بازی Silent Hill f را شاید نتوان بازی مورد انتظار سال نامید اما با حواشی ترس بی‌پایان این بازی و مسدود شدن آن در برخی کشورها، نظر همه از جمله من را به خودش جلب کرده که شاید همین کافی باشد. در هر صورت Silent Hill کم اسمی نیست اما آیا این اثر توانسته به وعده‌هایش عمل کند؟ در ادامه همراه مجله بازار باشید.

سری Silent Hill همواره به‌ عنوان یکی از نمادهای برجسته‌ی وحشتِ روانشناختی در صنعت بازی‌های ویدیویی شناخته شده و درست جایی قرار دارد که مرزهای واقعیت و کابوس محو می‌شوند تا شما را به عمق تاریکی‌های ذهن انسانی ببرند. پس از سال‌ها سکوت، انتشار نسخه‌های بازسازی شده‌ای مانند Silent Hill 2 Remake و تجربیات کوتاه‌تری مثل Silent Hill: The Short Message، حالا بازی سایلنت هیل اِف به‌ عنوان یک ورود تازه و جسورانه ظاهر شده که توسط NeoBards Entertainment توسعه یافته و Konami آن را منتشر کرده است. بازی Silent Hill f ما را به دهه ۱۹۶۰ ژاپن می‌برد، جایی دور از شهر مه‌آلود سنتی سایلنت هیل تا داستان یک دختر نوجوان به نام Hinako Shimizu را روایت کند. در ادامه با نقد و بررسی بازی Silent Hill f، بیشتر با این اثر آشنا خواهیم شد.

داستان بازی Silent Hill f | عمقی در تاریکی‌های روزمره

همان ابتدا در داستان Silent Hill f خواهید دید که این نسخه هم با هوشمندی از الگوهای کلاسیک سری پیروی می‌کند اما آن را با لایه‌هایی از فرهنگ ژاپنی و مسائل اجتماعی در دهه ۱۹۶۰ میلادی در آن کشور، غنی‌سازی کرده است. هیناکو (Hinako)، شخصیت اصلی داستان یک دانش‌آموز دبیرستانی بوده که در شهر کوچک Ebisugaoka زندگی می‌کند، شهری که بر اساس روستاهای واقعی ژاپنی آن دوران مدل‌سازی شده و حس نوستالژیک و در عین حال ترسناکی ایجاد می‌کند. این دختر بیچاره با خانواده‌ای ناکارآمد روبرو است، پدری الکلی و خشن، مادری منفعل و خواهری که فرار را بر قرار ترجیح داده. سایلنت هیل اف از ابتدا با نشان دادن تنش‌های روزمره خانوادگی شروع می‌شود اما به سرعت مه غلیظی شهر را فرا می‌گیرد و همه چیز را به یک کابوس تبدیل می‌کند، کابوسی که در آن هیولاها ظاهر شده، دوستان Hinako ناپدید گشته و مرز بین واقعیت و توهم محو می‌شود.

روایت بازی بر پایه وحشت روانشناختی بنا شده و تم‌هایی مانند سوء استفاده جسمی و روانی، بحران نوجوانی، اعتیاد به مواد، روان‌پریشی و از دست دادن عزیزان را کاوش می‌کند. نویسنده مشهور این اثر با نام مستعار Ryukishi07 (معروف به کارهایش در سری Higurashi) توانسته لایه‌هایی از ابهام ایجاد کند که شما را تا پایان نگه می‌دارد. حداقل چهار پایان اصلی با تغییرات جزئی بر اساس انتخاب‌ها و حالت New Game+ اجازه می‌دهد تا شما بتوانید هر آنچه که در داستان پنهان مانده را کشف کنید که این امر بازی را به چیزی فراتر از یک تجربه خطی تبدیل می‌کند.

در یکی از پایان‌ها، بازی به طور هوشمندانه به مسائل هویت جنسیتی و فشارهای اجتماعی می‌پردازد، که آن را به یکی از عمیق‌ترین روایت‌های سری تبدیل کرده است. از حق نگذریم، گاهاً روایت در نیمه اول بازی کمی کند پیش می‌رود که ممکن خواهد بود برای برخی بازیکنان یادآور عناصر آشنای سری باشد اما در نیمه دوم به اوج می‌رسد و لحظاتی شوکه‌کننده ایجاد می‌کند که شما را به فکر وا خواهد داشت. این داستان به میراث Silent Hill وفادار مانده و آن را با حساسیت فرهنگی تازه‌ای بازسازی می‌کند که به عنوان یک شوک برای فرم سری، باعث شده تا بتواند با بهترین‌های این فرانچایز رقابت کند.

گیم‌پلی بازی Silent Hill f | چالش‌ در دل مه با پازل‌های هوشمند

بازی Silent Hill f در گیم‌پلی خود هم جسورانه عمل کرده و از سلاح‌های گرم دوری می‌کند تا تمرکز را بر مبارزه نزدیک بگذارد، تغییری که این اثر را به چیزی شبیه به بازی‌های Souls-Like تبدیل کرده است؛ هرچند قرار نیست با چیزی مانند Elden Ring روبه‌رو شوید. Hinako با ابزارهایی مانند لوله‌های فلزی، چاقوهای آشپزخانه، چوب بیسبال و حتی اشیاء ساده مانند گلدان‌ها به جنگ هیولاها می‌رود که این سیستم نیاز به زمان‌بندی دقیق، جاخالی دادن و مدیریت منابع دارد زیرا مهمات و اقلام درمانی محدود هستند. این رویکرد باعث می‌شود، هر مواجهه با هیولاها پرتنش باشد اما گاهی ناهماهنگی در انیمیشن‌ها و پاسخ‌دهی ضعیف کنترل‌ها باعث ناامیدی می‌شود، آن هم در مبارزه با باس‌فایت‌هایی  که نیاز به استراتژی‌های دقیق‌تری دارند.

برای مثال می‌توان به یکی از باس‌ها که نمادی از سوءاستفاده خانوادگی محسوب می‌شود، اشاره کرد که نیازمند ترکیب حمله‌های melee با حل پازل‌های محیطی خواهد بود که این ادغام، بازی را جذاب کرده اما نقاط ضعفی که پیش‌تر گفتیم آن‌ها را چالش‌برانگیزتر می‌کند. پازل‌ها بخش دیگری از گیم‌پلی هستند که به خوبی طراحی شده‌اند و اغلب با تم‌های روانشناختی داستان ادغام می‌شوند. بازیکنان باید محیط را کاوش کرده، سرنخ‌ها را جمع‌آوری کنند و معماهایی را پاسخ دهند که از ساده (مانند پیدا کردن کلیدها) تا پیچیده (مانند پازل‌های مبتنی بر folklore ژاپنی) متغیر هستند.

اکتشاف در شهر مه‌آلود Ebisugaoka حس ترس مداوم ایجاد می‌کند اما گاهی بازگشت به عقب (backtracking) تکراری می‌شود و می‌تواند بازیکنان را خسته کند. در کل، گیم‌پلی حدود ۱۵ الی ۲۰ ساعت طول می‌کشد که بسته به سبک بازی و کشف پایان‌ها تا ۲۵ ساعت هم می‌رسد. بازی با چندین پایان، باعث شده ارزش تکرار آن بسته به کیفیتی که ارائه می‌دهد بالا برود. این تغییرات نشان‌دهنده تلاش برای نوآوری است اما ممکن است طرفداران قدیمی را که به مبارزه کلاسیک عادت دارند، کمی ناامید کند. در هر صورت، می‌توان آن را یک تازه‌سازی موفق توصیف کرد چرا که وحشت را با چالش‌های مدرن ترکیب می‌کند.

گرافیک و طراحی هنری سایلنت هیل اف | زیبایی‌شناسی در وحشت

Silent Hill f با استفاده از موتور Unreal Engine 5 اجازه داده تا محیط‌های دهه ۱۹۶۰ ژاپن با جزئیات خیره‌کننده‌ای بازسازی شوند. در سایلنت هیل اف خیابان‌های مه‌آلود، خانه‌های سنتی با معماری واشی (washi)، رشدهای گیاهی نفرت‌انگیز که شهر را می‌بلعند و حتی جزئیات فرهنگی مانند پوسترهای قدیمی و اشیاء روزمره منطبق با زمان و مکان صحیح است. طراحی هیولاها الهام‌گرفته از folklore ژاپنی بوده که هر کدام نمادی از ترس‌های درونی Hinako هستند، برای مثال آن‌ها از موجودات شبیه به عروسک‌های شکسته (که یادآور ترس از تنهایی است) تا هیولاهای گل‌مانند که رشد می‌کنند و شما را تعقیب می‌کنند، الهام‌گرفته از فیلم‌های وحشت ژاپنی کلاسیک مانند Ring دسته‌بندی می‌شوند. این طراحی‌ها نه تنها وحشت را تقویت می‌کنند بلکه حس نوستالژیک و فرهنگی ایجاد می‌کنند که سری را تازه نگه می‌دارد.

مشکلات فنی مانند افت فریم روی رایانه‌های شخصی (به ویژه در حالت‌های گرافیکی بالا با ray tracing فعال) و برخی باگ‌های جزئی مانند گیر کردن در محیط وجود دارد که ممکن است تجربه را مختل کند. روی کنسول‌های نسل جدید مانند PS5، عملکرد پایدارتری دیده می‌شود و با نرخ فریم ۶۰ فریم بر ثانیه در حالت performance اثر بدون مشکل اجرا خواهد شد. گرافیک بازی سایلنت هیل اف عملاً یکی از زیباترین بازی‌های وحشت سال محسوب می‌شود.
موسیقی و صداگذاری Silent Hill f شاهکاری است که به تنهایی می‌تواند بازیکن را به وحشت بیندازد. آهنگسازان با الهام از کارهای Akira Yamaoka (آهنگساز کلاسیک سری)، ترکیبی از ملودی‌های سنتی ژاپنی مانند صدای shamisen و صداهای صنعتی، جو بازی را عمق‌ می‌بخشند. افکت‌ گذاری، صداهای بکگراند و دیالوگ‌های Hinako با صداگذاری عالی (به ویژه در نسخه ژاپنی با صدای بازیگرانی مانند Aya Hirano) تمام و کمال است. همچنین موسیقی که در زمان فرار در جو بازی قرار می‌گیرد، بنظرم ترسناک‌ترین موسیقی‌ هست که در سری سایلنت هیل دیده و شنیده می‌شود.

در انتها بازی Silent Hill f هم به‌ عنوان یک بازی سایلنت هیل و هم برای وحشت روانشناختی یک اثر کامل است. بازی سایلنت هیل اف با ترکیب عناصر سنتی مانند مه و هیولاهای نمادین با نوآوری‌هایی مانند تمرکز روی فرهنگ ژاپنی، مبارزه با سلاح سرد و روایت ژَرف، نشان می‌دهد که Konami هنوز می‌تواند این فرانچایز را زنده نگه دارد حتی اگر کمی مشکلات فنی در گیم‌پلی وجود داشته باشد، در هر صورت سایلنت هیل را تجربه کنید اگر عاشق سبک ترس هستید، چه نسخه‌های قبلی را تجربه کرده باشید و چه تجربه نکرده باشید.

نظر شما راجع به این اثر چیست؟ حق مطلب را توانسته ادا کند؟ دیدگاه‌تان را با مجله بازار به اشتراک بگذارید.

چطوری پارتنر گیمر پیدا کنیم؟ میزگیم ازدواجی با سایه و حمید