سریال پایتخت ۷، پس از ۵ سال دوباره به آنتن صدا و سیما بازگشته است. پایتخت سریالی پر از خاطره برای ما ایرانی‌ها محسوب می‌شود. فصل هفتم سریال، دنباله‌ای از این خاطرات خنده‌دار را به نمایش می‌گذار‌د، اینکه این خاطرات همانند گذشته جذاب باشند و همان کیفیت را ارائه دهند، مضمون اصلی این مقاله از مجله بازار خواهد بود.

سریال پایتخت یکی از با دوام‌ترین سریال‌های ایرانی محسوب می‌شود، این اثر کمدی فعالیت خودش را از سال ۱۳۹۰ آغاز کرد. پایتخت، یک مجموعه‌ی تلویزیونی کمدی است که داستان خانواده‌ی نقی را به نمایش می‌گذارد، این سریال از همان ابتدا به خاطرِ داشتن داستانی جذاب و لهجه‌ی شیرین مازندرانی با استقبال خوب مخاطبان همراه شد، تا جایی که هر ساله در عید نوروز، ساعت ۲۲:۱۵ شبکه‌ی یک سیما تبدیل به پر مخاطب‌ترین شبکه‌ی تلویزیون می‌شد. سریال پایتخت این‌طور نبود که به طور مدوام هر سال پخش شود، فقط سه فصل اول سریال پشت‌سرهم در ایام نوروز پخش شد اما به دلایلی نظیر فوت نویسنده‌ی اصلی سریال یعنی خشایار الوند و همچنین عدم توافق بازیگران، فصل‌های بعدی این اثر با اختلاف زمانی بیشتری پخش شد.

هفتمین فصل از سریال پایتخت بلاخره با کش و قوس‌های فروان در نوروز امسال منتشر شد، پیش از شروع پخش سریال صحبت‌ها و نظرات مختلفی درباره‌ی این سیزن به گوش می‌رسید، موضوع اصلی این مباحث هم مربوط به حضور بازیگران سابق و جدید به سریال می‌شد. قبل از پخش پایتخت ۷ حضور بازیگران اصلی سریال مثل بهرام افشاری در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته بود اما در نهایت این بازیگر با ویدیویی، حضور خودش را در سریال اعلام کرد، علاوه بر این موضوع دیگر عامل مورد بحث سریال پایتخت، حذف بازیگران سارا و نیکا و بهروز از سریال بود. صحبت‌های پیش از پخش پایتخت ۷ بیشتر راجع‌به این مسئله بودند اما پس از پخش سریال همه چیز تغییر کرد و مشکلاتی دیگر از آن نمایان شد. اینکه این مشکلات چه بوده‌اند، تماما در نقد سریال پایتخت ۷ مشخص خواهد شد.

چرا چیزی شبیه به گذشته نیست

با پخش اولین قسمت سریال پایتخت ۷ خیلی از تماشاگران، با بازی و گویش بازیگران عجین نشدند، این تنها مشکل نیست، علاوه بر این موضوع فضای سریال هم دیگر همانند گذشته نبود. زمانی که اولین قسمت سریال به طور رسمی پخش شد، گویش‌ها هیچ شباهتی به پایتخت‌های قبلی نداشت، اگر این مشکل مربوط به بازیگران تازه‌ کار بود، آنچنان خورده‌ای نمی‌شد به آن گرفت اما این خطا از سوی بازیگران اصلی سریال سر زده است و خیلی واضح هم این اتفاق افتاده است. محسن تنابنده (نقی معمولی) پس از بازی در ۶ فصل از این سریال آنگار لهجه‌‌اش را یادش رفته و کاملا عادی و معمولی صحبت می‌کند، این یک نمونه از ضعف در بازیگران اصلی است که از آقای تنبانده با این سابقه‌ی بازی در نقش‌های درخشان بعید بود.

دیگر بازیگری که همین مشکل را با درصد بیشتری دارد، احمد مهران‌فر (ارسطو عامل) است. ایشان بالکل نقشش را فراموش کرده است و در قامت قنبر فیلم سینمایی خجالت نکش در پایتخت حضور دارد. این موضوع به‌قدری آشکارا است که پس از پخش اولین قسمت تمامی صفحات مجازی در رابطه با این موضوع صحبت می‌کردند، از بازیگرانی که چنین سابقه‌ای در سریال پایتخت و بازیگری دارند، بعید است که این‌طور ایفای نقش کنند. این مسئله را نیز کنار بگذاریم، مشکلی دیگر بیرون خواهد زد و آن مشکل باز مربوط به بازیگران می‌شود اما این‌بار تغییرات چهره‌ی آن‌ها است. عوض اینکه هرچه داستان جلوتر می‌رود بازیگران بیشتر پیر شوند و تغییر کنند، کاملا برعکس عمل می‌کنند و جوان‌تر می‌شوند، برای نمونه، نسرین نصرتی در نقش فهیمه، ریما رامین‌فر در نقش هما و… جوان شده‌اند تا پیر شوند.

در مشکلات بازیگری سریال پایتخت ۷ بمانیم که اصلا تمامی ندارد، داستان مربوط به ۵ سال بعد از فصل ۶ است اما تغییری که در بهروز می‌بینید، اندازه‌ی ۱۰ سال است. اگر از این موضوع چشم پوشی کنیم، حذف نقش بهبود دیگر مسئله‌ای است که باید به صورت جدی به آن اشاره کرد، اگر قرار نبود مهران احمدی در سریال حضور داشته باشد چرا در فصل گذشته زنده شد و در این فصل باز کشته شد، چرا؟ این موارد فقط ضعف‌های بازیگری سریال است، تنها نکته‌ی مثبتی که می‌توان در این باره به آن اشاره داشت، تغییر بازیگران سارا و نیکا است، درست است، شاید نتوان در ابتدا با موضوع جایگزینی آن‌ها کنار آمد اما اگر بخواهیم از بعد بازیگری به این قضیه نگاه کنیم، سنا حسینی و سونیا حسینی در نقش سارا و نیکا بازی خوبی را ارائه داده‌اند.

مشکل پشت مشکل

مشکل اصلی سریال پایتخت از جایی شروع شد که نویسنده‌ی اصلی خودش را از دست داد، پس از مرگ خشایار الوند نویسنده‌ی اصلی سریال پایتخت، این مجموعه دیگر-چیزی مثل سابق نشد؛ هرچه فصول پایتخت جلوتر می‌رود، جای خالی ایشان در سریال بیشتر به چشم می‌آید. یک اثر کمدی زمانی موفق می‌شود که داستان جذابی داشته باشد، یک داستان مهیج زمانی خلق خواهد شد که خالق خوبی دارد. پس باید به پایتخت خورده‌ای نگیرم چون خالقش را از دست داده است. علاوه بر این موضوع فضای سریال آن‌طور که باید باشد نیست، اگر یک نیم نگاه ریزی به پایتخت‌های قبلی بیندازید، فضایی پر از صمیمیت و سنتی را در سریال خواهید دید اما در فصل هفتِ پایتخت دیگر خبری از آن فضا نیست و انگار بالکل فراموش شده است.

آخرین مبحثی که می‌خواهم به آن اشاره داشته باشم، جدا از فضا و داستان سریال است. این موضوع مربوط به شبکه و صدا و سیما می‌شود. کمبود بیننده‌ی تلویزیونی باعث شده است تا صدا و سیما تمام کمبود بودجه‌ی خود را با پایتخت جبران کند. از آنجایی که مخاطب‌های این اثر بالا است، صدا و سیما کم کار نذاشته و حسابی در رابطه با این موضوع ترکانده است. هر قسمت چیزی حدود ۱۰ دقیقه تبلیغات دارد، تبلیغات وسط سریال یک طرف، تبلیغات ابتدایی سریال نیز یک طرف دیگر، شبکه از هر فرصتی برای تبلبغ استفاده کرده است.

سریال پایتخت از آنجایی که یکی از محبوب‌ترین سریال‌های صدا و سیما محسوب می‌شود، مخاطب خود را دارد. درست است که سریال ضعف‌های متعددی دارد ولی با این حال بینندگان خودش را از دست نداده است، تا جایی که قسمت اول سریال بازدیدی بیش از ۲ میلیون داشته است. البته نباید از کنار این موضوع ساده بگذریم که صدا و سیما دیگر آنچنان محصولی ندارد، به همین خاطر است که مخاطبان تماشاگر سریال پایتخت با ضعف‌های مختلفش می‌مانند. در پایان هم باید بگویم: امیدوارم در ادامه‌ی سریال این مشکلات کمتر شده باشند و شاهدِ همان پایتخت سابق باشیم.

نظر شما چیست؟ آیا پایتخت ۷ سریال خوبی به حساب می‌آید؟ نظرتان را با ما و دیگر کاربران مجله بازار به اشتراک بگذارید.