بازی Mafia: The Old Country به ما قول یک تجربه‌ی شدیداً واقعی را می‌داد که در قلب شهر مافیایی دنیا یعنی سیسیل روایت می‌شود اما نمرات متاکریتیک (Metacritic) این اثر خبر از مشکلی می‌دهند؛ از این رو بر آمدم تا به نقد و بررسی بازی Mafia: The Old Country بپردازم پس همراه مجله بازار باشید.

استودیو بازی‌سازی Hangar 13 جدیدترین محصول خود یعنی Mafia: The Old Country را روانه‌ی بازاری کرد که سقف انتظار بیشتری از او داشت. مافیا اولد کانتری با وعده‌ی بازگشت به ریشه‌های داستان‌محور سری محبوب مافیا و ارائه‌ی تجربه‌ای اصیل در سیسیلِ اوایل قرن بیستم وارد مارکت شد و قرار بود با بهره‌گیری از موتور گرافیکی Unreal Engine 5 و تمرکز بر یک داستانِ مافیایی عمیق، خاطره‌ی مافیا‌های متوسط قبلی را از بین ببرد اما متاسفانه این اثر نه‌تنها نتوانسته به استانداردهای بالای نسخه‌های کلاسیک این فرنچایز برسد بلکه با مشکلات متعددش در داستان، گیم‌پلی، اجرا و حتی هویت، به یک تجربه‌ی ناامید کننده و فراموش‌شدنی تبدیل شده است؛ شما بپرسید چرا؟ تا من به جنبه‌های مختلف بازی بپردازم و بگویم که چرا Mafia: The Old Country نتوانسته انتظاراتم را برآورده نماید.

بازی Mafia: The Old Country بر اساس کد ارسالی ناشر (2K Games) و روی PC بررسی شده است.
.Mafia: The Old Country was reviewed on PC based on code submitted by the publisher (2K Games)

داستان بازی Mafia: The Old Country | کلیشه‌ای، کم‌عمق و بدون کشش

درباره‌ی داستان بازی مافیا اولد کانتری شاید بتوان زیاد سخت نگرفت اما قطعا نمی‌توان در برابر سِیل عظیم نقاط ضعفش چشم بست. داستان این بازی حول‌محور انزو فاوارا (Enzo Favara) می‌گردد، یتیمی سیسیلی که پس از یک کودکیِ دشوار در معادن گوگرد، به خانواده‌ی جنایی تورّیسی (Torrisi) می‌پیوندد تا به‌عنوان یک «مرد شرافت‌مند» جایگاهی در جامعه پیدا کند. در نگاه اول، ایده‌ی کاوش در ریشه‌های مافیای سیسیلی و پرداختن به مسائل اجتماعی‌ای مانند فقر، فساد و بی‌اعتمادی به دولت در سیسیل اوایل قرن بیستم، واقعاً جذاب به نظر می‌رسد اما متاسفانه، اجرای این ایده به شدت ضعیف صورت گرفته است.

داستان بازی Mafia 4 یا همان اولد کانتری به‌جای ارائه‌ی یک درام مافیایی عمیق که ژَرفای آن بتواند شما را در هر لحظه با سطح جدیدی از حقایق کثیف روبه‌رو کند، به سرعت در دام کلیشه‌های ژانرش گرفتار می‌شود. دیالوگ‌ها اغلب پیش‌پاافتاده و قابل پیش‌بینی‌ بوده و فاقد ظرافتی هستند که در آثاری مانند Mafia 2 یا حتی فیلم‌های کلاسیک مافیایی مانند پدرخوانده دیده‌ایم. در مقایسه با داستان‌های عمیق و به‌یادماندنی نسخه‌های قبلی این سری، Mafia: The Old Country در حد یک فیلم مافیایی درجه‌‌دو باقی می‌ماند که حتی نمی‌تواند طرفداران سرسخت این ژانر را راضی نگه دارد.

شخصیت‌پردازی این اثر هم یکی از بزرگ‌ترین نقاط ضعفش محسوب می‌شود. انزو فاوارا که به‌عنوان قهرمان داستان ظاهر می‌شود، فاقد پیچیدگی احساسی یا انگیزه‌های عمیق است. او بیشتر شبیه یک ماشین انجام ماموریت بوده که از یک هدف به‌سوی هدف بعدی می‌رود، بدون اینکه بازیکن بتواند با او ارتباط عاطفی برقرار نماید. تصمیمات انزو اغلب غیرمنطقی یا بدون پشتوانه به‌نظر می‌رسند و بازی فرصت‌های زیادی را برای نشان دادنِ درگیری‌های درونی یا رشد شخصیتی او از دست می‌دهد. شخصیت‌های فرعی نیز از اعضای خانواده تورّیسی گرفته تا دشمنان، به همان اندازه بی‌روح هستند و حتی تلاش برای استفاده از صداگذاری کامل به زبان سیسیلی که قرار بود حس اصالت را تقویت کند، به دلیل ضعفِ در نویسندگی و کارگردانی، تاثیر چندانی روی اثر ندارد اما می‌تواند کمی حس‌وحال جالبش را به بازی بی‌افزاید.

The Old Country  و گیم‌پلی تکراری، ناپخته و خسته‌کننده

تلاش استودیو Hangar 13 قابل احترام است و می‌توان دید که در گیم‌پلی Mafia: The Old Country تلاش داشته ترکیبی از مخفی‌کاری، مبارزات نزدیک و تیراندازی را ارائه دهد اما این مسئله هم مشهود است که در هیچ‌کدام به موفقیت قابل‌توجهی نمی‌رسد. سیستم مخفی‌کاری بازی بیش از حد ساده‌انگارانه طراحی شده و به دلیل هوش‌مصنوعی ضعیف دشمنان، عملاً چالشی ندارد چرا که دشمنان به‌راحتی فریب می‌خورند، الگوهای حرکتیِ قابل پیش‌بینی‌ای دارند و گاهی اوقات، حتی به حضور بازیکن هم واکنشی نشان نمی‌دهند.

مبارزات نزدیک مافیا اولد کانتری هم که با تمرکز بر استفاده از چاقوهای سنتی سیسیلی مانند استیلتو (Stiletto) تبلیغ شده بود به دلیل انیمیشن‌های خشک و محدود به سرعت‌شان، خسته کننده می‌شوند جرا که حرکات رزمیِ انزو تنوع کمی دارند و حس خشونت خام و واقعی که سازندگان وعده داده بودند، به‌خوبی منتقل نمی‌شود. در تیراندازی هم وضعیت بهتری نمی‌بینیم؛ چون سلاح‌های قدیمی مانند شاتگان لوپارا (Lupara Shotgun) یا تپانچه‌ها به دلیل دقت پایین و بازخورد ضعیف‌شان، حس تیراندازی رضایت‌بخشی ارائه نمی‌دهند.

از کنترل‌های بازی هم بگوییم، مثلاً کنترل اسب‌ها که قرار بود حس و حال وسترن‌مانندی به بازی بدهد، عملاً دست‌وپاگیر و غیرطبیعی است. فیزیک حرکت اسب‌ها غیر واقعی به نظر می‌رسد و شما را در محیط‌های تنگ گیر می‌اندازد. درباره‌ی رانندگی با وسایل نقلیه‌ی قدیمی، مانند ماشین‌های ابتداییِ اوایل قرن بیستم هم می‌توان گفت که به دلیل کنترل ضعیف و طراحی بد مسیرها، بیشتر آزاردهنده هستند تا سرگرم کننده که بعد از مدتی ذوق پلیر را کور می‌کنند. دنیای بازی، هرچند از نظر بصری با استفاده از Unreal Engine 5 زیبا به نظر می‌رسد اما نبود فعالیت‌های جانبیِ معنادار یا تعاملات محیطی، آن را خالی و بی‌روح کرده است، انگار که مافیا ۳ را دوباره خلق کرده اما این‌بار بدون یک جهان آزاد.

اولد کانتری، ناپایدار و غیرحرفه‌ای

هرچه بیشتر در این بازی پیشروی کنید، حوصله‌ی کم‌تری برای ادامه‌ی تجربه‌ی آن خواهید داشت چرا که با وجودِ استفاده از موتور قدرتمند آنریل انجین ۵، بازی از مشکلات فنی متعددی رنج می‌برد. بازی Mafia: The Old Country قرار است با افتِ فریم‌ریت در صحنه‌های شلوغ، به‌خصوص در محیط‌های شهری تجربه‌ی شما را مختل کند، چیزی که برروی کنسول‌های نسلِ جدیدی مانند پلی‌استیشن ۵ و ایکس‌باکس سری ایکس به شکل قابل‌توجهی رخ می‌دهد. باگ‌های گرافیکی، مانند گیر کردن شخصیت‌ها در اشیاء، محیط یا انیمیشن‌های ناقص، به‌وفور دیده می‌شوند. در برخی موارد، بازی حتی کرش هم می‌کند و بازیکن را به منوی اصلی بازمی‌گرداند؛ مشکلی که برای یک اثر AAA در سال ۲۰۲۵ غیرقابل‌قبول بوده و در مواجه با آثاری که منتشر شده‌اند، یک فاجعه محسوب می‌شود.

مافیا اولد کانتری هرچند با زبان سیسیلی صداگذاری شده ولی در برخی صحنه‌ها با مشکلات فنیِ صدایی مانند ناهماهنگی صدا و تصویر یا کیفیت پایین ضبط مواجه است. موسیقی متن نیز برخلاف انتظار از یک بازی مافیایی که باید حس و حال سینمایی قدرتمندی داشته باشد، کاملاً معمولی و فراموش‌شدنی است. انتظار می‌رفت Hangar 13 از انتقادات Mafia III، به‌خصوص در مورد فعالیت‌های تکراری و مشکلات فنی، درس گرفته باشد اما به نظر می‌رسد استودیو هنوز هم درگیر همان مشکلات باقی بوده و حتی در مقایسه با بازی‌های دیگرِ سال ۲۰۲۵، اثر The Old Country به طرز ناامیدکننده‌ای قدیمی و ناپخته به نظر می‌رسد.

Mafia: The Old Country فرصتی از دست رفته است و می‌توانست با تکیه بر پتانسیل تاریخی و فرهنگی سیسیل و استفاده از قابلیت‌های موتور Unreal Engine 5، یک شاهکار مافیایی باشد اما داستان کلیشه‌ای، گیم‌پلی تکراری و مشکلات فنی متعدد، لحظه‌به‌لحظه، ارزش تجربه‌ی آن را می‌کاهد اما نمی‌گویم که هرگز آن را تجربه نکنید بلکه باید بدانید که سطح توقع بالایی نباید داشته باشید. البته که اگر بخاطر تم مافیایی می‌خواهید آن را تجربه کنید، پیشنهاد خوبی خواهد بود به شرط آن‌که نخواهید مافیا اولد کانتری را با چیز دیگری مقایسه نمایید. نظر شما درباره‌ی این بازی چیست؟ منتظر به اشتراک گذاشتن دیدگاه‌تان با سایر مخاطبین مجله بازار هستیم.

سیندرلا تا لیمو عسلی؛ میزگیم و دوبله فان با سارا جامعی