برای این جایزه محسوب می‌شد. این شخصیت زن قوی با هوش سرشار و علاقه عمیق به طب، ترکیب منحصربه‌فردی از شخصیت کمدین و جدی ارائه می‌دهد.

روابط پیچیده مائومائو با جین‌شی (Jinshi)، وفاداری او به خانواده‌اش در محله فاحشه‌ها، و مهارت‌های تشخیصی فوق‌العاده‌اش، همه در کنار هم شخصیتی کامل و جذاب خلق کرده‌اند. او نه تنها هوشمند است، بلکه عمق عاطفی نیز دارد که در طول سریال به تدریج آشکار می‌شود. مائومائو نشان می‌دهد که چگونه می‌توان شخصیت قوی زنانه‌ای خلق کرد که هم مستقل باشد و هم روابط معناداری داشته باشد. این تعادل دقیقاً همان چیزی است که بسیاری از شخصیت‌های مذکر مدرن انیمه در آن ناکام مانده‌اند.

لایوس (Laios) از «خوشمزه در سیاهچال» (Delicious in Dungeon) نیز کاندیدای قوی دیگری بود. اگرچه او مرکز توجه کمتری نسبت به فریرن و مائومائو داشت، اما شخصیت‌پردازی منحصربه‌فرد و جذاب او، به‌ویژه علاقه عجیب و غریبش به هیولاها و روابط‌اش با اعضای گروه، او را به گزینه مناسبی برای این جایزه تبدیل می‌کرد.

در سال‌های گذشته، جایزه بهترین شخصیت اصلی به شخصیت‌هایی مانند مانکی دی لوفی (Monkey D. Luffy) از وان‌پیس و ارن یگر (Eren Yeager) از حمله به تایتان رسیده بود. این انتخاب‌ها معمولاً با رضایت عمومی طرفداران همراه بوده و کیفیت شخصیت‌پردازی را منعکس می‌کرده است. امسال اما، بسیاری از طرفداران احساس می‌کنند که انتخاب بر اساس محبوبیت صرف انجام شده و کیفیت نادیده گرفته شده است. این موضوع باعث شده بحث‌هایی درباره ضرورت تغییر در فرآیند انتخاب برندگان مطرح شود.

پس از اعلام نتایج، شبکه‌های اجتماعی پر از انتقادات و بحث‌های داغ شد. بسیاری از طرفداران در توییتر و ردیت ابراز ناراحتی کردند و خواستار شفاف‌سازی بیشتر در فرآیند رأی‌گیری شدند. برخی منتقدان معتقدند که سیستم رأی‌گیری کرانچی‌ رول بیش از حد به محبوبیت لحظه‌ای متکی است و نمی‌تواند کیفیت واقعی شخصیت‌پردازی را بسنجد. آنها پیشنهاد می‌کنند که کمیته‌ای از متخصصان نیز در فرآیند انتخاب نقش داشته باشند.

این جنجال ممکن است تأثیر بلندمدتی بر اعتبار جوایز کرانچی‌ رول داشته باشد. اگر طرفداران احساس کنند که انتخاب‌ها منصفانه نیست، ممکن است مشارکت کمتری در رأی‌گیری‌های آتی داشته باشند. از سوی دیگر، این بحث‌ها می‌تواند فرصتی برای بهبود فرآیند انتخاب باشد. شاید وقت آن رسیده که کرانچی‌ رول سیستم رأی‌گیری خود را بازنگری کند تا تعادل بهتری بین محبوبیت عمومی و کیفیت هنری برقرار کند.

اگرچه سونگ جین‌وو طرفداران زیادی دارد و سولو لولینگ انیمه محبوبی است، اما انتخاب او به‌عنوان بهترین شخصیت سال سؤال‌هایی درباره معیارهای داوری مطرح کرده است. شخصیت‌هایی مانند فریرن و مائومائو با عمق، پیچیدگی و تأثیرگذاری خود، شایستگی بیشتری برای کسب این جایزه داشتند. این ماجرا نشان می‌دهد که جامعه انیمه به بلوغ رسیده و انتظارات بالایی از کیفیت داستان‌گویی و شخصیت‌پردازی دارد. امید است که این انتقادات سازنده منجر به بهبود کیفیت جوایز در سال‌های آتی شود.

منبع: comicbook

بزرگ‌ترین یوتیوبر کالاف دیوتی ایران کیه؟ میزگیم با ملیکا دیوتی