در این ویدیومگ می‌توانید، هم به‌طور متنی و هم به‌صورت ویدیویی، خلاصه‌مراسم گیم اواردز ۲۰۲۵ را با اطلاعات رسمی از IGN خوانده و تماشا کنید. در ادامه همراه مجله بازار باشید.

انقلابِ مخملی در لس‌آنجلس: چگونه «کلیر ابسکیور» امپراتوری‌ها را به زانو درآورد؟

پرونده‌ی ویژه و تحلیلی از رویداد The Game Awards 2025

لس‌آنجلس، دسامبر ۲۰۲۵. سالن Peacock Theater بار دیگر میزبان بزرگ‌ترین شبِ صنعت بازی‌های ویدیویی بود. شبی که همه انتظار داشتند به صحنه‌ی قدرت‌نمایی غول‌های چند صد میلیون دلاری تبدیل شود. سال ۲۰۲۵ سالی عجیب بود؛ سالی که بالاخره Hollow Knight: Silksong منتشر شد، کوجیما با Death Stranding 2 مرزهای تکنولوژی را جابجا کرد و نینتندو همچنان می‌تاخت اما وقتی جف کیلی (Geoff Keighley) آخرین پاکت را باز کرد، نه نامی از هیدئو کوجیما بود و نه از فرنچایزهای قدیمی. نامی که سالن را لرزاند، Clair Obscur: Expedition 33 بود. یک بازی با بودجه‌ای کمتر، تیمی کوچک‌تر، اما قلبی بزرگ‌تر. این گزارش روایتی است از شبی که در آن «مکانیک‌های نوبتی» (Turn-Based) دوباره پادشاه شدند و استودیوی مستقل Sandfall Interactive، رکوردی را ثبت کرد که شاید تا دهه‌ها دست‌نخورده باقی بماند. بیایید تک‌تک لحظات، تریلرها و اشک‌های شوق این مراسم را کالبدشکافی کنیم.

فصل اول: پادشاه جدید؛ رقصِ مرگ با عدد ۳۳

۱. رکوردشکنی تاریخی: ۹ مجسمه‌ی طلایی

تیتر اصلی تمام خبرگزاری‌ها، از IGN تا گیم‌اسپات، یکسان بود: «غارتِ بزرگ توسط فرانسوی‌ها». بازی Clair Obscur: Expedition 33 در حالی وارد مراسم شد که ۱۱ نامزدی داشت، اما کمتر کسی فکر می‌کرد که بتواند در حضور غول‌هایی مثل Death Stranding 2، ۹ جایزه را به خانه ببرد. این یک پیروزی معمولی نبود؛ یک تسلطِ مطلق بود.

لیست جوایزی که این بازی کسب کرد، نشان‌دهنده کمالِ آن در تمام ابعاد است:

• بهترین بازی سال (GOTY)

• بهترین کارگردانی (Game Direction)

• بهترین روایت (Narrative)

• بهترین موسیقی متن (Score and Music)

• بهترین کارگردانی هنری (Art Direction)

• بهترین بازی نقش‌آفرینی (RPG)

• بهترین بازی مستقل (Best Indie)

• بهترین بازی اولِ مستقل (Debut Indie)

• بهترین اجرا (Performance) برای جنیفر انگلیش

۲. چرا Expedition 33 برنده شد؟

در عصری که بازی‌ها به سمت واقع‌گرایی افراطی و گیم‌پلی‌های اکشنِ تکراری می‌روند، Expedition 33 جرأت کرد که «متفاوت» باشد. این بازی با ترکیبِ زیبایی‌شناسیِ دوران «بل اپوک» (Belle Époque) فرانسه، فضایی سورئال و سیستم مبارزه‌ای که استراتژی نوبتی را با واکنش‌های لحظه‌ای (Real-time Parry) ترکیب می‌کرد، تجربه‌ای را ارائه داد که منتقدان آن را «رنسانسِ ژانر RPG» نامیدند. گیوم برودین (Guillaume Broche)، کارگردان بازی، در سخنرانی احساسی خود گفت: «ما فقط می‌خواستیم بازی‌ای بسازیم که خودمان عاشقش باشیم، نه چیزی که الگوریتم‌های بازار می‌خواهند.» و این جمله، رمز موفقیت آن‌ها بود.

۳. درخششِ جنیفر انگلیش

یکی از تأثیرگذارترین لحظات شب، اهدای جایزه بهترین اجرا بود. جنیفر انگلیش (که پیش‌تر با نقش شدوهارت در Baldur’s Gate 3 محبوب شده بود) برای بازی در نقشِ یکی از اعضای اکسپدیشن، جایزه را برد. اجرای او در این بازی، ترکیبی از آسیب‌پذیری و قدرت بود که حتی بازیگران هالیوودی حاضر در Death Stranding 2 (مثل ال فانینگ و نورمن ریداس) را کنار زد.

فصل دوم: بمب‌های خبری؛ نگاهی به آینده (۲۰۲۶)

جف کیلی طبق معمول، استادِ مدیریتِ هیجان بود. در میانِ اهدای جوایز، چندین تریلر پخش شد که رسماً نقشه‌ی راه سال ۲۰۲۶ را ترسیم کردند. این‌ها «فقط» تریلر نبودند؛ بلکه بیانیه‌هایی از بازگشتِ استودیوهای بزرگ بودند.

۱. شوکِ بزرگ رمدی: Control: Resonant

بزرگ‌ترین غافلگیری شب، بدون شک متعلق به سم لیک و استودیوی Remedy بود. همه منتظر DLC برای Alan Wake 2 یا خبری از Max Payne Remake بودند، اما لوگوی قرمزِ معروفِ CONTROL روی صفحه نقش بست. اما با یک پسوند جدید: Resonant. پیچش داستانی (Plot Twist) در همان تریلر اول فاش شد: شخصیت اصلی بازی دیگر «جسی فیدن» (Jesse Faden) نیست. دوربین روی چهره‌ای آشنا اما تغییر یافته چرخید: دیلن فیدن (Dylan Faden).

برادرِ دردسرسازِ جسی، ظاهراً از کما خارج شده و حالا باید با تهدیدی مبارزه کند که حتی از «هیس» (The Hiss) هم خطرناک‌تر است. تریلر نشان داد که دیلن قدرت‌هایی تاریک‌تر و ویرانگرتر نسبت به جسی دارد. اتمسفر بازی سنگین‌تر شده و مرز بین واقعیت و کابوس در “Oldest House” کاملاً از بین رفته است.

۲. بازگشتِ Housemarque با وحشتِ کیهانی: Saros

سازندگان بازی تحسین‌شده‌ی Returnal، بالاخره IP جدیدشان را معرفی کردند: Saros. تریلر این بازی، کلاسِ درسی در زمینه جلوه‌های ویژه (VFX) بود. بازی در سیاره‌ای رخ می‌دهد که دچار یک خورشید‌گرفتگی (Eclipse) ابدی شده است. موجودات سایه‌مانند، نورهای نئونی و گیم‌پلیِ “Bullet Hell” سه بعدی که امضای این استودیو است، در تریلر بیداد می‌کرد. تاریخ انتشار بازی ۳۰ آوریل ۲۰۲۶ اعلام شد که نشان می‌دهد سونی برای نیمه اول سال آینده دست پر است.

۳. لارا کرافتِ بالغ: Tomb Raider: Catalyst

استودیوی کریستال داینامیکس (Crystal Dynamics) به سکوت چند ساله‌ی خود پایان داد. بازی جدید Tomb Raider: Catalyst، لارا کرافت را در نقطه‌ی اوج پختگی نشان می‌دهد. دیگر خبری از آن دخترِ وحشت‌زده‌ی سال ۲۰۱۳ نیست. لارای جدید، فرمانده، بی‌رحم و کاملاً مسلط بر محیط است. استفاده از موتور Unreal Engine 5 باعث شده که جنگل‌ها و معابد بازی، به طرز ترسناکی واقعی به نظر برسند. در تریلر، لارا را دیدیم که نه فقط با دشمنان انسانی، بلکه با بلایای طبیعی (سیل و زلزله) دست و پنجه نرم می‌کند.

۴. جنگ ستارگان و جمهوری قدیم: Fate of the Old Republic

یکی از آرزوهای دیرینه‌ی طرفداران Star Wars برآورده شد. استودیوی Arcanaut با همکاری لوکاس‌فیلم، از یک اثر داستانیِ عظیم در دوران High Republic رونمایی کرد. تریلر سینمایی بازی، نبردهای عظیم جدای‌ها با نیهیل‌ها (Nihil) را نشان داد و نویدِ یک داستانِ حماسی و چندشاخه‌ای را داد.

فصل سوم: بازندگان بزرگ و غایبانِ غمگین

در هر رقابتی، وقتی یک نفر ۹ جایزه می‌برد، یعنی دیگران دست خالی مانده‌اند. بررسی وضعیت بازندگان امسال، نکات جالبی را درباره تغییر ذائقه صنعت نشان می‌دهد.

۱. سقوطِ Death Stranding 2: On The Beach

هیدئو کوجیما امسال با دست‌های تقریباً خالی به خانه رفت. بازی Death Stranding 2 که از نظر فنی یک شگفتی بود و در بخش‌های کارگردانی، هنر و موسیقی نامزد شده بود، نتوانست در برابر جادوی Expedition 33 مقاومت کند.

تحلیل‌گران معتقدند که شاید گیم‌پلی خاص و ریتم کند کوجیما، در برابر نوآوریِ هیجان‌انگیزِ رقیب فرانسوی، کمی قدیمی به نظر رسیده است. با این حال، کوجیما با لبخند همیشگی‌اش در مراسم حضور داشت و نشان داد که از موفقیت یک بازی خلاقانه دیگر خوشحال است.

۲. تراژدیِ Hollow Knight: Silksong

این بازی بالاخره در سال ۲۰۲۵ منتشر شد (که خودش معجزه بود!) و حتی نامزد بهترین بازی سال هم شد. اما شانس بد تیم Cherry این بود که در سالی منتشر شدند که Expedition 33 وجود داشت. Silksong جایزه خاصی نبرد، اما حضورش در لیست نهایی، پایانی بر سال‌ها انتظار و میم‌های اینترنتی بود.

۳. سکوتِ Monster Hunter Wilds

کپکام با Monster Hunter Wilds امید زیادی به جایزه بهترین RPG داشت، اما طوفانِ فرانسوی به آن‌ها هم رحم نکرد. این بازی با وجود نقدهای بسیار مثبت و فروش عالی، مراسم را بدون جایزه بزرگ ترک کرد.

فصل چهارم: برندگان دیگر؛ عدالت برقرار شد

به جز Expedition 33، بازی‌های دیگری هم بودند که در ژانر خودشان درخشیدند و جوایز مهمی گرفتند.

بهترین بازی اکشن: Hades II

سوپرجاینت گیمز (Supergiant Games) بالاخره توانست مزد زحماتش را بگیرد. Hades II که حالا کامل شده و از ارلی اکسس درآمده، جایزه بهترین اکشن را برد. ملینوئه (Melinoë) ثابت کرد که جانشین شایسته‌ای برای زاگرئوس است. این جایزه تاییدی بود بر اینکه سوپرجاینت هنوز هم پادشاهِ روگ‌لایک‌های اکشن است.

رستگاریِ Battlefield 6 (بهترین طراحی صدا)

شاید عجیب‌ترین اتفاق شب، دیدنِ نام Battlefield در لیست برندگان بود. بعد از فاجعه‌ی نسخه ۲۰۴۲، استودیوی دایس (DICE) با نسخه ششم بازگشتی قدرتمند داشت. بردن جایزه بهترین طراحی صدا (Best Audio Design) نشان داد که آن‌ها دوباره توانسته‌اند آن «هرج‌ومرج صوتی» و کیفیتِ انفجارهای معروف سری را احیا کنند. این جایزه، اولین قدم برای بازگشت اعتماد طرفداران بود.

تداومِ یک افسانه: No Man’s Sky

شان موری و تیم Hello Games بار دیگر جایزه Best Ongoing Game (بهترین بازی در حال جریان) را بردند. در سال ۲۰۲۵، این بازی همچنان آپدیت‌های عظیم دریافت می‌کند و انگار پایانی برای دنیای آن‌ها وجود ندارد. این جایزه دیگر تبدیل به سنتِ گیم اواردز شده است.

سایر برندگان ژانرها:

• بهترین بازی مبارزه‌ای: Fatal Fury: City of the Wolves (بازگشت SNK به روزهای اوج).

• بهترین بازی ورزشی/ریسینگ: Mario Kart World (نینتندو با بردن این بازی به جهان‌باز، فرمول همیشگی را تغییر داد).

• بهترین بازی تأثیرگذار: South of Midnight (بازی جدید Compulsion Games که با داستان عمیق و فولکلور جنوبی‌اش، داوران را تحت تاثیر قرار داد).

فصل پنجم: سایه‌ی سنگینِ GTA VI

حتی وقتی راک‌ستار بازی منتشر نمی‌کند، باز هم برنده می‌شود.

در بخش «موردانتظارترین بازی سال» (Most Anticipated Game)، با اینکه عناوینی مثل The Witcher 4 و Mass Effect حضور داشتند، جایزه بار دیگر به Grand Theft Auto VI رسید.

این دومین یا سومین سال پیاپی است که GTA VI این جایزه را می‌برد. راک‌ستار هیچ تریلر جدیدی نشان نداد، هیچ نماینده‌ای نفرستاد، اما قدرت برند GTA به حدی است که فقط «وجود داشتنِ نامش» برای پیروزی کافیست. همه می‌دانند که وقتی این بازی در سال ۲۰۲۶ (یا شاید ۲۰۲۷) منتشر شود، دیگر رقابتی وجود نخواهد داشت؛ فقط GTA خواهد بود و بقیه.

فصل ششم: تحلیل نهایی؛ پیام سال ۲۰۲۵

مراسم The Game Awards 2025 پیامی بسیار مهم برای صنعت بازی داشت.

در سالی که سونی، نینتندو و مایکروسافت بودجه‌های نجومی خرج کردند، این یک بازی «خلاقانه، متمرکز و هنری» بود که همه را شکست داد.

پیروزی Clair Obscur: Expedition 33 ثابت کرد که:

1. ژانر نوبتی نمرده است: بلکه اگر درست مدرنیزه شود، می‌تواند هیجان‌انگیزترین ژانر باشد.

2. گرافیک همه چیز نیست: هرچند Expedition 33 گرافیک نسل نهمی فوق‌العاده‌ای داشت، اما دلیل بردش «روحِ هنری» و «داستان» بود، نه صرفاً تعداد پلی‌گان‌ها.

3. قدرتِ بازی‌های مستقل (Indie/AA): مرز بین بازی‌های مستقل و AAA در حال محو شدن است. استودیوهای کوچکتر با ابزارهایی مثل Unreal 5، می‌توانند آثاری خلق کنند که با بزرگ‌ترین تولیدات سونی و راک‌ستار رقابت کند.

چشم‌انداز ۲۰۲۶:

با معرفی Control: Resonant، Tomb Raider و Saros، و با سایه‌ی سنگین GTA VI در افق، سال آینده سالی بسیار متفاوت خواهد بود. اگر ۲۰۲۵ سالِ هنر و خلاقیت بود، ۲۰۲۶ احتمالاً سالِ بازگشتِ بلاک‌باسترهای اکشن و پرهزینه خواهد بود.

اما امشب، جام متعلق به فرانسوی‌هاست. متعلق به تیمی که جرأت کرد عدد ۳۳ را به عدد شانسِ خود تبدیل کند. جف کیلی مراسم را با جمله‌ای تمام کرد که شاید بهترین توصیف برای این شب بود:

«بازی‌ها فقط سرگرمی نیستند؛ آن‌ها پنجره‌ای به رویاهای ما هستند. و امشب، رویای Sandfall به حقیقت پیوست.»

جدول خلاصه برندگان اصلی TGA 2025 (بر اساس IGN):

(پایان گزارش – دسامبر ۲۰۲۵)