بازی Atomfall به‌احتمال بسیار تعداد زیادی از بازیکنانش را غافلگیر خواهد کرد چرا که این اثر، بهتر از چیزی است که تصور می‌کنید؛ در نتیجه با نقد و بررسی بازی اتمفال (Atomfall) همراه مجله بازار باشید.
به‌شخصِ انتظار یک بازی درست و حسابی را داشتم، نه فقط به خاطر سابقه‌ی درخشان استودیوی Rebellion خالق آثاری همچون Sniper Elite و Zombie Army ، بلکه چون خود Atomfall هم در نمایش‌های قبل از عرضه‌اش منحصربهفرد و جذاب ظاهر می‌شده است اما نکته‌ی قابل بحث اینجا است که این اثر فراتر از انتظاراتم ظاهر شد؛ درواقع اتمفال از نظر طراحی بهتر، از نظر اجرا پرداخته شده‌تر، از نظر روایت درگیرکننده‌تر و از لحاظ مکانیک‌های گیم‌پلی نیز هیجان‌انگیزتر از چیزی بود که توقعش را داشتم.
داستان بازی اتمفال در تاریخ جایگزینِ دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی در شمال انگلستان و در شهری ویران شده جریان دارد. Atomfall که از آتش‌سوزی Windscale در سال ۱۹۵۷ (یکی از بدترین فاجعه‌های هسته‌ای در تاریخ) الهام گرفته، شما را در نقش یک شخصیت بی‌نام و مبتلا به فراموشی در منطقه‌ی-قرنطینه‌ای در حومه‌ی کامبریا قرار می‌دهد اما برخلاف انتظار، پنج سال پس از حادثه‌ی هسته‌ای پیش‌آمده، این منطقه تصویری کلیشه‌ای از یک محیط پساآخرالزمانی را ارائه نمی‌دهد و برعکس ما را با فضایی سرزنده، پرجنب‌وجوش، رنگارنگ و خیره‌کننده روبرو می‌نماید. پوشش گیاهی انبوه، جنگل‌های متنوع، چشم‌اندازهای گیرا و حیات‌ِوحشی غنی در تمامی نقاط نقشه دیده می‌شوند و اتمسفر شگفت‌انگیزی را به‌تصویر می‌کشند. Atomfall در بسیاری از جنبه‌ها به وضوح از S.T.A.L.K.E.R. و Fallout الهام گرفته اما از نظر فضاسازی موفق شده هویتی کاملاً منحصربهفرد و اصیلی برای خود بسازد و آن را به‌شکلی متفاوت عرضه کند.
بازی Atomfall بر اساس کد ارسالی ناشر (Rebellion) و روی PS5 بررسی شده است.
.Atomfall was reviewed on PS5 based on code submitted by the publisher (Rebellion)
داستان بازی Atomfall به‌خوبی درگیرمان می‌کند
این جهانِ خاص، داستانی شگفت‌آور و درگیرکننده را نیز در خود جای داده است. از همان لحظه‌ی اول Atomfall به شکلی متقاعد کننده‌ای نه‌تنها موفق می‌شود هویت ویژه‌ای را برای خودش و دنیایش بسازد بلکه معمای جذابی را هم حول‌محور فاجعه‌ی هسته‌ای بوجود آمده در نیروگاه اتمی و قلب منطقه‌ی قرنطینه شده‌اش شکل می‌دهد. با دیدن آن سؤالاتی مانند: علت اصلی این حادثه چه بوده؟ چه چیزی آن را رقم زده؟ و این فاجعه در سال‌های بعد از وقوعش چه تأثیری بر منطقه داشته است؟ ذهن بازیکن را درگیر می‌کنند و باید گفت که این تأثیرات کم هم نیستند.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید این منطقه دقیقاً یک سرزمین خاموش هسته‌ای نیست اما همچنان نه امن است و نه عادی. مردمی که سال‌ها در این قرنطینه گیر افتاده‌اند به گروه‌های مختلفی تقسیم شده‌اند؛ بازماندگان عادی، سربازان فاشیست، یاغی‌های خون‌خوار و درویدهای متعصب که هرکدام به نوعی دیوانه‌اند. هر کرکتری که در Atomfall ملاقات می‌کنید، شخصیت خاص خود را دارد. از دیالوگ‌نویسی گرفته تا صداپیشگی، همه‌چیز دست‌به‌دست هم داده تا حتی معمولی‌ترین NPCها هم سرشار از زندگی و جزئیات به نظر برسند اما انسان‌ها تنها تهدیدات موجود نیستند؛ هیولاهای انسان‌گونه، قارچ‌های عجیب، توهمات شنیداری و خطرات ناشناخته‌ی دیگری نیز در گوشه و کنار منطقه در کمین‌اند.
کشف لایه‌های پنهان اسرار Atomfall و کنار هم گذاشتن قطعات این پازل، تجربه‌ی درگیر کننده‌ای می‌سازد. بازی داستانش را به‌صورت قطره‌چکانی و مرموزی روایت می‌کند که هربار تنها بخش کوچکی از آن را فاش می‌نماید درحالی‌که شما را کاملاً مجذوب خود نگه می‌دارد، حسی منتقل می‌کند که انگار چیزی هنوز در دسترس‌تان نیست اما به آن نزدیک شده‌اید. یکی از جنبه‌های تحسین‌برانگیز Atomfall این است که به شما این حس را القا می‌کند که انگار نویسنده‌ی داستان خودتان هستید و این کار را به روش‌های مختلفی انجام می‌دهد. انتخاب‌های بازیکن در دیالوگ‌ها نقش مهمی دارند، همچنین این امکان را دارید که هر تعداد از شخصیت‌ها را که می‌خواهید بکشید و به هرکس که برخورد کردید آن را از بین ببرید یا اصلا مسیر یک صلح‌طلب را پیش بگیرید.
اتمفال در واقعیت، هیچ ماموریت فرعی ندارد و نباید داشته باشد
از همه مهم‌تر، ساختار آزاد و بدون راهنمایی مستقیم بازی است. در اینجا، کوئست‌ها به شکل «سرنخ» ارائه می‌شوند و همین موضوع شاید برای بعضی از بازیکنان جذاب و برای بعضی دیگر نیز گیج کننده و منفی ظاهر شود. اتمفال نکات مبهمی در مورد افراد یا مکان‌ها نیز معرفی می‌کند تا شما را وارد مسیر کلی بازی نماید. پس از آن، تصمیم با شما است که آیا این سرنخ‌ها را دنبال کنید یا خیر. درواقع جذابیت Atomfall در اینجا است که شما هیچ‌وقت دقیقاً نمی‌دانید یک سرنخ چقدر مهم است—حتی سرنخ‌هایی که به ظاهر بی‌اهمیت هستند ممکن است به‌طور غیرمنتظره‌ای با داستان اصلی ارتباط پیدا کنند. این طراحی باعث می‌شود که بازی شما را تشویق کند تا صرفاً از روی کنجکاوی مسیرتان را پیدا کنید-به‌جای اینکه تجربه‌تان را در قالب مأموریت‌هایی مشخص و سیستماتیک دنبال کرده و خلاصه نمایید. در نتیجه، مفهوم «مأموریت‌های فرعی» عملاً بی‌معنی می‌شود.
این قابلیت کمک می‌کند تا دنیای Atomfall همیشه جذابیتی برای گشت‌وگذار و کشف کردن داشته باشد. منطقه‌ی قرنطینه‌ای کامبریا یک محیط کاملا Open-World است اما به چندین بخش جداگانه تقسیم شده که با صفحه‌های لودینگ از هم جدا می‌شوند (درحالی که محیط‌های داخلی و دانجن‌ها اغلب به‌طور مجزا لود می‌شوند.) از نظر وسعت، نقشه‌ی بازی به‌اندازه‌ی S.T.A.L.K.E.R. یا Fallout بزرگ نیست اما همچنان به‌اندازه‌ی کافی وسیع به نظر می‌رسد. مهم‌تر از آن، بازی از تمام فضای موجود به‌خوبی استفاده کرده است و تنوع محیطی چشمگیری دارد. از اردوگاه‌های زندانیان و قلعه‌های مخروبه گرفته تا روستاهای دلنشین (که تحت حکومت نظامی وحشتناکی هستند)، غارهای اسرارآمیز، پناهگاه‌ها و تأسیسات متروکه—و البته، تعداد زیادی از کابین‌های تلفن قرمز که در سراسر نقشه پراکنده شده‌اند.
گشت‌وگذار در دنیای بازی همیشه لذت‌بخش است. این یکی دیگر از بخش‌هایی است که Atomfall رویکردی بدون راهنمایی مستقیم را پیش گرفته است، مخصوصاً اگر بازی را روی درجه‌ی سختی پیش‌فرض (یا بالاتر) تجربه کنید. در این صورت مسیریابی بازی شما را کاملاً در دنیای اتمفال غرق می‌کند و از شما می‌خواهد که با دقت بیشتری به محیط اطراف خود نگاه کنید تا بتوانید مسیر خود را پیدا نمایید. چیزهایی که در طول مسیر کشف می‌کنید، تقریباً همیشه ارزشمند هستند البته در سطوح مختلف؛ این را هم اضافه کنم که ممکن است با شخصیت‌های عجیب‌وغریب، مکان‌های تازه و جالب، قسمت‌هایی از داستان و پیش‌زمینه‌ی داستان، یا لوت‌های ارزشمند مواجه شوید. این پاداش‌ها شامل سلاح‌ها، مهمات، منابع ساخت‌وساز، دستورالعمل‌های جدید و موارد دیگر می‌شوند که همگی به ارتقای تجربه‌ی بازی کمک می‌کنند.
Atomfall می‌تواند خطرناک‌تر باشد
با توجه به خطرناک بودن دنیای Atomfall، بخش زیادی از این موارد می‌توانند مهم باشند. درست مثل بازی‌هایی که بیشترین تأثیر را بر آن داشته‌اند، این بازی نیز دارای مکانیک‌های بقا یا (survival) است البته نه در حد پیچیدگی چیزی مثل S.T.A.L.K.E.R. شما باید سلامتی، وضعیت‌های خاص‌تان را مانند خون‌ریزی و ضربان قلب خود را مدیریت کنید. اگر به این موارد توجه نکنید یا خیلی بی‌پروا بازی کنید، احتمالاً به سرعت خواهید مرد (یا حداقل آن‌قدر واضح تاثیرش را می‌بینید تا آن را جدی بگیرید.) این یعنی آیتم‌های مربوط به سلامت، منابع ساخت‌وساز، سلاح و مهمات اثر حیاتی هستند و البته کمیاب. این کمبودِ منابع باعث می‌شود که اکتشافِ اتمفال همیشه ارزشمند باشد، زیرا احتمال زیادی وجود دارد که در اطراف خود، چیزِ کاربردی و مهمی پیدا کنید که به بقای شما کمک کند.
مبارزات بازی خشونت‌آمیز طراحی شده‌اند
اگر تنها یک بخش از بازی اتمفال وجود داشته باشد که کمی خشن به نظر برسد، آن قسمت مبارزاتش است. من در طول تجربه‌ی اتمفال از سنگین بودن مبارزات در برخی مواقع لذت می‌بردم چرا که این حس به خوبی با خطرات دائمی این سرزمین بی‌عدالت و وعده تجربه بقامحورش هم‌خوانی دارد اما در لحظه، مبارزات می‌توانند خسته‌کننده و ناامیدکننده باشند، مخصوصاً وقتی که باید از نزدیک با دشمنان‌تان مبارزه کنید که به دلیل کم‌بود مهمات در بازی، این اتفاق به‌طور مداوم میفتد که نکته‌ی منفی بزرگی محسوب می‌شود.
پیشرفت در Atomfall نیز نسبتاً محدود و ساده است، به طوری که تجربه‌ی مبارزاتی شما به مرور زمان خیلی تغییر نمی‌کند. با این حال من از تنوع سلاح‌های range و melee در بازی و حس متفاوت تجربه از هرکدام از آنها راضی‌ام. نکته‌ی جالب بعدی این است که مبارزات تقریباً هیچ‌وقت به شما تحمیل نمی‌شوند. در Atomfall می‌توانید هرچقدر که بخواهید مخفی‌کار یا خون‌ریز باشید. دوری از دشمنان همیشه یک گزینه است، مخصوصاً با علم به اینکه طراحی محیط‌ها معمولاً به گونه‌ای است که چندین مسیر برای عبور وجود دارد که با توجه به سابقه‌ی تیم Sniper Elite، جای تعجبی ندارد.
اما چیزی که تعجب‌آور است، این است که مخفی‌کاری (بخشی که استودیوی Rebellion معمولاً در آن مهارت زیادی دارد) گاهی کمی دست‌وپاگیر به نظر می‌رسد. منظورم این نیست که مخفی‌کاری-گیم‌پلی ایراد دارد یا غیرقابل استفاده است؛ در بهترین حالت، می‌تواند واقعاً هیجان‌انگیز و لذت‌بخش باشد اما هوش مصنوعی اتمفال گاهی بیش از حد فراموش‌کار یا بیش از حد تیزبین عمل می‌کند که ممکن است باعث شود که به راحتی سیستم را دور بزنید (حداقل اگر مثل من بازی کنید) البته این خودش به نوعی می‌تواند جالب باشد اما در عین حال باعث می‌شود که مخفی‌کاری و مبارزات بازی در لحظه کمی ناپخته به نظر برسند.
اتمفال را بازی کنیم یا خیر؟
بازی Atomfall با داستانی «رمز و رازدار» و جذابی روایت می‌شود که حس شوخ‌طبعی ویژه‌ای نیز ارائه می‌دهد. در حالی که گیم‌پلی آن با طراحی مثبت بصری گشت‌و‌گذاری لذت‌بخش و تأکید چشمگیرش بر انتخاب‌های بازیکن تعریف می‌شود اما موارد دیگری هم وجود دارند که این محصول را به ثبات کیفی می‌رسانند. اتمفال با گرافیکی خارق‌العاده و فضایی مسحور کننده، ماجراجویی پسا-هسته‌ای خوبی را عرضه می‌کند حتی با وجود برخی مشکلاتی که در مبارزات و مخفی‌کاری‌های اثر وجود دارد به شکل مطلوبی تجربه می‌شود.
| نقاط قوت | نقاط ضعف |
|---|---|
| دنیایی فوق‌العاده با اتمسفری قوی و هویتی منحصربهفرد | مبارزات و مخفی‌کاری، گاهی اوقات بیش از حد دست‌وپاگیر هستند |
| طراحی نقشه‌ی عالی‌ای که کاوش را به تجربه‌ای لذت‌بخش‌تر تبدیل می‌کند | سیستم پیشرفت ساده و محدود |
| داستانی درگیرکننده با روایتی قدرتمند، شخصیت‌های دوست‌داشتنی، صداگذاری عالی و جذاب | |
| معمایی سرگرم کننده که شما را تا انتها مجذوب خود نگه می‌دارد |
نظرات