۸ کاری که انیمه سولو لولینگ بهتر از هر اثر اکشن دیگری انجام می‌دهد

انیمه سولو لولینگ (Solo Leveling) که اقتباسی از وب‌ناول و مانهوا‌یی به همین نام است و توسط استودیو A-1 پیکچرز ساخته شده، طی دو سال گذشته به یک پدیده جهانی تبدیل شده است. در مدت کوتاهی، طرفداران انیمه در سراسر دنیا شیفته شخصیت اصلی، سونگ جین-وو (Sung Jin-woo) و مسیر او برای ارتقاء سطح و تبدیل شدن به قوی‌ترین شکارچی در کره جنوبی و حتی در جهان شدند.

دلیل موفقیت بزرگ سولو لولینگ تنها در وفاداری آن به منبع محبوب خود خلاصه نمی‌شود، بلکه به این واقعیت بازمی‌گردد که در بسیاری از زمینه‌ها عملکردی بهتر از اکثر انیمه‌های اکشن امروزی دارد؛ حتی در مقایسه با آثاری که از مانگاها یا لایت‌ناول‌های مشهور ژاپنی اقتباس شده‌اند. این انیمه در اجرای مؤلفه‌های کلیدی ژانر اکشن بسیار موفق بوده و ویژگی‌های خاصی دارد که آن را از تقریبا تمام رقبای خود متمایز می‌کند.

سکانس‌های اکشن با انیمیشن فوق‌العاده

کیفیت را فدای کمیت نمی‌کند، بلکه هر دو را متعادل می‌کند

اغلب انیمه‌های اکشن کلاسیک، با محدودیت پخش هفتگی مواجه‌اند که این موضوع زمان کافی برای خلق سکانس‌های مبارزه شگفت‌انگیز را از انیماتورها می‌گیرد. حتی انیمه‌های مدرن با ساختار فصلی، با وجود داشتن زمان بیشتر، معمولا فقط در یک یا دو قسمت آن هم معمولا در قسمت پایانی فصل قادر به ارائه نبردهایی با کیفیت بالا هستند.

اما سولو لولینگ در این زمینه استثناست؛ چرا که در هر فصل معمولا ۱۰ یا ۱۲ صحنه مبارزه خیره‌کننده دارد که تنها به آغاز یا پایان فصل محدود نمی‌شوند. برای مثال، نبردهای سونگ جین-وو با شخصیت‌هایی چون باروکا، کارگالگان، وولکان، باران، ریوجی و شاه مورچه‌ها، همگی در بازه‌ای کمتر از ۱۰ قسمت رخ دادند، اما هرکدام از آن‌ها با انیمیشنی نفس‌گیر، طراحی دقیق مبارزه، فیلم‌برداری حساب‌شده، ریتم مناسب و موسیقی متن تأثیرگذار همراه بودند. تنها انیمه‌ اکشن دیگری که می‌تواند با این سطح از کیفیت رقابت کند شیطان‌کش (Demon Slayer) است؛ گرچه آن نیز همانند سولو لولینگ با چالش زمان‌بر بودن تولید به دلیل تلاش طاقت‌فرسای انیماتورها روبه‌رو است.

ریتم سریع

تمام تمرکز بر اکشن بدون توقف است (و نه چیز دیگر)

بیشتر انیمه‌های اکشن محبوب تنها به نبردها محدود نمی‌شوند و زمان زیادی را به عناصر دیگر مثل کمدی، عاشقانه، درام، ترس و دنیاسازی اختصاص می‌دهند. سولو لولینگ (Solo Leveling) هم به‌طور کامل صرفا اکشن نیست، اما تمام بخش‌های دیگر آن، مثل جهان‌سازی جذاب و لحظات صمیمی بین شخصیت‌ها، بیشتر به‌عنوان پلی عمل می‌کنند تا مخاطب را مشتاق نگه دارند تا به صحنه بعدی نبرد برسد.

برخی از طرفداران این رویکرد سولو لولینگ را نقد می‌کنند، اما واقعیت این است که این انیمه با ریتم تند و پرهیجانش، هدفی کاملا مشخص دارد: ارائه حداکثری صحنه‌های اکشن هیجان‌انگیز. به همین دلیل، این انیمه برای کسانی که بیشتر به دنبال لذت بردن از مبارزات تماشایی هستند، کاملا ایده‌آل است؛ چون تقریبا در هر قسمت، حداقل یک صحنه نبرد پرانرژی و خوش‌ساخت وجود دارد.

تقریبا هیچ بخش غیرضروری در آن وجود ندارد

هر لحظه با وفاداری کامل از مانهوای اصلی اقتباس شده است

واژه فیلر برای بسیاری از دوست‌داران انیمه یادآور خاطرات خسته‌کننده‌ است. در گذشته، انیمه‌های اکشن محبوب مجبور بودند به مانگای اصلی نرسند، برای همین استودیوها اغلب قسمت‌ها یا آرک‌هایی را تولید می‌کردند که هیچ ارتباطی با خط اصلی داستان نداشتند. اما این روند، به‌ویژه برای کسانی که قسمت‌ها را هفته‌به‌هفته دنبال می‌کردند، تجربه تماشا را خسته‌کننده و پراکنده می‌کرد.

خوشبختانه در مورد سولو لولینگ، این انیمه زمانی ساخته شد که هم وب‌ناول و هم مانهوای اصلی آن به پایان رسیده بودند. بنابراین، استودیو A-1 پیکچرز نگرانی‌ درباره رسیدن به محتوای منبع نداشت. نتیجه کار، یک اقتباس کاملا وفادار به داستان اصلی شد که هیچ قسمت اضافه یا آرک بی‌ربطی در آن دیده نمی‌شود. البته چند صحنه کوتاه وجود دارد که در منبع اصلی نبودند، اما این لحظات نه تنها بسیار مختصرند، بلکه برای پیشبرد داستان نیز اهمیت زیادی دارند.

بخش‌های کوتاه و افزوده‌شده که به داستان کمک می‌کنند

مزیت دیگر این انیمه، این است که سال‌ها پس از اتمام مانهوا ساخته شده

درست است که سولو لولینگ دارای چند بخش فرعی و خارج از متن مانهواست. مثلا اولین صحنه قسمت اول در نسخه اصلی وجود نداشت. اما این موضوع باعث ناراحتی طرفداران نشد و نباید هم بشود، چون این صحنه‌ها برای گسترش داستان به شیوه‌ای طراحی شده‌اند که نسخه اصلی موفق به انجامش نشده بود: معرفی سریعتر شخصیت‌های کلیدی مانند هانترهای رتبه S و مسئولان مهم و پایه‌ریزی حوادث بزرگی مثل حمله به جزیره ججو از همان ابتدا.

این روش گسترش داستان، بسیار موفق عمل کرده است. چون کمک می‌کند دنیای سولو لولینگ به شکلی طبیعی و باورپذیر توسعه پیدا کند و به مخاطب این احساس را می‌دهد که حتی وقتی سونگ جین-وو در صحنه نیست، باز هم اتفاقات مهمی در جهان در حال رخ دادن است. همچنین باعث می‌شود، ورود شخصیت‌های قوی به داستان، ناگهانی یا عجولانه به نظر نرسد. این هم یکی دیگر از مزایای مهم ساخت انیمه پس از اتمام کامل منبع اصلی است.

شخصیت اصلی با یک توانایی ویژه

تعداد زیادی از انیمه‌های اکشن، شخصیت اصلی با توانایی ویژه احیای مردگان ندارند

در ژانر اکشن، داشتن یک شخصیت اصلی با قدرتی خاص که او را از دیگران متمایز کند، اهمیت زیادی دارد. بسیاری از قهرمان‌های محبوب در انیمه‌های دیگر، معمولا دارای قدرت بدنی فوق‌العاده، سرعت زیاد یا توانایی اجرای حملات انرژی قدرتمند هستند. البته، استثناهایی هم وجود دارد، مثل مانکی دی. لوفی از وان پیس یا جولین کوجو از ماجراجویی عجیب جوجو که با ویژگی‌هایی متفاوت توانسته‌اند برجسته شوند. به همین دلیل، سولو لولینگ برای اینکه بتواند در این بازار پررقابت دیده شود، نیاز به یک سیستم قدرتی خاص و خلاقانه داشت.

در فصل اول انیمه، قدرت‌های سونگ جین-وو اگرچه جالب و کاربردی بودند، اما خیلی تکراری و کلیشه‌ای به نظر می‌رسیدند؛ چون سیستم قدرتی او عمدتا فقط باعث می‌شد قوی‌تر، سریع‌تر و باهوش‌تر شود و مهارتش در استفاده از چاقو افزایش پیدا کند. با این حال، در قسمت پایانی فصل، وقتی مهارتش تغییر کرد و توانایی جدید استخراج سایه را به دست آورد، اوضاع کاملا تغییر کرد. این توانایی به جین-وو امکان می‌داد از دشمنانی که شکست می‌دهد، نیروهای سایه‌ای بسازد. همین تحول، فصل دوم را به‌مراتب هیجان‌انگیزتر کرد، چون حالا هر هیولای قدرتمندی که توسط او شکست می‌خورد، می‌توانست به عضوی از ارتش شخصی‌اش تبدیل شود. ضمن اینکه، چون قدرت زنده کردن مردگان (نکرو‌مانسی) معمولا به ضدقهرمان‌ها تعلق دارد، این ویژگی به سونگ جین-وو و کل انیمه سولو لولینگ کمک کرد تا در میان آثار اکشن دیگر خاص و متفاوت باشند.

شخصیت اصلی قدرتمند و دوست‌داشتنی

مخاطب واقعا می‌خواهد سونگ جین-وو موفق شود

در اصل، سولو لولینگ داستان یک فانتزی قدرتی است که قهرمانی ضعیف و معمولی را به آرامی به قدرتمندترین فرد در دنیایش تبدیل می‌کند. چنین داستان‌هایی امروزه بسیار محبوب شده‌اند، اما اجرای موفق آن‌ها کار آسانی نیست. چون معمولا قهرمان‌های این سبک یا آن‌قدر مغرور می‌شوند که از نظر احساسی قابل ارتباط نیستند یا آن‌قدر قدرتمند از آب درمی‌آیند که دیگر هیجانی برای دنبال کردن داستان باقی نمی‌ماند؛ به‌ویژه وقتی در هر زمینه‌ای بی‌نقص و کامل جلوه می‌کنند، باعث می‌شود کل روایت حالت مصنوعی و تکراری پیدا کند.

اما سولو لولینگ با حفظ ویژگی‌های فانتزی قدرتی‌اش، توانسته به‌خوبی از این مشکلات فاصله بگیرد. نخستین دلیلش این است که مسیر پیشرفت جین-وو کاملا انگیزه‌بخش و انسانی است: در ابتدا، او فقط می‌خواهد آن‌قدر قوی شود که بتواند خرج زندگی خواهر کوچکش را تأمین کند و بعدها برای نجات مادر بیمارش تلاش می‌کند. انگیزه‌هایش شخصی و ملموس‌اند، نه خودنمایی یا انتقام. حتی زمانی که او با دشمنان قدرتمند روبه‌رو می‌شود، با وجود اینکه مخاطب از پیروزی نهایی‌اش مطمئن است، انیمه آن‌قدر خوب تنش ایجاد می‌کند که حس خطر واقعی را به‌ویژه در نبردهای کلیدی منتقل می‌کند. با اینکه جین-وو در طول زمان به فردی خوش‌چهره‌تر، بااعتمادبه‌نفس‌تر و محبوب‌تر تبدیل می‌شود، اما همچنان رفتاری خاکی و همدلانه دارد. ویژگی‌های عجیب و بامزه‌ای مثل فراموش‌کاری‌اش در یادآوری اسم‌ها یا انتخاب نام‌های ضعیف برای سربازان سایه‌اش، باعث شده‌اند شخصیت او انسانی و دوست‌داشتنی باقی بماند.

پرهیز از مضامین اضافه

این داستان از آن دسته فانتزی‌های قدرتی نیست

در بسیاری از انیمه‌های اکشن که در قالب داستان‌های فانتزی قدرتی روایت می‌شوند، زمان زیادی صرف عناصر عاشقانه می‌شود، به‌ویژه به شکلی که برای مخاطبان مرد جذاب باشد. یکی از کلیشه‌های پرتکرار این سبک، حضور مجموعه‌ای از شخصیت‌های زن اطراف قهرمان اصلی است که برای جلب عشق او با هم رقابت می‌کنند. اما در سولو لولینگ (Solo Leveling)، جنبه‌های فانتزی قدرتی داستان بیشتر بر روی رشد مداوم قدرت سونگ جین-وو (Sung Jin-woo) و جلب اعتماد سایر شخصیت‌ها به او، به‌عنوان کسی که زمانی ضعیف‌ترین شکارچی دنیا شناخته می‌شد، متمرکز است تا او بتواند خطرناک‌ترین هیولاهای دنیا را شکست دهد.

البته اگر بخواهیم صادق باشیم، این انیمه در برخی مواقع به عناصر عاشقانه هم می‌پردازد. چرا که چند شخصیت زن به‌وضوح نسبت به جین-وو احساس علاقه دارند، مثل چا هه-این (Cha Hae-in)، لی جوهی (Lee Joohee)، هان سونگ-یی (Han Song-Yi) یا اسیل رادی‌رو (Esil Radiru). اما از آنجایی که خود جین-وو کاملا متوجه این ابراز علاقه‌ها نیست، این لحظات بیشتر حالت طنز تا رومانتیک پیدا کرده‌اند. علاوه بر آن، در ادامه داستان (در مانهوای اصلی)، جین-وو تنها یک شریک عاشقانه را انتخاب می‌کند، بنابراین در مسیری خلاف بسیاری از قهرمان‌های آثار فانتزی قدرتی قرار می‌گیرد.

علاقه‌مند کردن طرفداران انیمه به مانهوای کره‌ای

مخاطبان با یک صنعت کاملا جدید پر از داستان‌های اکشن فوق‌العاده آشنا شدند

به‌طور طبیعی، بیشتر انیمه‌هایی که در سطح جهانی موفق می‌شوند، ساخت کشور ژاپن هستند؛ چون بخش عمده آثار اکشن بر اساس مانگاها یا لایت‌ناول‌های محبوب ژاپنی ساخته می‌شوند. با این حال، در چند سال اخیر، صنعت مانهوا و وب‌تون کره‌ای با سرعتی چشم‌گیر رشد کرده است. موفقیت ناگهانی و گسترده سولو لولینگ (Solo Leveling) را می‌توان نمونه‌ای روشن از این رشد تصاعدی دانست.

البته این اولین بار نیست که یک انیمه از روی مانهوایی محبوب ساخته می‌شود. پیش از آن، انیمه‌هایی مثل برج خدا (Tower of God) و خدای دبیرستان (God of High School) هم بازخوردهای خوبی دریافت کرده بودند. اما سولو لولینگ سطحی کاملا متفاوت را تجربه کرد؛ چون نه‌تنها به یکی از بزرگ‌ترین انیمه‌های سال‌های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ تبدیل شد، بلکه بسیاری از مخاطبان را با دنیای خارق‌العاده کمیک‌های کره‌ای آشنا کرد. از این نظر، سولو لولینگ اثری است که باعث شد طرفداران انیمه به خواندن ادامه داستان اصلی و همچنین سر زدن به آثار مشابهی مانند آغاز پس از پایان (The Beginning After The End) یا نانو ماشین (Nano Machine) ترغیب شوند. تأثیر این انیمه بر صنعت خود بدون شک قابل توجه است و نباید آن را دست‌کم گرفت.

بنظر شما چه ویژگی های دیگری از این انیمه باعث محبوبیت جهانی آن شده است؟ نظرات خود را برای ما کامنت کنید!

منبع: Gamerant

دوست داشتنی‌ترین یوتیوبر گیمر ایران کیه؟ میزگیم با علیرکسا @alirexzam