بازی TMNT: Mutants Unleashed به‌عنوان جدیدترین اثر از سری بازی‌های لاکپشت‌های نینجا آیا می‌تواند سرگرم کننده ظاهر شده و علاوه‌بر آن محتوای مناسبی نیز ارائه دهد؟ یا صرفا یک محصول متوسط است که شخصیت‌های این مجموعه‌ی محبوب انیمیشنی را به دوش می‌کشد؟ با نقد و بررسی بازی TMNT: Mutants Unleashed همراه مجله بازار باشید.

اگر به‌سراغ بازی‌های نوستالژی بسیاری از جوانان دهه‌ی ۷۰ و ۸۰ شمسی برویم، صددرصد از بین ۱۰نفری که داوطلب پرسشنامه‌ی ما شوند، حداقل ۵نفر آن‌ها سری بازی‌های کلاسیک لاکپشت‌های نینجا را تجربه کرده یا دست‌کم آوازه‌شان را شنیده‌اند؛ این مورد در طی این سال‌ها باعث سخت‌گیری‌های بسیاری در جوامع بین‌المللی شده است، چرا که مجموعه انیمیشن‌های لاکپشت‌های نینجا از محبوبیت و طرفداران گسترده‌ای بهره می‌برند که سال‌ها با شخصیت‌های این سری داستان خاطرات مختلفی را تجربه کرده و با احساسات، داستان و مدل‌های متعددی دست‌وپنجه‌نرم کرده‌اند. این نتیجه‌ی مدت زمانی زیادی است که «لاک‌پشت‌های نینجا» خلق کرده و کم‌تر استودیویی جرأت این موضوع را پیدا می‌کند که به‌سراغ ساخت یک بازی جدید از این فرنچایز برود و این ریسک بسیار سنگین را به‌دوش بکشد.

خوشبختانه یا متاسفانه استودیو بازی‌سازی AHEARTFULOFGAMES به‌سراغ طراحی یک اثر جدید از انیمیشن Mutant Mayhem رفت که بتواند با استفاده از آن، دنیای انیمشینی Mutant Mayhem را بیشتر از گذشته محبوب کرده و به دیدگار بسیاری از مخاطبین نشان دهد که این جهان فانتزی به چه میزان پتانسیل داستان‌گویی دارد اما واقعیت ماجرا را بخواهید این است که این استودیو، نتوانست آنطور که باید و شاید یک «بازی ویدیویی» با کیفیت را خلق نماید؛ بلکه خود را بیش از هر زمان دیگری در یک پارادوکس محتوایی قرار داده است. بازی TMNT: Mutants Unleashed در تاریخ ۲۷ مهرماه ۱۴۰۳ برای پلتفرم‌های اصلی منتشر شد و میانگین نمره ۶۹ از ۱۰۰ را در وب‌سایت متاکریتیک کسب کرد. داستان بازی Mutants Unleashed پس از پایان انیمیشن روایت می‌شود و لاک‌پشت‌های نینجا در بین اعضای جامعه پذیرفته شده‌اند و حالا رویای رفتن به دبیرستان را در سر دارند که موج تازه‌ای از موجودات تغییر یافته شهر نیویورک را تسخیر می‌کنند.

گرافیک هنری و فنی بازی TMNT: Mutants Unleashed

فعلا بگذارید به داستان بازی نپردازم بلکه به مسئله‌ی اول، یعنی گرافیک فنی و هنری اثر نگاهی بیندازم؛ چرا؟ چون TMNT: Mutants Unleashed در تمام جزئیات خود سعی می‌کند که شما را با گرافیک و تصویرسازی‌هایش جذب کند نه با داستان و قصه‌گویی نامربوطی که دارد. در اولین دقایق ورودتان به بازی صددرصد با سورپرایزهای تصویرسازی‌طور مختلفی روبرو خواهید شد که شما را به وجد خواهند آورد، سورپرایزهایی که از جنس همان «طنزپردازی‌های» همیشگی لاکشپت‌های نینجا سرچشمه گرفته‌اند اما با این تفاوت که با الگوها و طراحی‌های کمیک‌بوکی اختصاصی‌شان ترکیب شده‌اند تا احساسات تازه‌ای را به ما منتقل کنند. این نقل و انتقلات حس‌محور باعث می‌شود که بین «دو راهی نوستالژی و مدرنیزه» قرار بگیرید و در فرآیند پویاسازی و مواجه با داستان بازی کمی دل‌سرد شوید.

چرا؟ چون شما از نقطه‌ی شروع بازی تا پایان مقدمات اولیه‌ی Mutants Unleashed، منتظر یک اتفاق جدی هستید که در بین آن همه طنز، نیازش دارید تا بتوانید تعادل خاصی را بین داستان، فرم و حالت‌های نوستالژی و مدرن لاکپشت‌های نینجا ایجاد کنید اما بازی، در طول این ماموریت متاسفانه ناموفق عمل کرده و شکست خورده ظاهر می‌شود. تا به حال به ارتباط بین مولفه‌ها، داستان و تطبیق‌پذیری مدرن و کلاسیک در مواجه با طراحی بازی پرداختیم اما با در نظر نگرفتن این موارد بایستی بگویم که بازی TMNT: Mutants Unleashed واقعا از لحاظ طراحی بصری و هنری زیبا و چشم‌نواز است، تا حدی که در بعضی مواقع دل‌تان می‌خواهد کنترل یا کیبوردتان را رها کرده و صرفا به جزئیات طراحی محیط بازی خیره شوید اما همانطور که گفتم، موارد «پارادوکس‌محور و منفی بازی جدید لاکپشت‌های نینجا» باعث می‌شود که این نوآوری گرافیکی، در حاشیه قرار گرفته و دیده نشود.

چه دوست دارید یا دوست داشتید در رابطه با گرافیک TMNT: Mutants Unleashed بشنوید؟ فکر می‌کنم تقریبا هرآنچه که نیاز داشتید را مطالعه کرده و به پاسخ سوال‌هایتان در این رابطه رسیده‌اید. بازی Mutants Unleashed سعی می‌کند همان ساختار جذاب انیمیشن Mutant Mayhem را به تصویر بکشد و اگر بهتر از آن عمل نکرده باشد، کم‌تر نیز ظاهر نشده است. از نظر فنی هم TMNT: Mutants Unleashed تقریبا مثبت عمل می‌کند و در بسیاری از موقعیت‌ها، خروجی با کیفیت خود را حفظ کرده و باعث افت فریم‌ریت نمی‌شود اما متاسفانه در زمان‌های شلوغی که دشمنان زیادی در محیط پراکنده شده‌اند، مشاهده کردم که اطراف کرکتر با باگ‌های فنی متعددی روبرو شده و بازی نیز شاهد افت فریم می‌شود؛ البته این موارد آنقدر به چشم نمی‌آیند که اذیت کننده باشند اما می‌بایست در بروزرسانی‌های بعدی به‌طور کامل برطرف شوند.

گیم‌پلی و سیستم مبارزات لاکپشت‌های نینجا آن چیزی نیست که باید

همانطور که احتمالا می‌دانید، گیم پلی بازی TMNT: Mutants Unleashed سوم شخص است و همان تم سه‌بعدی کلاسیک این مجموعه را به نمایش می‌گذارد. امکان تجربه‌ی بازی به شکل سولو و co-op هم وجود دارد؛ درواقع بازی سعی می‌کند یک ساختار ترکیبی بیت‌ام‌آپ‌طور را به جریان بیندازد و طرفداران این سبک شاخص را جذب نماید. شاید شما هم همانند من زمانی‌که پای این اثر می‌نشینید به‌یاد بازی نوستالژی و بسیار خوب TMNT 2007 بیفتید و حتی بر فراز خاطرات‌تان با آثاری مثل Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Nightmare، Teenage Mutant Ninja Turtles و Teenage Mutant Ninja Turtles 2: Battle Nexus به ماجراجویی فکری بپردازید اما واقعیت این است که بازی TMNT: Mutants Unleashed در این مورد که بتواند به پای چنین آثاری برسد بایستی خوابش را ببیند؛ چرا که ما با یک بازی بسیار خوب از لحاظ اتمسفر طرف هستیم اما وقتی‌که به پای «گیم‌پلی و سیستم مبارزات» بازی می‌رسیم با یک‌سری جزئیات کلی روبرو می‌شویم که سعی می‌کنند ما را سرگرم نگه دارند اما از پس این ماجرا بر نمی‌آیند.

سیستم مبارزات بازی در چند مرحله‌ی کلی خلاصه می‌شود؛ بزن‌بکوب‌بزن، این تمام چیزی است که بازی TMNT: Mutants Unleashed در اختیار شما قرار می‌دهد. درواقع کلیات سیستم مبارزه در کمک‌گیری از باقی کرکترها «برای ارسال مهمات و وسایل با فشردن دکمه» و حرکات اختصاصی هر کرکتر آن هم به‌صورت repeat جمع و اجرا می‌شود.

البته اگر کمی آرام‌تر بخواهم این اثر را نقد کنم می‌بایست به وجود «دکمه‌ی دفاع» در برابر ضربات هم اشاره کنم که در حالت کلی فرقی ندارد که در چه سطحی بازی می‌کنید، از «آسان گرفته تا متوسط و سخت» این «دکمه‌ی دفاعی» هیچ ارزش و مقیاس خاصی را وارد بازی نمی‌کند چرا که شما کماکان در موقعیت‌ها، یا با راحتی بیش از حد روبرو می‌شوید یا با یک سختی طاقت‌فرسا و این به‌نظر من یکی از نکات منفی بازی محسوب می‌شود، چرا؟ چون یک اثر موفق باید یک گیم‌پلی بالانس شده‌ی موفق را نیز در اختیار کاربران قرار بدهد. به‌عنوان نتیجه‌ی این بخش بایستی بگویم که «سیستم مبارزات بازی سعی بر خوب بودن دارد اما به‌خاطر تکراری شدنش خراب می‌شود» در کنار این ماجرا صرفا باید از مدل‌های مبارزه‌ای هرکدام از لاکپشت‌های نینجا تا «دو ساعت» اولیه‌ی بازی تقدیر کنید که بعد از این دو ساعت نیز با یک سیستم مبارزه تکراری روبرو می‌شوید.

بازی داستان می‌گوید اما بدون شخصیت‌پردازی، دیالوگ دارد اما بدون محتوا

بازی TMNT: Mutants Unleashed در دریافت و انتقال اطلاعات به‌خوبی عمل می‌کند و این پروسه را با تصاویر چشم‌نوازی به‌تصویر می‌کشد اما در قبال داستان‌گویی با ضعف‌های بسیاری روبرو می‌شود؛ ضعف‌هایی که بدنه‌ی TMNT: Mutants Unleashed آسیب وارد می‌کنند و باعث خستگی کاربران می‌شوند. شما در کلیت ماجرا و همانند کلیت انیمیشن‌های این مجموعه، از یک فاضلاب داستان خود را آغاز می‌کنید و ماموریت‌هایتان را از نقطه‌ی X تا نقطه‌ی Y سپری می‌نمایید، در حین این ماموریت‌ها با الگوهای طراحی جذاب، محیط‌های رنگارنگ و متنوع زیادی درگیر می‌شوید اما همانطور که قبل‌تر هم اشاره کردم، این بازی در بطن خود با «پوچی و بی‌محتوایی» طرف است و با تمام ارزش‌هایی که دارد با یک بی‌ارزشی خاص روبرو می‌شود.

اینکه لاکپشت‌های نینجا درگیر موجودات شلوغی مثل خودشان می‌شوند در نگاه اول جذاب است، شاید در ساختار یک انیمیشن هم خارق‌العاده عمل کند که البته با این موضوع نیز مخالفم اما در ابعاد یک بازی ویدیویی نمی‌تواند آنطور که باید و شاید حاضر شود چرا که می‌بایست با یک «تکرار» روایتی و گیم‌پلی‌محور مقابله نماید اما این کار را انجام نمی‌دهد و نتیجه‌اش صرفا «زیبایی بصری» بازی می‌شود. شخصیت‌پردازی‌های TMNT: Mutants Unleashed با تعلل‌های زیادی دست‌وپنجه‌نرم می‌کنند، تعلل‌هایی که به‌سبب بر هم زدن ساختار جزئی‌شان بوجود آمده‌اند و باعث قطعی ارتباط میان کرکترها و کاربران می‌شوند؛ علاوه‌بر این، اگر بخواهم مثالی بزنم، شما شخصیت رافائل (Raphael) لاکپشت‌های نینجا را در نظر بگیرید، طبیعتا این کرکتر باید شخصیتی خشن و عصبی داشته باشد که در نهایت به خوش‌قلبی می‌رسد اما TMNT: Mutants Unleashed اینگونه نیست و بیش از حد به پویایی محیط، شخصیت‌ها و داستان‌گویی افزوده و این کار موجب از دست رفتن علایق کاربران می‌شود.

دیالوگ‌های بازی TMNT: Mutants Unleashed سر و صدای خوبی دارند و طنز جالبی را بیان می‌کنند اما اگر این اثر را با هدست تجربه کنید صددرصد با یک سردرد افتضاح نیز روبرو می‌شوید که از دیالوگ‌های Mutants Unleashed نشأت گرفته است؛ این را هم اضافه کنم که بین شخصیت‌ها، کرکتر مایکل آنجلو بیشترین سردرد را به شما انتقال می‌دهد، شخصا بیشتر صحنه‌های سینماتیک بازی را به‌خاطر همین دیالوگ‌هایشان رد کرده‌ام. یکی از مواردی که در طول داستان و گیم‌پلی بازی حسابی به‌ذوقم زد این بود که به هیچ عنوان نباید TMNT: Mutants Unleashed را در حالت سولو «تک‌نفره» تجربه کرد چرا که در حین بازی و داستان، از باقی کرکترها خبری نیست و هیچ دستیار مبارزه‌ای پیش خودتان ندارید، شما حتی اگر بازی را دونفره نیز تجربه کنید، باز هم با محیط‌های دونفره روبرو می‌شوید و از باقی شخصیت‌ها خبری نیست و این مورد به‌نظرم تا حدی به طبیعت بازی لطمه می‌زند چرا که صدای کرکترها و دیالوگ‌هایشان می‌آید اما در نقشه هیچ حضوری ندارند.

موسیقی و صداگذاری TMNT: Mutants Unleashed

اگر تمام مشکلات بازی TMNT: Mutants Unleashed را کنار بگذارم و بخواهم مهم‌ترین نکته‌ی مثبت این اثر را بیان کنم احتمالا به موسیقی و صداگذاری بازی اشاره می‌نمایم چرا که در تمام مراحل نسبت به موقعیتی که در آن قرار دارید، ساندترک‌های جذاب و الکترونیکی گوش‌نوازی پخش می‌شوند و ما را غرق در خودشان می‌کنند. صداگذاری بازی هم با توجه به ضربات، نوع حرکات و موانع پیش‌روی‌تان به‌خوبی واکنش نشان می‌دهند و جزئیات بالایی را به گوش می‌رسانند؛ درواقع اگر بخواهم در سال ۲۰۲۴ حدود ۱۰تا از برترین بازی‌های سال از لحاظ موسیقی و صداگذاری را معرفی کنم، صددرصد بازی TMNT: Mutants Unleashed در این لیست و حتی در پنج‌تای اول آن قرار خواهد داشت. موسیقی Mutants Unleashed به‌خوبی با مجموعه‌ها و داستان‌های سری لاکپشت‌های نینجا ارتباط برقرار کرده و قلاب می‌زند و به‌شدت هیجان‌انگیز و با کیفیت ظاهر می‌شود.

بازی TMNT: Mutants Unleashed بر اساس کد ارسالی ناشر (Outright Games) و بر روی Nintendo Switch بررسی شده است.

به‌عنوان کلام آخر بایستی بگویم، بازی TMNT: Mutants Unleashed سعی می‌کند جهان اختصاصی خودش را داشته باشد، شاید باورتان نشود اما در این مقیاس طراحی به هیچ عنوان موفقیت‌آمیز ظاهر نشده و صرفا یک محصول بسیار «متوسط» را تحویل جامعه داده است. استودیو بازی‌سازی AHEARTFULOFGAMES و Outright Games می‌بایست بیشتر از اینکه روی دیالوگ‌ها تمرکز می‌کردند بر مسیر «بازیکنان»، «طراحی»، «انیمیشن‌ها» و شخصیت‌پردازی بازی وقت می‌گذاشتند؛ نتیجه‌ی این عملیات نامطلوب باعث می‌شود که ما به خوبی همراه بازی جدید لاکپشت‌های نینجا نشویم و آن را یک اثر معمولی و حتی شکست خورده بشناسیم.