با انتشار قسمت اول (اپیزود ابتدایی) بازی Lost Records: Bloom & Rage بسیاری از کاربران و منتقدین صنعت بازیهای ویدیویی این انتظار را داشتند که استودیو بازیسازی «دونتناد» باریدیگر، شاهکار «لایفایزاسترنج» خودش را تکرار کند اما آیا این موضوع به بهترین شکل ممکن رقم خورده است یا خیر؟ با نقد و بررسی بازی Lost Records همراه مجله بازار باشید.
بازی Lost Records: Bloom & Rage یک ماجراجویی روایی از ذهنهای خلاقی است که پشت نسخهی اصلی Life is Strange قرار داشتند. طرفداران آثار قبلی استودیو بازیسازی دونتناد (Don’t Nod) احتمالاً از آنچه تصور میکردند، زودتر با فضای Velvet Cove در میشیگان ارتباط برقرار میکنند. این شهر کوچک به زیبایی جان گرفته و پر از شخصیتهایی است که درخشش آنها فراتر از خط کلی داستان است. هرچند روند قصهی لاست رکوردز کُند پیش میرود اما این بازی با درامِ لحظهبهلحظه و لحظات سرگرمکنندهاش، بهاحتمال بسیار بازیکنان را درگیر خود نگه میدارد.
در بازی Lost Records: Bloom & Rage بازیکن در نقش Swann قرار میگیرد، دختری نوجوان که درگیر چالشهای هویتی و محیط اطرافش است. کرکتر Swann شخصیتی آرام و درونگرایی دارد و علاقهی زیادی نیز به سینما، تماشای فیلمها و حتی ساختن فیلمهای خودش دارد. او پذیرفته که دوستی صمیمیای ندارد اما همهچیز زمانی تغییر میکند که گروهی از دختران اطرافِ Swann به کمک او میآیند تا از دست قلدری بهظاهر چابک نجات پیدا کند. همین اتفاق ساده، مسیری کاملاً جدید را در زندگی او رقم میزند.
بازی Lost Records بر اساس کد ارسالی ناشر (Don’t Nod) و روی PS5 بررسی شده است.
.Lost Records was reviewed on PS5 based on code submitted by the publisher (Don’t Nod)
داستانی که مانع رشد شخصیتها میشود
در سال ۲۰۲۲، Swann دوباره به شهری بازمیگردد که نوجوانیاش را در آن گذرانده (اگر بخواهم دقیقتر بگویم، به سال ۱۹۹۵ برمیگردد.) او به درخواست دوستش Autumn به Velvet Cove بازمیگردد، چرا که Autumn جعبهای مرموز دریافت کرده که به آدرس گروه موسیقی قدیمیشان، Bloom & Rage، فرستاده شده است. پس از این تجدید دیدار، آنها شروع به یادآوری خاطرات تابستان ۱۹۹۵ میکنند، رویدادی که در طول بازی بارها به آن بازمیگردند. در حالی که این دوستان قدیمی به خاطر میآورند که قول داده بودند هرگز دوباره یکدیگر را نبینند، جزئیات اتفاقاتی که آن تابستان رخ داده، در ذهنشان گنگ و مبهم باقی مانده است. بازیکن (که ما هستیم)، داستان را از دید Swann دنبال میکند و بین گذشته و حال جابهجا میشود.
شخصیتهای Swann، Nora، Autumn و Kat گروهی از افراد خاص و متفاوتی هستند که بسیاری از بازیکنان احتمالاً با آنها همذاتپنداری خواهند کرد. هرکدام از این دخترها ویژگیهای منحصربهفرد خودشان را دارند و همین تعامل بین شخصیتها است که هستهی اصلی جذابیت Lost Records: Bloom & Rage را تشکیل میدهند. درواقع Swann یک دختر گوشهگیر و عاشق فیلم است که به شکلی غمانگیز، درست چند ماه قبل از مهاجرتش به کانادا با گروهی از دوستانش آشنا میشود و آنها را پیدا میکند. با آگاهی از آیندهای که در انتظارش است، او و دوستانش تصمیم میگیرند که از تابستان خود نهایت استفاده را ببرند؛ موزیک پانک راک بنوازند، یک مخفیگاه پیدا کنند و تا جایی که میتوانند از کنار هم بودنشان بهرهوری نمایند. شخصیت Swann نیز کمکم از لاک خود بیرون میآید و صدای خود را پیدا میکند؛ چیزی که در طول روایت داستان، او را به وضوح شادتر و زندهتر نشان میدهد.
متأسفانه بخشِ مربوط به سال ۱۹۹۵ در بازی لاست رکوردز: بلوم اند ریج (Lost Records: Bloom & Rage) – اپیزود اول بسیار جالبتر از «زمان حال» روایت میشود؛ جایی که شخصیتها در محیطی متفاوت، دورِ آن بستهی مرموزی جمع شدهاند که باعث این تجدید دیدار شده است. برخلاف اینکه آنها ظاهراً بهشدت نگران محتوای بسته و پیامدهای احتمالی آن هستند، عجیب است که بیشتر وقت خود را صرف نوشیدن، صحبت کردن دربارهی خاطرات و حتی بازی بیلیارد میکنند، بدون اینکه توجهی خاصی به بسته یا معنای آن داشته باشند. این بسته عملاً بهانهای برای اشاره به یک رویداد مرموز و دردناک در گذشته را دارا است.
حتی در لحظات پایانی Tape 1 (قسمت اول بازی لاست رکوردز)، هیچ نشانهی مشخصی از اینکه چه چیزی داخل جعبه است یا اهمیت آن در روایت کلی چیست، وجود ندارد. در زمانی که بازی به لحظهی «دامه دارد» میرسد، خط زمانی ۲۰۲۲ در مقایسه با وقایع ۱۹۹۵ مانند یک عنصر فرعی احساس میشود؛ موضوعی که باعث میشود که بخشهای مربوط به «زمان حال» در مقایسه با گذشته کمرنگ و کماهمیتتر بهنظر برسند. این عدم تعادل باعث میشود که روایت بازی تا زمان پایان اولین قسمت خودش، توجیهِ مناسبی برای ساختار خود ارائه نکند.
کلکسیونها، دنیای بازی Lost Records: Bloom & Rage را زندهتر میکنند
خوشبختانه دنیای بازی Lost Records: Bloom & Rage به اندازهی شخصیتهایش غنی و پویا به نظر میرسد. نشانههای نوستالژیکی از دههی ۹۰ میلادی که در همهجایش پراکنده شدهاند و برای افرادی که با آن دوران آشنا هستند، تجربهای نوستالژیک و لذت بخشی رقم میزنند اما چیزی که این جهان ایدهآلیست را را واقعاً زنده میکند، شیوهی نوآورانهای است که لاست رکوردز (قسمت اول) برای آیتمهای کلکسیونیاش در نظر گرفته است.
برخلاف بسیاری از آثارِ مشابهای که در آنها بازیکن صرفاً میگردد و اشیاء را جمعآوری میکند، Lost Records: Bloom & Rage از دوربین فیلمبرداری Swann برای ثبت لحظاتش بهرهوری مینماید. این لحظات میتوانند شامل گفتوگوهای شخصیتها، منظرههای مختلف یا حتی حیوانات باشند. این قابلیت باعث میشود که کشف محیط بازی حس پویایی ویژهای داشته باشد و بازیکن بهجای صرفاً، برداشتن آیتمها – در ثبت و مستندسازی لحظات خاص خودش هم نقش فعالی داشته باشد و غرقِ در جزئیات شود. این را هم اضافه کنم که تجربهی بازی با یک هدست یا در محیطی آرام پیشنهاد میشود، چرا که جزئیات صوتی و فضاسازی بازی از نقاط قوت آن بهشمار میآیند.
دوربین فیلمبرداری در بازی Lost Records: Bloom & Rage صرفاً یک آیتم کلکسیونی نیست بلکه نقشِ کلیدی در روایت و گیمپلی بازی دارد؛ این دوربین علاوهبر ثبت لحظات شما، میتواند بهعنوان چراغ قوه و حتی راهی برای دیدن دنیا از زاویهای متفاوت استفاده کند. شما هنگام استفاده از دوربینتان، تصویری را روی صفحه نمایشتان بهصورت برفکی و با کادری مربعی مشاهده خواهید کرد که حس واقعی و نوستالژیکِ نگاه کردن از داخل یک چشمی دوربین قدیمی را بهدرستی القاء میکند.
در نسخهی پلیاستیشن ۵ (PlayStation 5) هم کنترلر دوالسنس (DualSense) قابلیت حرکتی-خاصی را برای هدایت دوربین فراهم میکند که تجربهی فیلمبرداری را ملموستر و منحصربهفردتر مینماید. این ویژگی باعث میشود که بازیکن پا جای شخصیت Swann بگذارد و دنیا را از دریچهی نگاهِ او تجربه کند. این قابلیت هوشمندانه توسط Don’t Nod انتخاب شده که یکی از موفقترین عناصر طراحی این بازی محسوب میشود.
عناصر ماورایی که چندان «ماورایی» نیستند
بگذارید این را هم اضافه کنم که یک چیزی در Velvet Cove درست نیست اما Lost Records: Bloom & Rage تمایلی ندارد که بازیکنان را بیش از حد درگیر این اسرار کند. در ابتدا ممکن است این سؤال مطرح شود که آیا این رویدادهای عجیب، حاصل خیالپردازی بیشازحد دختران است یا واقعاً با پدیدهای فراطبیعی روبهرو هستیم؟ اما هرچه جلوتر میرویم، گاها اتفاقاتی کاملاً غیرعادی رخ میدهند که نیاز به توضیح بیشتری دارند.
دقیقا اینجا است که بازی بهجای هیجانانگیز بودن، بیشتر به یک تجربهی خسته کننده تبدیل میشود. بهجای اینکه سرنخهایی در طول مسیر برای کشف حقیقت قرار داده شوند، روایت بازی، رازها را بیشازحد سربسته نگه میدارد؛ درواقع این حس را به بازیکن القاء میکند که شخصیتها چیزی میدانند اما عمداً از گفتن آن خودداری میکنند؛ در صورتی که بازیکن عملاً جای Swann قرار دارد و حتی طلسمها، موسیقی راک و عهدهای خونین، همگی نویدِ یک افشاگری جذاب را میدهند اما روند کشف حقیقتِ لاست رکوردز آنقدر کُند است که ممکن است بسیاری از بازیکنان بین قسمت اول و دوم، علاقهی خود را از دست بدهند.
طورِ دیگری بگویم؛ بازی Lost Records: Bloom & Rage تلاش زیادی میکند تا هویتی مستقل از Life is Strange پیدا نماید اما همچنان در سایهی این محصولِ محبوب باقی مانده است. تا زمانی که تصویر کاملی از داستان نداشته باشیم، نمیتوان گفت که استودیوی Don’t Nod در تحقق وعدههایی که در نیمهی اول بازی داده، موفق خواهد بود یا خیر. یکی از مشکلات اصلی دیگر هم این است که گزینههای انتخابی هنوز تأثیرگذار به نظر نمیرسند و گزینههای دیالوگ نیز تغییرات واقعیای را در مسیر داستان بازی ایجاد نمیکنند. این مسئله باعث میشود که بازیکنان کمتر از قبل این موضوع را احساس کنند که در شکل دادن به روایتِ لاست رکوردز (قسمت اول) نقش دارند.
در نهایت بایستی بگویم که Lost Records: Bloom & Rage تجربهای نامتوازن محسوب میشود؛ چرا که شخصیتها جذابتر از خود داستان هستند. پیچشِ نهایی بازی نیز نهتنها چندان قانع کننده نیست بلکه کمکی هم به روشنتر شدن رازِ اصلی اثر نمیکند. با این حال، سخت است تصور کنیم که بازیکنان با اشتیاق کمتری منتظرِ نیمهی دوم بازی در ۱۵ آوریل میمانند اما هنوز این احتمال وجود دارد که ادامهی داستان بتواند شخصیتهای خارقالعادهی لاست رکوردز را بهتر توسعه دهد و تجربهی لذتبخشتری را هم ارائه دهد.
بهنظر بنده، صبور باشید و منتظر اپیزود دوم بازی لاست رکوردز بمانید؛ نظر شما چیست؟ نظرتان را با ما و دیگر کاربران مجله بازار به اشتراک بگذارید.
نظرات