مرد عنکبوتی (Spider-Man) را بسیاری از ما می‌شناسیم، یکی مثل من طرفدار آتشین این ابر قهرمان مارولی است که دلش می‌خواهد هر آنچه که از این سری بازی می‌داند را در اختیار شما قرار دهد و یکی هم مثل شما، تمام چیزی که از اسپایدرمن می‌خواهد بداند را در یک مطلب جامع مطالعه کند؛ در اصل ماجرا تفاوتی وجود ندارد، «ما» دنبال‌کنندگان رویایی اسپایدرمن هستیم و می‌خواهیم تاریخچه بازی‌های مرد عنکبوتی را مورد بررسی قرار دهیم.

این مورد دور از انتظار نیست که شرکت‌های بزرگ از شخصیت‌هایی که مخاطبین زیادی دارند محصولاتی را خلق نمایند که در نهایت باعث شود،‌ درگیری بیشتری برای مشتری‌هایشان ایجاد شود، تجارت بهتری را انجام دهند و سرگرمی و داستان‌های بی‌نظیر زیادتری را برای دوست‌داران آن کرکتر روایت کنند. اسپایدرمن صد در صد یکی از این شخصیت‌ها است که از نظر من، نماد «امید» در تمامی لحظه‌ها است و می‌توان نکات بسیار زیادی را از آن یاد گرفت و حتی به این نکات پرداخت.

در اوایل ماجرا، مرد عنکبوتی یا پیتر پارکر معروف داستان‌مان، یک مجموعه کمیک‌بوک ساده بود اما بعدها و پس از اینکه بینندگان و خوانندگان زیادی را به خود جذب کرد، محصولات مختلف زیادی به صورت رسمی و غیر رسمی از آن ساخته شد؛‌ یکی از محصولات اثرگذار این سوپر هیرو، بازی‌های ویدیویی هستند که حتی در بعضی از خط‌های زمانی، بهتر از فیلم‌های سینمایی این فرنچایز عمل کردند. بیایید در ادامه کنار یک‌دیگر به صورت ابتدایی به مقدمه‌ی خلق این کرکتر بپردازیم. اسپایدرمن توسط استن‌لی نویسنده و خالق چندین ابرقهرمان معروف مارول و استیو دیتکو خلق شد. در آن زمان سردبیر مارول به‌خاطر تینیجر بودن کرکتر پیتر پارکر (نام واقعی مرد عنکبوتی) و اینکه در آن زمان، نوجوانان صرفا همکار ابرقهرمانان بالغ و بزرگ‌سال بودند، با وارد شدن اسپایدرمن به جهان کمیک استریپ مارول آن هم به عنوان یک شخصیت مجزا مخالف کرد.

اما استن لی پیتر پارکر را وارد یک کمیک ناشناخته کرد که در مرزهای شکست اساسی قرار داشت. نام این کمیک‌بوک «فانتزی شگفت‌انگیز» بود، حضور مرد عنکبوتی باعث شد رکورد فروش توسط این کمیک شکسته شود و به محبوبیت بالایی دسترسی پیدا کند؛ همین امر باعث شد مدیران مارول نظرشان نسبت به اسپایدرمن جلب شود و به سراغ ساخت و پردازش داستان‌های اختصاصی این شخصیت حرکت کنند. اولین کمیک استریپ اختصاصی این شخصیت به نام «مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز» بود و در سال ۲۰۱۳ پس از مرگ پیتر پارکر توسط دکتر اتو اکتاویوس (Doctor Octopus) و بعد از ۷۰۰ شماره به پایان رسید. درواقع اکتاویوس ذهن پیتر پارکر را وارد جسم در حال مرگ خود کرد و ذهن خود را وارد بدن پیتر پارکر کرد که در نهایت باعث شد تحت تاثیر خاطرات پیتر قرار بگیرد و به یک ابرقهرمان جدید به نام اسپایدرمن برتر تبدیل شد.

طی این اتفاقات کمیک استریپی جدیدی به نام «The Superior Spider-Man» جای سری «The Amazing Spider-Man» را برای مدت زمانی گرفت و پس از ۳۲ شماره دوباره فرنچایز داستانی مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز بازگشت. البته اسپایدرمن در طی این سال‌ها کمیک استریپ‌های فرعی زیادی داشته که می‌توان برای مثال به سری کمیک استریپ‌های سیمبیوت اسپایدرمن و آلتیمیت اسپایدرمن که یک انیمیشن سریالی هم بود و در دنیای موازی جریان داشت اشاره کرد. حالا از مقدمه‌ی کمیک‌بوکی و خلق این شخصیت عبور کنیم و به سراغ داستان اصلی، یعنی تاریخچه و تمام بازی‌های مرد عنکبوتی برویم. همراه مجله بازار باشید.

بازی‌های مرد عنکبوتی از کجا شروع شد؟ – اولین بازی اسپایدرمن

تا اوایل دهه‌ی هشتاد میلادی خبری از بازی‌های ویدیویی در مورد شخصیت مرد عنکبوتی نبود و صرفا اسپایدرمن به جز کمیک بوک، در سه مجموعه‌ی انیمیشنی و دو مجموعه‌ی تلوزیونی حضور داشت. این میان هم شایعاتی منتشر شده بود مبنی‌بر اینکه مارول قصد دارد بر روی ساخت فیلم سینمایی این شخصیت تمرکز کند اما در دهه‌ی ۹۰ میلادی بود که بازی‌های اسپایدرمن یکی از پس از دیگری عرضه می‌شدند و به‌صورت خاصی تمامی پلتفرم‌های سرگرمی آن زمان را تا حد زیادی پوشش می‌دادند.

مارول (Marvel) تصمیم گرفته بود مجوز ساخت سرگرمی‌های ویدیویی به‌خصوص بازی‌های رایانه‌ای را به صورت جدی پیگیری کند و همین کار را هم کرد و تعداد آثار زیادی از سال ۱۹۸۲ تا همین سال ۲۰۲۳ تولید شدند. آنقدر خوب پیش‌رفت که توانست، پیتر پارکر یا همان اسپایدرمن معروف و محبوب‌مان را به دومین سوپر هیرو پر طرفدار دنیا بعد از «بتمن» تبدیل کند؛ آن‌هم ابرقهرمانی که در اوایل ساخته شدنش با مخالفت‌های زیادی به دلیل نوجوان بودنش روبرو می‌شد اما از دهه‌ی ۸۰ میلادی به‌بعد حسابی ترکاند، به‌خصوص زمانی که پای بازی‌های ویدیویی وسط آمد.

اولین بازی در فرنچایز Spider-Man همانطور که اشاره شد مربوط به اوایل سال ۱۹۸۲ میلادی است، جایی که برادران پارکر یک اثر برای کنسول بازی Atari 2600 خلق کردند و نام این اثر را هم Spider-Man گذاشتند. گیم‌پلی‌ای که برای این بازی طراحی شده بود در تاب خوردن روی ساختمان‌ها، دستگیر کردن خلافکاران و خنثی کردن بمب‌های گرین گابلین (Green Goblin) خلاصه می‌شد و این تِم موارد تا سالیان سال در ابعاد بازی‌های مرد عنکبوتی حفظ شدند و تا سال‌ها بعد هم، این فرنچایز به‌صورت طراحی دوبعدی روانه‌ی بازار می‌شد و به‌دست مخاطبین می‌رسید.

لیست تمام بازی‌های اسپایدرمن + تاریخچه

در ادامه به لیست تمام بازی‌های اسپایدرمن می‌پردازیم و تاریخچه و داستان‌های این آثار را به‌صورت خلاصه و مفید مورد بررسی قرار می‌دهیم؛‌ البته خلاصه به‌معنای کاستی در محتوا نیست و من هر آنچه که نیاز باشد، جالب باشد و بتواند برای شما مفید واقع شود را جمع‌آوری کرده‌ام تا در اختیارتان بگذارم. برای دانلود و تجربه‌ی این بازی‌هاهم می‌توانید به جستجو در اینترنت بپردازید تا به نسخه‌ی اصلی یا نسخه‌ی صحیح این بازی‌ها دسترسی پیدا کنید. به‌دلیل قدیمی بودن بسیاری از شماره‌ها، به منبعی که از آنجا این آثار را دریافت می‌کنید توجه ویژه‌ای داشته باشید. اگر طرفدار پیتر پارکر باشید نباید مطالعه در مورد همه بازی‌های اسپایدرمن را از دست بدهید.

برای دانلود بازی‌های مرد عنکبوتی برای اندروید به اپلیکیشن کافه بازار مراجعه کنید.

بازی‌های Spider-Man از ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۰

اولین بازی اسپایدرمن در سال ۱۹۸۲ عرضه شد،‌ این اثر اولین بازی بود که مبتنی‌بر شخصیت کمیک‌بوکی اسپایدرمن ساخته شده بود. همانطور که در قبل هم گفته شد این بازی برای کنسول Atari 2600 توسط شرکت «Parker Brothers» توسعه داده و منتشر شد. در بازی اسپایدرمن ۱۹۸۲ بازیکنان کنترل مرد عنکبوتی را در یک محیط دو بعدی داشتند. هدف اصلی بازی انجام ماموریت‌های مختلف و مبارزه با دشمنان بود که مقداری بالاتر به آن اشاره کردیم. نکته‌ای که می‌بایست گفته شود این است که باتوجه به محدودیت‌های سخت‌افزاری کنسول آتاری ۲۶۰۰ در آن زمان، گرافیک و صداهای بازی بسیار ساده بودند، با این حال، با استفاده از مکانیک‌های خلاقانه‌ای که استودیوی سازنده توانست اجرا کند، بازی Spider-man 1982 توانست به یکی از برترین بازی‌های تاریخ مرد عنکبوتی تبدیل شود.

بعدها و در سال ۱۹۸۴ آقای اسکات آدامز، نسخه‌ی جدید سری بازی‌های اکشن ماجراجویی متن‌محور (Text Adventure) خود را تحت نام Questprobe منتشر کرد. مورد بسیار جالبی که برای این بازی حائز اهمیت است این بود که این نسخه از فرنچایز پیتر پارکر محبوب‌بان،‌ برای اولین‌بار از زوایه‌ی دید «اول شخص» روایت می‌شد. این شماره Questprobe featuring Spider-Man (1984) نام داشت که داستان مرد عنکبوتی را روایت می‌کرد که در حال پیدا کردن الماس‌های قیمتی بود که از ارزش و اهمیت بالایی برخوردار بودند. بازی برای پلتفرم‌های قدیمی زیادی از جمله Apple II، Commodore 64 و ‌Atari 8-bit Family عرضه شد و توانست موفقیت‌های زیادی هم کسب کند. نکته‌ی دیگر این اثر این بود که در اصل Questprobe سه‌گانه محسوب می‌شد و پیش از اسپایدرمن، دو قسمت دیگر از آن برای شخصیت‌های Hulk و Fantastic Four ساخته شده بود.

چیزی حدود چهار الی پنج سال از عناوین اسپایدرمنی خبری نبود تا اینکه در سال ۱۹۸۹، بازی تازه‌ای به‌نام Spider-Man and Captain America in Doctor Doom’s Revenge عرضه شد. بازی توسط استودیوی بازی‌سازی Paragon Software Corporation خلق شد و وظیفه‌ی انتشار آن نزد شرکت Medallist قرار گرفت. داستان بازی به‌وسیله‌ی چندین پنل کمیکی تعریف می‌شد و با یک گیم‌پلی مشابه Street Fighter بازیکنان را سرگرم خود می‌کرد. درواقع بازیکنان را در یکی از دو نقش اسپایدرمن یا کاپیتان آمریکا قرار می‌داد و ماموریت اصلی این اثر هم رد کردن مرحله‌ها و عبور از دشمنان بود که در نهایت باعث شوند به ویلن بازی یعنی Doctor Doom برسید. در نهایت این بازی برای پلتفرم‌های DOS، کمودور ۶۴ و آمیگا در سال‌های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ منتشر شد اما نتوانست آنطور که باید و شاید در سبک Side Scrolling نقش‌آفرینی خوبی داشته باشد.

در همین سال ۱۹۸۹، شرکت سگا یکی از خاطره‌انگیزترین بازی‌های خود را تحت نام The Revenge of Shinobi برای کنسول مگا درایو/جنسیس عرضه کرد و در آن قهرمان بازی (پس از رویارویی با برخی از کرکترهای معروف سینمایی البته این هم دلیلی دارد) در یکی از مراحل پایانی، ابتدا با اسپایدرمن و سپس با بتمن به نبرد پرداخت. در نسخه‌های بعدی سگا مجبور شد به خاطر مشکلات ناشی از کپی‌رایت ظاهر این ابرقهرمانان را عوض کند؛‌برای مثال بتمن به موجودی خفاش مانند تغییر ظاهر داد ولی از آنجایی که سگا با مارول قرارداد داشت، اسپایدرمن بدون تغییر در بازی باقی ماند. نکته‌ی جالب دیگر هم این است که در نسخه‌ی سال ۲۰۰۹ برای Virtual Console رنگ لباس اسپایدرمن به جای قرمز،‌ صورتی شده بود.

بازی The Revenge of Shinobi یک اثر پلتفرمر ساید اسکرولینگ است. بازیکنان جو موساشی را کنترل می‌کنند و باید هشت ناحیه را قبل از رویارویی نهایی با رئیس نئو زید تکمیل کنند. هر منطقه از سه صحنه تشکیل شده‌ بود که دو صحنه از آن‌ها در سطح پلتفرمینگ هستند و صحنه‌ی سوم نبرد با یک شخصیت منحصر‌به‌فرد و قدرتمند را پخش می‌کند. همانطور که گفته شد، بسیاری از دشمنان بیش از حد به شخصیت‌های مختلف فیلم و کتاب‌های کمیک شبیه هستند،‌ واقعیتی که اوهبا (سازنده بازی) به عدم خلاقیت خود نسبت داد. او بر اساس آنچه که در آن در زمان در ذهنش داشت، طراح‌های خشنی از کرکترها را ساخت و انتظار داشت که طراح، شخصیت‌ها را اصلاح کند و نکات خلاقانه‌ی خود را برای بازی نهایی اضافه کند اما این کار را نکرد و در نتیجه شخصیت‌های دشمن شبیه پروتاگونیست‌های ابرقهرمانی همانند سیلوستر استالونه، بتمن، مرد عنکبوتی، ترمیناتور و گودزیلا شدند.

در ادامه با ورود به دهه‌ی ۹۰ میلادی، هنگامی که اسپایدرمن به اوج محبوبیت خود در دهه‌های قبلی رسیده بود، بازی‌های بهتر و بیشتری از این سوپر هیرو تولید می‌شدند. دهه‌ی ۹۰ برای اسپایدرمن حکم نهایی را ایجاد کرد و با ورود به تکنولوژی‌های جدید صنعت بازی‌های ویدیویی، سازندگان این اجازه را داشتند که بیشتر از پیش به کیفیت و گرافیک بازی‌هایشان دقت کنند و وقت بگذارند، از آن طرف هم کامیونیتی گیمینگ جهانی گسترده‌تر شده بود که همین موضوع اهمیت ساخت بازی‌های مرتبط با پیتر پارکر را برای مارول استودیو بیشتر می‌کرد.

بازی‌های اسپایدرمن از ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰

در سال ۱۹۹۰ دو بازی برنامه‌ریزی و منتشر شد و این را هم بگویم که در دهه‌ی ۹۰ میلادی چیزی حدود ۱۰ تا ۱۴ نسخه از بازی‌های اسپایدرمن عرضه شد. نخستین بازی مرد عنکبوتی در این دهه یک اثر پلتفرمر معمایی (puzzle platformer) بود. گیمر باید به سلامت از محیط‌ها و اتاق‌های مختلفی که در آن‌ها اشاراتی به فیلم‌های معروفی مثل «استاروارز» می‌شد، عبور می‌کرد تا با میستریو به نبرد بپردازد؛‌ میستریو استاد خلق توهم است و جزء دشمنان قدیمی اسپایدرمن محسوب می‌شود. داشتم می‌گفتم، مری‌جین در این بازی توسط اسپایدرمن دزدیده شده و شما باید آن را نجات دهید. در حقیقت بازی The Amazing Spider-Man یک اثر پیچیده بود که گرافیک قابل قبولی نیز به همراه داشت که توانست موفقیت‌های مثبتی را به‌دست آورد. وظیفه‌ی انتشار این بازی در دستان کمپانی Paragon Software Corporation بود و اولین بازی اسپایدرمنی بود که برای کنسول Gameboy عرضه می‌شد.

نوبت به بازی بعدی در سال ۱۹۹۰ رسید، یعنی بازی Spider-Man vs. The Kingpin. سگا با ساخت اثری ساید اسکرول و پلتفرمر برای کنسول بازی مگا درایو/جنسیس، ثابت کرد که همیشه می‌توان برترین بود که بعد از گذشت این همه زمان هنوز هم که هنوز است به عنوان یکی از بهترین بازی‌های تاریخ کمیک بوکی در دوران از آن یاد می‌شود. بازی Spider-Man vs. The Kingpin به‌طور بی‌نظیری به شخصیت اسپایدرمن وفادار بود و همین امر باعث ماندگاری آن شد. اگر بخواهم قصه را برایتان بازتر کنیم می‌شود اینگونه گفت که طی بازی و در طول گیم‌پلی شما می‌توانستید مانند آثار مدرن مرد عنکبوتی، به خانه‌تان بروید و استراحت کنید؛ نکته‌ی جالبی هم که وجود دارد این است که در صورت زمان سریع‌تر هم نیز می‌گذشت.

از دیگر ویژگی‌های اسپایدرمن علیه کینگ‌پین می‌توان به این اشاره کرد که شما به جز استراحت در منزل می‌توانستید در خیابان‌ها از دیگر شخصیت‌ها عکس‌برداری کنید و آن را به دیلی بیوگل بفروشید، تازه فیچری هم برای این کار تعریف شده بود که هرچه عکس بهتر، مهم‌تر و با کیفیت‌تری تحویل دهید، پول بیشتری نیز دریافت خواهید کرد. بازی حالتی مدرن و هوشمند هم به خود گرفته بود و در بعضی مراحل مانند مرحله‌ی چهارم و در هنگام مبارزه با مرد شنی می‌بایست شما در نقش پیتر پارکر عقل خود را به‌کار می‌گرفتید تا به بهترین نتیجه این باس را شکست دهید، درست همانند مواقع ضروری اسپایدرمن در کمیک‌بوک‌ها.

از لحاظ کیفیت بصری، داستان، موسیقی، افکت‌ها، انیمیشن‌ها و هویت بصری و نقش آفرینی، بازی Spider-Man vs. The Kingpin نسبت به زمان خودش حسابی درخشید. تازه این را هم اضافه کنم که گیمرها برای اولین‌بار به تمام نیروهای فانتزی و ابر انسانی مرد عنکبوتی دسترسی داشتند و می‌توانستند عملکرد خود را بهتر از پیش کنند. اسپایدرمن در این نسخه درگیر موقعیت بحرانی دو وجهی بود. از یک طرف باید با کینگ‌پین رهبر جنایت‌کاران نیویوریک مبارزه می‌کرد و از پاپوشی که این ویلن برای او دوخته بود، خود را آزاد می‌کرد و از طرفی دیگر می‌بایست همسر خود را که هر لحظه به مرگ نزدیک می‌شد، آن هم به دلیل اینکه در کنارش بمبی قرار گرفته بود، نجات می‌داد و این موقعیت یکی از صحنه‌های شاهکار سری بازی‌های اسپایدرمن را خلق کرد. این بازی هم از لحاظ تجاری و هم از لحاظ بصری و هنری یکی از بهترین آثار تاریخ محسوب می‌شود البته نسبت به تحلیل زمانش، چرا؟ چون Spider-Man vs. The Kingpin طبق آمار رسمی باعث شد دو-سوم کاربران سگا جنسیس به‌سوی این اثر حرکت کنند تا چهار بازی بعدی این فرنچایز هم برای این کنسول بازی عرضه شوند.

البته سگا شاهکارش را برای سیستم‌های دیگر خود نیز ارائه نمود. طبیعتا نسخه‌های ۸بیتی سگا مستر و Game Gear با وجود فرمت و داستان مشابه‌ای که با نسخه‌ی جنسیس داشتند از سطح و موفقیت کمتری برخوردار شدند. تکنوپاپ و سگا در سال ۱۹۹۳ هم تصمیم گرفتند نسخه‌ای را نیز برای SEGA CD عرضه کنند تا از تکنولوژی و بحث‌های ذخیره‌سازی بهبودیافته‌تری که این کنسول دارا بود استفاده کنند. در ضمن همانطور که گفته شد بسیاری از کاربران این بازی را به‌عنوان بهترین اثر ساخته و اقتباس شده از اسپایدرمن می‌دانند که در دنیای دوبعدی روایت می‌شود. لازم به‌ذکر است که سگا نسخه‌ی آرکید این بازی را هم در سال ۱۹۹۱ منتشر کرد.

اسپایدرمن در سال ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲

در سال ۱۹۹۱ دو بازی وجود داشت که در آن اسپایدرمن نیز حضور داشت. بازی اول The Punisher: The Ultimate Payback نام دارد. این بازی توسط کمپانی استرالیایی Beam Software تولید شد و برای کنسول بازی گیم بوی منتشر شد. در بازی The Punisher: The Ultimate Payback مرد عنکبوتی حضوری افتخاری داشت و به عنوان شخصیت اصلی یا مکمل از آن استفاده نشد. این موقعیت بسیار عجیب و غریب به‌نظر می‌رسید زیرا اسپایدرمن در طول زمان و مستمر با پانیشر و روش‌های خشن او در مبارزاتش مشکل داشت. در هر حال اسپایدرمن به‌عنوان یک همکار اجتماعی در بازی نقش‌آفرینی می‌کرد.

بازی دوم و مهمی که در سال ۱۹۹۱ عرضه شد بازی Spider-Man: The Video Game بود. در آن زمان آثار «بزن‌به‌بزن» مثل فرنچایز Streets of Rage و Final Fight در سبک Beat ’em up حسابی می‌ترکاندند و اسپایدرمن هم نتوانست در مقابل چنین سبکی عقب‌نشینی کند و خود را با استفاده از همین ژانر جذاب دوباره به بالا کشید. در حالت تک‌نفره گیمرها کرکتر قابل بازی خود از میان ستاره‌هایی مانند مرد عنکبوتی، گربه سیاه، تیزبین «Hawkeye» و شاهزاده نیمور یا همان فرمانروای شهر افسانه‌ای آتلانتیس که به Sub-Mariner معروف است، می‌بایست انتخاب می‌کردند و به تجربه‌ی Spider-Man: The Video Game می‌رفتند.

شخصیت‌ها علاوه‌بر اینکه می‌توانستند نقش‌آفرینی خود را انجام دهند و از ویژگی‌های رزمی‌شان نیز استفاده کنند،‌ می‌توانستند از فیچرهای پرتابی‌شان هم بهره ببرند. برای مثال اسپایدرمن تار می‌اندازد، گربه‌ی سیاه از وسیله‌ی پنجه‌بکس مانندش استفاده می‌کرد، نیمور از تیرهای خاصش بهره می‌برد و تیزبین هم از تیر و کمانش در مقابل دشمنان استفاده می‌کرد. در کل Spider-Man: The Video Game که می‌توانست شاهکاری برای آرکید باشد در حد یک بازی معمولی شناخته شد و نتوانست آنطور که باید و شاید ظاهر شود. اگر بخواهم برایتان توضیح دهم چرا؟ باید بگویم که داستان و روایت این موضوع ایرادات زیادی داشت و اصلا مشخص نبود که سه شخصیت دیگر چرا و به عنوانی در بازی حضور داشتند. البته لازم به ذکر است که گربه‌ی سیاه چندبار در ماجراهای مصور اسپایدرمن و دیگر آثار سرگرمی این ابرقهرمان حضور داشته است و تا حدی حضور این کرکتر موجه بوده است. اما دیگر شخصیت‌ها مثل تیزبین و نیمور منطقی در بک‌گراند حضور آن‌ها وجود ندارد. اسپایدرمن هم وفادار به نسخه‌های کمیک‌بوکی‌اش نیست، تنها جذابیت این بازی پایان‌بندی‌اش است.

به سال ۱۹۹۲ می‌رسیم، شرکت Acclaim که در طی این چند وقت اخیرش حسابی از همکاری با مارول سود خوبی به‌دست آورده بود به سراغ ساخت ادامه‌ی بازی The Amazing Spider-Man با عنوان The Amazing Spider-Man 2 رفت و این اثر را برای کنسول بازی گیم بوی منتشر کرد. داستان این بازی از این قرار بود که گروهی از دشمنان مرد عنکبوتی پاپوش و داستانی دروغ برای این شخصیت ساخته بودند و مرد عنکبوتی در مقابل این داستان‌ها و روایت‌های دروغ می‌بایست خود را آزاد کند. گیم‌پلی تا حدودی با قسمت اول تفاوت داشت برای مثال؛‌اسپایدرمن برای تکمیل مراحل باید اشیاء مختلفی را جمع‌آوری می‌کرد و همین موضوع کمی پازل‌ها را پیچیده‌تر کرده بود. در هر صورت بازی The Amazing Spider-Man 2 شکست خورد و گرافیک و کیفیت ساخت سطح پایینش، نتوانست رضایت منتقدین و گیمرهای آن زمان را در دست بگیرد.

اثر بعدی و مهمی که در سال ۱۹۹۲ عرضه شد، بازی Spider-Man: Return of the Sinister Six بود. بازی مرد عنکبوتی: بازگشت ۶ خبیث، توسط Bits Studios توسعه یافت و توسط Acclaim Entertainment تحت پرچم LJN برای Nintendo Entertainment System در سال ۱۹۹۲ منتشر شد. این محصول تنها محصولی از فرنچایز اسپایدرمن بود که سر از کنسول نینتندو درآورد. داستان بازی اقتباسی آزاد از یکی از روایت‌های کمیک‌بوکی اسپایدرمن در اوایل دهه‌ی ۹۰ میلادی به شمار می‌رفت. دکتر اختاپوس، با استخدام ۵ نفر از دشمنان قدیمی و معروف اسپایدرمن، به‌طور مجدد گروهی به نام «شش خبیث» یا Sinister Six را تشکیل داد. این گروه همیشه به‌عنوان یکی از بخش‌های جذاب داستان‌های اسپایدرمن ظاهر شده است. از آنجایی که دکتر اختاپوس علاقه‌ی زیادی به فرمانروایی بر جهان و تکنولوژی‌هایش داشته، این گروه را تشکیل می‌دهد تا انتقامش را از مرد عنکبوتی بگیرد و بعد از آن به سراغ دیگر موارد و تصاحب دنیا برود. بازی Spider-Man: Return of the Sinister Six یک اثر منسوخ شده و شکست خورده است که با گرافیک، کیفیت و بد ساخت بودنش در ذوق طرفدارانش زد. از مهم‌ترین ویلن‌های حاضر در بازی هم می‌توان به میستریو، الکترو، سندمن، هاب‌گابلین، والچر و دکتر اختاپوس اشاره کرد.

بازی Spider-Man and the X-Men in Arcade’s Revenge نیز یک بازی ویدیویی مبتنی‌بر شخصیت‌های محبوب کمیک «اسپایدرمن» و «ایکس‌من» (X-Men) است که در سال ۱۹۹۲ توسط استودیوی بازی سازی Software Creations توسعه و توسط شرکت LJN منتشر شد. این بازی برای پلتفرم‌های مختلفی از جمله SNES (Super Nintendo Entertainment System) ،Sega Genesis و Game Boy عرضه شد. داستان بازی Spider-Man and the X-Men in Arcade’s Revenge حول‌محور شخصیت «آرکید» (Arcade) می‌چرخد که یک کرکتر شرور و ابرنیرویی محسوب می‌شود. آرکید، اسپایدرمن و تعدادی از اعضای ایکس‌من را در یک آرکید بازی برده است و آن‌ها را در تعدادی از لابیرینت‌ها و سطوحی پر از موانع و دشمنان قرار می‌دهد. هر شخصیت دارای یک سطح و لابیرینت اختصاصی است که باید در آن ماموریت‌ها را انجام دهد و از دست آرکید فرار کند.

در طول بازی بازیکنان می‌توانند در نقش اسپایدرمن و چندین عضو ایکس‌من شامل ولورین (Wolverine)، آرک‌اینجل (Cyclops)، گمبیت (Gambit) و ستورم (Storm) بازی کنند. هر شخصیت دارای قدرت‌ها و توانایی‌های خاص خود است و باید از آن‌ها برای پیشروی در سطوح و مبارزه با دشمنان استفاده کنند. این اثر با گرافیک دوبعدی و استفاده از سبک پلتفرمر (platformer)، مراحل چالشی و خشن طراحی شد اما به دلیل ناقص بودن گیم‌پلی آنطور که باید نتوانست ظاهر شود، شاید از لحاظ تجاری به‌دلیل نامی که دارد مورد استقبال قرار گرفت اما بعد از اینکه کاربران این بازی را تجربه کردند، بسیار دایره‌ی منفی را برای خود ساخت که دلیلش هم گفته شد.

مرد عنکبوتی در اواخر دهه ۹۰ میلادی

هفت بازی اصلی دیگر تا پایان دهه‌ی ۹۰ میلادی باقی مانده است. بازی اول از این هفت اثر، بازی The Amazing Spider-Man 3: Invasion of the Spider-Slayers در سال ۱۹۹۳ است. اثری که باز هم ثابت کرد نباید شرکت LJN بازی از سری The Amazing Spider-Man بسازد، زیرا جز شکست چیزی برای مارول به ارمغان نمی‌آورد و در طول این سال‌هاهم یکی پس از دیگری جزء محصولات بد کیفیت و نا امید کننده از فرنچایز اسپایدرمن بوده‌اند. روایت این اثر حول محور «انتقام» می‌چرخد. جایی که ویلن اصلی بازی احساس می‌کند پیتر پارکر مسئول مرگ پدرش است.

داستان بازی The Amazing Spider-Man 3: Invasion of the Spider-Slayers درباره‌ی مواجهه اسپایدرمن با یکی از گروه‌های رباتیک شرور به نام «اسپایدر-سلرز» (Spider-Slayers) است. رهبر این گروه رباتی به نام «اَلیستِر اسمیت» (Alistair Smythe) است که قصد دارد اسپایدرمن را از بین ببرد. بازیکن همانند آثار قبلی در نقش اسپایدرمن قرار می‌گیرد و باید با روبرویی با ربات‌های مختلف و مبارزه با اَلیستِر اسمیت، شهر را از تهدید نجات دهد. این اثر یک بازی اکشن-ماجراجویی با گرافیک دوبعدی محسوب می‌شود. بازیکنان می‌توانستند از توانایی‌های اسپایدرمن مانند پریدن، تار زدن و استفاده از قدرت عنکبوتی خود برای مبارزه با دشمنان و حل معماها استفاده کنند. همچنین بازی شامل مراحل متنوعی است که محل‌های داخل شهر، ساختمان‌ها و آزمایشگاه‌ها را شامل می‌شود. با تمام این جزئیات بازی به یک شکست بزرگ به‌دلیل بی‌کیفیت بودنش برای مارول تبدیل شد.

به سال ۱۹۹۴ رسیدیم، جایی که شرکت بازی سازی Acclaim هم نمی‌داند که دقیقا از فرنچایز اسپایدرمن چه چیزی را می‌خواهد بیرون بکشد اما نمی‌داند چگونه. این‌بار این استودیو به سراغ یکی از محبوب‌ترین و معروف‌ترین داستان‌های کمیک بوکی رفت،‌ این کمیک Maximum Carnage نام دارد که در سال ۱۹۹۳ و در ۱۴ قسمت به چاپ رسیده بود و موفق شده بود فروش خوبی را تجربه کند. از آن طرف هم Acclaim بدش نمی‌آمد که پول بیشتری به واسطه‌ی همکاری مثبتش با مارول به‌دست آورد، به همین خاطر به سراغ توسعه‌ی بازی Spider-Man and Venom: Maximum Carnage رفت. فرض کنید انقدر وضعیت خراب شده است که دو دشمن دیرینه، یعنی مرد عنکبوتی و ونوم مجبور می‌شوند که دست‌به‌دست یک‌دیگر دهند تا در نهایت بتوانند کارنیج قدرتمند داستان را به‌سزای عملش برسانند.

این بازی برخلاف یک‌سری از آثار قبلی، در سبک پلتفرمر نبود و همان Beat ’em up «بزن‌به‌بزن»طور ساخته شد. همانند بازی Spider-Man: The Video Game طراحی و توسعه داده شد. در طول بازی شما باید در بسیاری از مراحل در نقش اسپایدرمن باشید و در تعدادی از آن‌هاهم کنترل ونوم را در دست بگیرید که در دهه‌ی ۹۰ میلادی به‌شدت محبوب شده بود به شکلی به عنوان یک ابرقهرمان قدرتمند از آن یاد می‌شد. در این بازی می‌بایست با خلافکاران خیابانی که حسابی به سرتان می‌ریختند مبارزه می‌کردید و بعد از اینکه دماغشان را به خاک می‌زدید، می‌بایست با ویلن‌ها و باس فایت‌های نسبتا شناخته شده‌ای مبارزه می‌کردید.

بازی Spider-Man and Venom: Maximum Carnage با موفقیت فراوانی در بازار عرضه شد و به عنوان نخستین بازی فرنچایز مرد عنکبوتی با درجه سنی MA-13 (مناسب برای مخاطبین بالای ۱۳ سال) ظاهر شد. به‌علاوه اینکه استودیوی بازی سازی این شماره،‌ با هوشمندی‌اش کارتریج‌ها را به رنگ قرمز عرضه کرد تا هم‌رنگ شخصیت منفی اصلی بازی باشند. ساندترک آن هم توسط گروه راک «گرین جلی» (Green Jelly) خلق شد. یکی از خلاقیت‌های این بازی پایان‌بندی‌اش بود، شما بعد از شکست دادن کارنیج، تیتراژ را می‌دیدید اما به یک‌باره در میانه‌ی تیتراژ دوباره سر و کله‌ی کارنیج پیدا می‌شود و می‌بایست به‌صورت مجدد با او به نبرد بپردازید و او را شکست دهید تا پایان‌بندی و نمایش اصلی برایتان پخش شود.

یکی از نکات جالب این ترکیب در بازی Spider-Man and Venom: Maximum Carnage، نرم‌تر و مهربان کتک زدن اسپایدرمن و خشن و خونین‌وار کتک زدن ونوم است که به‌عنوان یک همکار اما در تضاد یک‌دیگر با دشمنانشان برخورد می‌کردند و روبرو می‌شدند. در طول بازی بسیاری از قهرمانان دیگر مارول هم به کمک‌تان می‌آیند، آن زمان برای احضار کردن‌شان کافی بود در طول چپترها آیتم‌های پاور آپ را پیدا می‌کردید تا بتوانید در موقعیتی مناسب از آن‌ها بهره‌مند شوید. در نهایت استودیو Acclaim توانست این بازی را با موفقیت بسازد و منتشر کند و کاربران را با یک اثر با کیفیت روبرو کند که آثار شکست خورده‌ی قبلی‌اش را بپوشاند. یکی از نکات موفق بازی استفاده صفحات و طراحی‌های کمیک بوکی در لای مراحل بود که باعث می‌شد داستان وفاداری خود را بیشتر از پیش نسبت به منبع اصلی‌اش حفظ کند و آن را به خوبی ادامه دهد.

در سال ۱۹۹۵ هم دنباله‌ی بازی قبلی که در مورد ونوم، اسپایدرمن و کارنیج بود با نام Venom/Spider-Man: Separation Anxiety به بازار عرضه شد و در دسترس مخاطبین قرار گرفت. فقط نمی‌دانم چرا تا استودیوی بازی سازی Acclaim طعم موفقیت را در یکی از محصولاتش می‌چشید بازی بعدی‌اش را بدون خلاقیت و نوآوری توسعه می‌داد و عرضه می‌کرد تا مثل گذشته‌ی دیگر عناوینش توسط بد کار کردن و پول‌پرستی خود استودیو، شکست بخورد و کاملا حیف شود. داستان بازی این‌بار بیشتر در دستان ونوم است، ونوم و اسپایدرمن را بر خلاف نسخه‌ی قبلی می‌توانستید هرگاه که می‌خواهید کنترلشان را در دست بگیرید و حتی دونفره با دوستانتان پای این بازی بنشینید و از تجربه‌ی Venom/Spider-Man: Separation Anxiety با تحمل و بردباری لذت کافی ببرید و پنج باس‌فایت بازی (مشابه ونوم) را با همکاری هم شکست دهید. راستی از دیگر قهرمانان مارول هم کمک بگیرید.

در سال ۱۹۹۵ یک بازی کم‌تر شناخته شده‌ی دیگر هم عرضه شد که The Amazing Spider-Man: Lethal Foes نام داشت و به‌صورت اختصاصی برای مردم کشور ژاپن در دسترس قرار گرفت. این بازی را شاید یک اثر انحصاری برای نینتندو با کنسول بازی‌اش یعنی Super Famicom دانست. در ظاهر به‌نظر می‌رسد داستان بازی از سری کمیک ۱۹۹۳ The Lethal Foes of Spider-Man الهام گرفته شده باشد اما در باطن این‌چنین نبود. داستان بازی به اطراف شخصیت اسپایدرمن می‌پردازد. مرد عنکبوتی با یکی از دشمنان قدرتمند خود به نام دکتر اختاپوس مواجه می‌شود. اختاپوس یکی از اعضای گروه «سینیستر سیکس» (Sinister Six) یا همان شش خبیث است. در طول بازی، اسپایدرمن باید با دشمنان مختلفی از جمله الکترو (Electro)، گرین گابلین (The Green Goblin) و (Killer Wasp) مبارزه کند و قهرمان میدان نبرد شود. در طول بازی به‌صورت سورپرایزی حضور افتخاری یکی از ابرقهرمانان گروه چهار شگفت‌انگیز و رفیق محبوب اسپایدرمن یعنی Human Totch را شاهد خواهیم بود. نکته‌ی جالب دیگر این است که در این بازی موفق، کارنیج و ونوم را هم به یک‌باره مشاهده می‌کردیم.

در دهه‌ی ۹۰ میلادی شرکتی به نام Tiger چند بازی الکترونیکی-دستی اسپایدرمن را تولید و به بازار عرضه کرد، چرا این را می‌گویم؟ به این خاطر که این نوع بازی‌ها در آن موقع بسیار معمولی دیده می‌شدند اما حالا خاص به چشم می‌آیند. دلیلش این است که آن زمان فقط می‌شد یک بازی را در این نوع کنسول‌ها تجربه کرد، برای مثال کنسول دستی فلان که بازی فلان بر رویش نصب شده است. این به این معنا است که فقط می‌شود این «فلان» بازی را اجرا و تجربه کرد. در ایران به این نوع کنسول‌ها (گیم دستی یا آتاری دستی) می‌گویند و شبیه به نسخه‌های ارزان قیمت و سطح پایین‌تر کنسول گیم بوی هستند اما از لحاظ حرفه‌ای و تخصصی، به این دسته از کنسول‌ها LCD می‌گویند. در حال‌حاضر به‌دلیل خاص بودن این کنسول‌ها به‌خصوص بازی‌های اسپایدرمن بر روی آن‌ها، علاقه‌مندان زیادی وجود دارند که به عنوان کلکسیونر هزینه‌های زیادی را انجام می‌دهند.

به عنوان آخرین بازی سال ۱۹۹۵ باید به اثر Spider-Man Animated Series بپردازیم. بازی‌های دیگری از مرد عنکبوتی نیز در سال ۱۹۹۵ منتشر شد اما به عنوان نقش اصلی نمی‌توان از آن‌ها یاد کرد. یکی از پر بیننده‌ترین و محبوب‌ترین مجموعه‌های کارتونی اسپایدرمن در دهه‌ی ۹۰ میلادی با نام Spider-Man Animated Series در تلویزیون پخش شد. از آنجایی هم که Acclaim از پول بدش نمی‌آمد، فرصت را مناسب دید و یک بازی ساید اسکرولر – پلتفرمر دیگر از این فرنچایز ساخت؛ این استودیو در اوایل ماجرا فکر می‌کرد اگر به سراغ خلق همچین اثری برود موفقیت تجاری بسیار خوبی را نیز کسب می‌کند اما کاملا برعکس عمل کرد و بسیار سهمگین بر زمین کوبیده شد.

اسپایدرمن می‌بایست برخی از دشمنانش را که معروف هم بودند و از زندان فرار کرده بودند را دستگیر می‌کرد و تا در نهایت بتواند از شهر به‌خوبی مراقبت کند. تا اینجا همه چیز «اوکی» به‌نظر می‌رسید تا اینکه کنترل بازی را در دست‌تان می‌گرفتید و متوجه می‌شدید که با چه اثر پاره‌پاره‌ای طرف هستید. نه گیم‌پلی را می‌شد تحمل کرد و نه گرافیک و ساوند افکت‌های بازی را می‌توانستید درک کنید. شاید تنها نقطه‌ی مثبت بازی Spider-Man Animated Series وجود «۲۰» ویلن اصلی و معروف دنیای اسپایدرمن و حضور گروه «چهار شگفت انگیز» بود که به این بازی هویت بهتری می‌بخشیدند. در نهایت این بازی شکست خورد و نتوانست خوش بدرخشد و به یکی از بدترین بازی‌های مجموعه‌ی اسپایدرمن تبدیل شد.

به سال ۱۹۹۶ می‌رسیم، سالی که دیگر قرار نیست تا چهار سال بعد از آن به‌صورت مستقیم و به عنوان شخصیت اصلی، از لیست تمام بازی‌های اسپایدرمن اثری خلق شود. بازی The Amazing Spider-Man: Web of Fire قربانی زمان‌بندی بد انتشارش بود و علاوه‌بر آن هنگامی که سگا به‌طور رسمی کنسول بازی X32 را محصولی شکست خورده در نظر گرفته بود، این بازی روی آن عرضه شد و کار را بدتر کرد. به همین دلیل بازی Web of Fire با تمام نکات مثبتش از سوی رسانه‌ها و مردم نادیده گرفته شد. به‌قدری در تاریخ انتشار این بازی وقفه افتاده بود که بسیاری از مردم اعتقاد داشتند توسعه‌ی The Amazing Spider-Man: Web of Fire کنسل شده است. با این حال نسخه‌های محدودی از این اثر عرضه و در بین کلکسیون‌دارها به محصولی محبوب تبدیل شد. به جایی رسیده بود که از نسخه از بازی Spider-Man: Web of Fire با قیمتی بالغ‌بر ۱۰۰ دلار به فروش می‌رسید. این بازی یکی از بهترین و برترین عناوین کنسول X32 محسوب می‌شد.

در سال ۱۹۹۶ یک بازی دیگر از گروه ۶ خبیث ساخته و عرضه شد که از ارزش بالایی برخوردار نبود. این بازی که توسط شرکت BPM توسعه داده شد آن هم در سبک ماجراجویی، سعی داشت نوآوری را خلق کند که تا آن زمان دیده نشده بود اما در ساخت این نوآوری کاملا شکست خورد. گیمر در این بازی اجازه داشت تا مسیر روایی داستان را انتخاب کرده و با کرکترها تعامل کند. گیم‌پلی شامل معماهای متعدد و نبرد با باس فایت‌ها می‌شد اما در قالب مینی‌گیم. در کل بازی Spider-Man: The Sinister Six (1996) بسیار معمولی بوده و صرفا برای کودکان مناسب است و ارزش خاصی ندارد.

بازی‌های مبارزه‌ای که اسپایدرمن در آن‌ها حضور داشته است

Marvel Super Heroes 1995: همانطور که اشاره کردیم، در سال ۱۹۹۵ به بعد هم تعدادی اثر مستقل از شخصیت اسپایدرمن داشته‌ایم که این کرکتر محبوب در آن‌ها حضور داشته است. شرکت معروف بازی سازی کپکام که این استودیو را به خاطر ساخت استریت فایتر ۲ در آن زمان می‌شناختند که انقلابی نیز به‌پا کرده بود در این سال تصمیم گرفت همانند دیگر اثر خودش، یک بازی ابر قهرمانی بسازد که یکی از شخصیت‌های این بازی نیز مرد عنکبوتی باشد. بازی برداشتی آزاد از دنیای کمیک‌بوکی مارول بود و در پایان هم شما را روبروی تانوس می‌گذاشت و بعد از پایان‌بندی هم شاهد این بودیم که مری جین خبر باردار شدنش را به پیتر پارکر می‌دهد.

شخصیت‌های مثبت و منفی بازی برای به دست آوردن جواهراتی به نام «ابدیت» که سال‌ها بعد سری فیلم‌های اونجرز هم بر همین مبنا ساخته شدند، به نبرد با یک دیگر می‌پرداختند. گیم‌پلی شباهت زیادی به بازی مبارزه‌ای قبلی کپکام و مارول یعنی X-Men: Children of Atom که در سال ۱۹۹۴ عرضه شده بود داشت. یک تفاوت در این میان وجود داشت آن هم این بود که بازیکنان در Marvel Super Heroes 1995 می‌توانستند در بعضی مواقع از سنگ‌های ابدیت‌شان در مقابل دشمن روبروی‌شان استفاده کنند.

Marvel Super Heroes: War of Gems (۱۹۹۵): به جز اینکه کپکام در این سال بازی فایتینگ مارول سوپر هیروز را ساخته بود، در حرکتی سرعتی اثری را در سبک ساید اسکرولر که المان‌های پلتفرمر نیز در آن دیده می‌شد، ساخت. شخصیت‌های مارول یعنی اسپایدرمن، کاپیتان آمریکا، ولورین، هالک و مرد آهنی در این بازی حضور داشتند. داستان بازی باری دیگر حول‌محور جستجو و تلاش کرکترها برای یافتن سنگ‌های اینفینیتی است. درواقع گیمر در نقش یکی از پنج ابر قهرمان محبوب بازی، به لوکیشن‌های مختلفی سفر می‌کرد تا قدرت‌هایش را افزایش دهد. شاید بازی Marvel Super Heroes: War of Gems (1995) را باید ضعیف‌ترین اثر مارولی استودیوی کپ‌کام بدانیم.

Marvel Super Heroes vs. Street Fighter (1997): بازی Marvel Super Heroes vs. Street Fighter یکی دیگر از بازی‌های ویدیویی است که توسط Capcom توسعه داده شده و در سبک بازی‌های مبارزه‌ای (Fighting) جریان دارد. این بازی در سال ۱۹۹۷ برای سیستم‌های آرکیدی (Arcade) عرضه شد و سپس بر روی پلتفرم‌های دیگری مانند PlayStation و Sega Saturn نیز عرضه شد. همانطور که از نام بازی پیدا است، Marvel Super Heroes vs. Street Fighter از دو دنیای مجزا و محبوبی که قبلا در بازی‌ها به تنهایی حضور داشتند، یعنی دنیای Marvel و دنیای Street Fighter، الهام گرفته است. بازیکنان می‌توانند شخصیت‌های محبوب و قدرتمندی از هر دو دنیا را انتخاب کنند و در مبارزات دو نفره علیه یکدیگر قرار بگیرند.

در بازی Marvel Super Heroes vs. Street Fighter، شخصیت‌هایی مانند Spider-Man، Wolverine، Iron Man، Hulk، Ryu، Chun-Li، Zangief و سایر شخصیت‌های محبوب دو دنیا حضور دارند. هر شخصیت دارای قدرت‌ها، حرکات و حملات خاص خود است که بازیکنان می‌توانند در مبارزات استفاده کنند. بازی Marvel Super Heroes vs. Street Fighter دارای سیستم مبارزه‌ای سریع و دینامیک است که اجازه می‌دهد بازیکنان به طور فعال حرکات و حملات مختلف را انجام دهند و استراتژی‌های مبارزه‌ای خاص خود را بسازند. بازی شامل حالت‌های مختلفی مانند حالت آرکید (Arcade Mode)، حالت چالش (Challenge Mode) و حالت مبارزه گروهی (Tag Team Battle) است.

یکی از ویژگی‌های جالب بازی Marvel Super Heroes vs. Street Fighter، استفاده از سیستم تگ تیم (Tag Team System) است. بازیکنان می‌توانند بین شخصیت‌های خود در طول مبارزه تعویض کرده و از تیم خود بهره‌برداری کنند. این ویژگی باعث می‌شود بازی بسیار دینامیک‌تر و استراتژیک‌تر شود، زیرا بازیکنان می‌توانند از ترکیبات مختلف شخصیت‌ها و تکنیک‌های آن‌ها استفاده کنند. این اثر با گرافیک و صداگذاری جذابش، کنترل‌های ساده و گیم‌پلی سرگرم‌کننده‌اش، یکی از بازی‌های محبوب و مورد توجه علاقه‌مندان به بازی‌های مبارزه‌ای در دهه‌ی ۹۰ بود.

Marvel vs. Capcom: Clash of Super Heroes (1998): بازی Marvel vs. Capcom: Clash of Super Heroes در سال ۱۹۹۸ منتشر شد و برای سیستم‌های آرکید و کنسول بازی PlayStation در دسترس بود. در این بازی شخصیت‌های قدرتمندی از دو دنیای Marvel و Capcom با یکدیگر در مبارزات هیجان‌انگیز روبرو می‌شوند که مشابهش را در اثر قبلی معرفی کرده‌ایم. در Marvel vs. Capcom: Clash of Super Heroes، شما می‌توانید از یکی از شخصیت‌های محبوب مارول (مانند Spider-Man، Iron Man، Wolverine و Hulk) یا شخصیت‌های معروف کپکام (مانند Ryu، Chun-Li، Mega Man و Captain Commando) انتخاب کنید. بازی به شما این امکان را می‌دهد تا با استفاده از ترکیبی از حرکات و قدرت‌های خاص هر شخصیت، در مبارزات با شخصیت‌های دیگر به مبارزه بپردازید.

یکی از ویژگی‌های برجسته در Marvel vs. Capcom: Clash of Super Heroes، سیستم تیمی مبارزه است. شما می‌توانید دو شخصیت را به عنوان تیم خود انتخاب کنید و با استفاده از حرکات و ترکیبات تیمی، به شکلی هماهنگ و قدرتمند با حریفان خود مبارزه کنید. همچنین، بازی امکان استفاده از حرکات ویژه‌ای به نام «Hyper Combos» را به شما می‌دهد که باعث افزایش قدرت و ضربات ویژه شخصیت‌های شما می‌شود. بازی Marvel vs. Capcom: Clash of Super Heroes دارای گرافیک زیبا و رنگارنگ است (نسبت به زمان عرضه‌اش) که به تصاویر شخصیت‌ها و حرکات آن‌ها زنده‌انگیزی خاصی می‌بخشد. با توجه به محبوبیت شخصیت‌های مارول و کپکام در جهان عرضه سینما و کمیک، Marvel vs. Capcom: Clash of Super Heroes یک بازی محبوب در بین طرفداران این دو دنیا بوده است. این بازی علاوه‌بر حضور شخصیت‌های معروف، طراحی مبارزات سریع و هیجان‌انگیزی را ارائه می‌دهد که باعث شده بود تا به یکی از بازی‌های برتر کلاسیک آرکید تبدیل شود.

Marvel vs. Capcom 2: New Age of Heroes (2000): به سال ۲۰۰۰ نزدیک می‌شویم، جایی که بازی‌ها و عناوین مبارزه‌ای به‌شدت طرفدار پیدا کرده‌اند، آثار فرعی دیگری از ترکیبات مبارزه‌ای مارول و اسپایدرمن با دیگر شخصیت‌ها در سبک فایتینگ وجود دارد، شاید زمان مدرن را هم در نظر بگیریم این مورد را شاهد باشیم اما آخرین بازی مبارزه‌ای اصلی و تاثیرگذاری که می‌توان نام برد اثر Marvel vs. Capcom 2: New Age of Heroes است که در سال ۲۰۰۰ برای چندین پلتفرم، از جمله PlayStation 2، Dreamcast و Xbox عرضه شد.

همانند دیگر بازی‌های سری Marvel vs. Capcom، Marvel vs. Capcom 2: New Age of Heroes نیز ترکیبی از دو دنیای مجزا و محبوب است: دنیای کرکترهای Marvel و دنیای شخصیت‌های Capcom. در این بازی، بازیکنان می‌توانند از شخصیت‌های محبوب و قدرتمندی که در هر دو دنیا وجود دارد استفاده کنند و در مبارزات دو نفره با هم رقابت کنند. Marvel vs. Capcom 2: New Age of Heroes دارای یک لیست بسیار بزرگی از شخصیت‌ها است که شامل قهرمانان و شخصیت‌های خاصی از دو دنیا می‌شود. شخصیت‌های مارول مانند Spider-Man، Wolverine، Iron Man، Hulk و شخصیت‌های Capcom مانند Ryu، Chun-Li، Mega Man، Morrigan و غیره در بازی حضور دارند. هر شخصیت دارای قدرت‌ها، حرکات و حملات خاص خود است که بازیکنان می‌توانند در مبارزات استفاده کنند.

یکی از ویژگی‌های برجسته بازی Marvel vs. Capcom 2: New Age of Heroes، سیستم تغییر (Tag System) است. این سیستم به بازیکنان این امکان را می‌داد که در طول مبارزه بین شخصیت‌های خود سوئیچ کنند و از ترکیبات مختلف تیم‌های خود استفاده کنند. بازیکنان می‌توانند سه شخصیت را در تیم خود قرار دهند و در هر لحظه بین آن‌ها جابه‌جا شوند که این ویژگی بازی را بسیار دینامیک و استراتژیک می‌کند. با گرافیک رنگارنگ و زیبا، صداهای جذاب و گیم‌پلی سرگرم‌کننده، Marvel vs. Capcom 2: New Age of Heroes یکی از بازی‌های محبوب و مورد توجه در دسته بازی‌های مبارزه‌ای در دهه ۲۰۰۰ بود. این بازی به عنوان یکی از نمونه‌های برجسته نژادپرستی در صنعت بازی‌های ویدیویی شناخته شده است.

Spider-Man (2000)

به سال ۲۰۰۰ می‌رسیم و بعد از چهار سال شاهد این خواهیم بود که اسپایدرمن محبوب ما قرار است یک بازی مستقل و مهم دیگر داشته باشد و همین اتفاق هم به‌خوبی افتاد. بازی اسپایدرمن ۲۰۰۰ تقریبا اثری است که بنای کل آثار مرد عنکبوتی‌های مدرن را کشید و از آن به‌بعد، اکثر بازی‌های اسپایدرمن از این شماره در این فرنچایز الگوبرداری کردند. از طرفی هم تبلیغات در حوزه‌ی بازی‌های ویدیویی بسیار شدت گرفته بود و جوی حاکم بر دنیا بود که قرار است اولین فیلم رسمی و با کیفیت این شخصیت توسط سم‌ریمی ساخته شود، در این لحظه بهترین فرصت برای مارول بود که کارش را انجام دهد و اجازه‌ی تولید این بازی را بدهد. مرد عنکبوتی ۲۰۰۰ در سبک اکشن-ماجراجویی بود که توسط شرکت نورسافت تولید و به وسیله‌ی اکتیویژن در ۳۰ اوت ۲۰۰۰ برای کنسول پلی استیشن ۱ منتشر شد. داستان این بازی ماجرای مرد عنکبوتی است که باید یکی از دشمنان قدیمی خود به نام دکتر اختاپوس را متوقف کند، دکتر اختاپوس در این بازی برای مرد عنکبوتی پاپوش می‌دوزد و شهر نیویورک را از گازهای هسته‌ای پر می‌کند. باس‌های این بازی شامل دکتر اختاپوس، ونوم، کرگدن، میستریو، عقرب و کارنیج می‌باشند. دنباله‌ی این بازی تحت عنوان مرد عنکبوتی ۲: ورود الکترو در اکتبر ۲۰۰۱ هم عرضه شد که در ادامه به آن می‌پردازیم.

تا الان این موضوع را متوجه شدیم که جنگ‌های گروهی شرورها با اسپایدرمن از جمله داستان‌های معروف و محبوب اسپایدرمن است. این موضوع برای Spider-Man (2000) نیز صادق است. بیایید دوباره به داستان بپردازیم که حتی الان هم اگر نوستالژی‌پسند باشید، این روایت و ترکیبش با یک اثر با کیفیت می‌تواند ساعات سرگرم کننده‌ای را برای شما خلق کند. دکتر اختاپوس اینبار هم برای مرد عنکبوتی پاپوش می‌دوزد و سطح شهر را از گازهای سمی پر می‌کند. پیتر پارکر می‌خواهد جلوی این اتفاق را بگیرد ولی شرورهای دیگری مثل ونوم یا عقرب سد راهش می‌شوند و پس از شکست تک تک آن‌ها، مرد عنکبوتی موفق می‌شود به پایگاه دکتر اختاپوس برود و او را شکست می‌دهد و پس از شکست او، مرد عنکبوتی باید کارنیج را شکست دهد و او را هم شکست می‌دهد ولی سیمبیوت کارنیج به بدن دکتر اختاپوس پیوند می‌خورد و باعث خلق دکتر اختاپوس هیولا می‌شود. مرد عنکبوتی در حالی که دکتر اختاپوس هیولا او را دنبال می‌کند و از طرفی دیگر، پایگاه در حال انفجار است، دست به فرار می‌زند و در آخر سیمبیوت کارنیج از بدن دکتر اختاپوس جدا می‌شود و از بین می‌رود و تمامی ابر شرورها به غیر از ونوم به زندان می‌افتند. شخصیت‌های مشهور ماورل هم مانند کاپیتان آمریکا، دردویل، پانیشر، Human Torch، گربه سیاه و جی جوناه جیمسون در بازی حضور دارند.

این بازی با نقدهای بسیار بالا و مثبتی نزد منتقدین وگیمرها روبرو شد. سایت متاکریتیک به Spider-Man نمره ۸۷ از ۱۰۰ داد و این بازی را در لیست ۱۰ بازی برتر پلی استیشن ۱ در سال ۲۰۰۰ قرار داد. شاید تنها نقطه‌ی منفی که در این اثر وجود داشت، دوربینش بود که گاها گیج‌تان می‌کرد و باید آن را تحمل می‌کردید، در غیر این‌صورت آنقدر بازی موفق بود که به جز عرضه برای کنسول پلی استیشن ۱، بعدها برای کنسول‌های بازی دریم کست، نینتندو ۶۴ و کامپیوترهای شخصی هم پورت و عرضه شد. اسپایدرمن در بازی محبوب و فوق‌العاده Tony Hawk’s Pro Skater 2 نیز که در سال ۲۰۰۰ توسط اکتیویژن عرضه شد حضور داشت. تنها کافی بود آنرا آنلاک کرده و اسکیت سواری کنید و از تجربه‌ی بازی با ابر قهرمان دل‌پذیرتان لذت ببرید.

Spider-Man 2: The Sinister Six (2001)

شرکت‌های بازی سازی دست از ساختن بازی‌های اسپایدرمن با محوریت گروه «۶ خبیث» بر نداشتند و در سال ۲۰۰۱ بود که بازی Spider-Man 2: The Sinister Six منتشر شد. این بازی دنباله‌ی همان اثری بود که یک‌سال قبل اکتیویژن آن را برای کنسول دستی GBC عرضه کرده بود. در این بازی باری دیگر شاهد آن بودیم که نقشه‌های دکتر اختاپوس باز هم جواب داده و مرد عنکبوتی را در پاپوشش گیر انداخته است. درواقع دکتر اکتاویوس یا اختاپوس، با دزدیدن زنعموی اسپایدرمن و تشکیل دوباره «گروه ۶ خبیث» می‌خواست او را شکست دهد و از بین ببرد.

بازی درست مثل قسمت اول یک ساید اسکرولر-پلتفرمر محسوب می‌شد و گیمر را بین زمان‌های دهه‌ی ۹۰ میلادی می‌برد. بازی ۶ مرحله داشت و در هر مرحله ابتدا با تعدادی از اراذل و اوباش مواجه می‌شدید تا به یک باس برسید. بازی Spider-Man 2: The Sinister Six (2001) تقریبا اثری قابل قبول محسوب می‌شد و از محیط‌های رنگارنگ و تم خاص دنیای اسپایدرمن آن هم به صورت نیویورکی به‌خوبی بهره‌برداری کرده بود. یک مینی گیم مخفی هم در بازی وجود داشت که می‌شد آن را در اسکرین تایتل یا همان زمانی که نام بازی روی صفحه ظاهر می‌شد دید و استفاده کرد. در این مینی گیم ساختمانی به آتش کشیده شده بود و اسپایدرمن و دکتر اختاپوس باید برانکاردی را حمل کرده و زیر خرس‌های عروسکی که مدام از پنجره به بیرون پر می‌شوند، می‌بردند تا به زمین برخورد نکنند؛ فلسفه‌اش پیچیده به‌نظر می‌رسد. از دیگر نکات جالبی که می‌توان به آن اشاره کرد این است که استفاده تیم سازنده از صداهای مرسوم کمیک بوکی مثل Whap و Blam در هنگام نبرد اشاره کرد.

Spider-Man 2: Enter Electro (2001)

بازی Spider-Man 2: Enter Electro با تفاوت کمی نسبت به نسخه‌ی قبلی از نظر گرافیک، گیم‌پلی و حس و حالش عرضه شد اما داستان، مراحل و باس‌فایت‌های جدیدی در بازی حضور داشتند که باعث ارزش بالای این اثر می‌شدند. البته از این بازی استقبال کمتری شد به این خاطر که از نظر فنی تغییر چندانی در آن دیده نمی‌شد و حتی برخی موارد مثل سیستم کنترل و نحوه حرکت دوربین به‌شدت بدتر شده بود.

از طرفی، باس‌های Spider-Man 2: Enter Electro از دشمنان اصلی مرد عنکبوتی محسوب نمی‌شدند و بیشتر از ویلن‌های درجه دو استفاده شده بود. این‌بار اسپایدرمن در طول داستان می‌بایست با «الکترو» به نبرد بپردازد و الکترو اینبار به‌شدت در تصمیمش که نابودی مرد عنکبوتی است مصمم‌تر از قبل ظاهر شده بود. الکترو با دستیابی به دستگاهی مرسوم به بایو نکسوس به قدرت نامحدودی دسترسی پیدا کرد. از نکات جالبی که می‌توان به آن پرداخت می‌شود به تغییرات ایجاد شده در این مورد اشاره کرد. درواقع در نسخه‌ی اولیه‌ای که روز ۲۶ آگوست ۲۰۰۱ وارد بازار شد،‌ جنگ نهایی بین اسپایدرمن و الکترو در بالای برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی روایت می‌شد. اما بعد از حادثه‌ی یازده سپتامبر در آمریکا، اکتیویژن تصمیم گرفت این لوکیشن را در نسخه‌های بعدی خود حذف کند.

Spider-Man: Mysterio’s Menace (2001)

به آخرین بازی سال ۲۰۰۱ می‌رسیم، یعنی بازی Spider-Man: Mysterio’s Menace. استودیو ویکاریوس ویژنز، علاوه‌بر اینکه دو بازی اسپایدی‌محور دیگری برای کنسول‌های دستی عرضه کرده بود، به سراغ ساخت یک اثر جدید رفت که نامش را آوردیم، این اثر هم مانند دیگر بازی‌های این استودیوی بازی سازی، هدف نهایی‌اش عرضه برای کنسول‌های دستی بود. این شرکت تمام توان خود را برای ساخت بازی Mysterio’s Menace گذاشت و محصول نهایی نه تنها یکی از بهترین بازی‌های کنسول دستی اسپایدی بود بلکه می‌توان آن را یکی از برترین بازی‌های مرد عنکبوتی هم نامید.

ابتدایی‌ترین موردی که بازیکن در شروع Spider-Man: Mysterio’s Menace با آن مواجه می‌شود، انیمیشن‌های زیبای کرکتر اسپایدرمن و پس‌زمینه‌های چندلایه‌ای واقع‌گرایانه آن است. یکی دیگر از ویژگی‌های محبوب Mysterio’s Menace موسیقی بود، به‌طوری که حتی وقتی اسپایدرمن بیرون از یک کلاب می‌ایستاد می‌توانستید صدای مبهم آن را بشنوید که از درون یک ساختمان بسته به بیرون درز می‌کند و بعد از وارد شدن مجدد به این لوکیشن، صدا مانند دنیای واقعی می‌شود و بلندتر شنیده می‌شود. کنترل‌های بازی یکی از بهترین کنترل‌هایی است که یک اثر کنسول دستی به خودش دیده است و شاهد یکی از بهترین گیم‌پلی‌ها در بین بازی‌های اسپایدرمن هم هستیم. حتی گاهی اوقات، مرحله‌های Spider-Man: Mysterio’s Menace حالتی غیر خطی به خود می‌گرفتند و می‌توانستید در بخش‌هایی از آن به جستجو و گردش بپردازید و لذت ببرید.

بازی Spider-Man: Mysterio’s Menace دارای ۷ مرحله بود که همانطور که اشاره کردم، دارای ساختاری غیر خطی بود، به گونه‌ای که در شروع بازی می‌توانستید از بین سه مرحله مختلف، یکی را انتخاب کرده و یا حتی پس از تکمیل مراحل، دوباره آن‌ها را تکرار کنید. در نهایت سازندگان اثر تمام تلاش خود را بر روی Mysterio’s Menace و نبرد بین مرد عنکبوتی و میستریو «دشمن کلاسیک اسپایدرمن» گذاشته بودند تا بتوانند نظر مخاطبین و منتقدان را جلب کنند.

Spider-Man (2002)

در دهه‌ی ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۵ اقتباس مستقیم و کامل بازی‌های ویدیویی از آثار سینمایی و برعکس به شدت اوج گرفته بود. همین امر موجب شد اکتیویژن به سراغ اقتباس از یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمایی اسپایدرمن، یعنی Spider-Man (2002) به کارگردانی سم ریمی و نقش‌آفرینی توبی مگوایر محبوب برود. این فیلم سینمایی معروف اولین نسخه‌ی مجموعه‌ی مرد عنکبوتی توبی مگوایر محسوب می‌شد و انتظار می‌رفت یک بازی هم از آن ساخته شود که همین اتفاق هم افتاد. از لحاظ ساختار، تکنیک و گیم‌پلی، بازی به شدت مشابه دو اثر قبلی از فرنچایز اسپایدرمن بود، با این تفاوت که دوربین و گرافیک بهتر شده بودند و آپدیت به‌نظر می‌رسیدند. حتی المان‌های مخفی‌کاری هم در بازی دیده می‌شدند و شما می‌توانستید نبوغ تیم سازنده را به‌خوبی ببیند. شخصا اگر بخواهم نظر دهم، این بازی یک موردی داشت که به شدت من را اذیت می‌کرد، آن هم این بود که هرجایی حضور داشتید می‌توانستید تار پرتاب کنید و این تارها جهت خاصی نداشتند و به ابرها برخورد می‌کردند.

بالاخره هر محصولی باید نوع روایت خود را وابسته به نوع سرگرمی و تعاملش با مخاطب داشته باشد. یعنی نمی‌شود این بازی فقط از داستان‌های فیلم اول پیروی کند و طبیعتا تیم سازنده می‌بایست از خودش این داستان‌ها گسترده‌تر کند تا کمی لذت مرحله‌به‌مرحله رفتن بازی افزایش پیدا کند. بنابراین در بازی علاوه‌بر گرین گابلین، باس‌فایت‌های دیگری نیز حضور داشتند که همگی آن‌ها از کمیک‌بوک‌های اسپایدرمن الهام گرفته شده بودند. بازی توانست از لحاظ تجاری و جلب رضایت کاربران و منتقدین آن زمان مثبت عمل کند اما اگر بخواهیم از بین دسته‌های بد، معمولی و عالی یکی را انتخاب کنیم، این اثر را می‌توانیم در دسته‌ی متوسط-معمولی قرار دهیم.

کمی هم به داستان بازی اسپایدرمن ۲۰۰۲ بپردازیم. پیتر پارکر نوجوانی دبیرستانی است که توسط یک عنکبوت آلوده به رادیو اکتیو گزیده می‌شود و قدرت‌های فوق بشری پیدا می‌کند. پیتر به عنوان مرد عنکبوتی در مسابقات کشتی شرکت می‌کند و پیروز می‌شود اما رئیس مسابقات جایزه پیتر را نمی‌دهد و سپس یک سارق پول‌های او را می‌دزدد اما پیتر جلوی آن سارق را نمی‌گیرد و اجازه می‌دهد فرار کند. پیتر متوجه می‌شود که عمو بن کشته شده بنابراین دنبال آن قاتل می‌رود و متوجه می‌شود قاتل، همان فردی است که او اجازه داد تا فرار کند و در نهایت، قاتل از پنجره بیرون میفتد و به مرگ می‌رسد. در همین حال دانشمندی به نام نورمن آزبورن به دنبال آزمایش یک گاز بر روی خودش است. در همین حال شوکر و کرکس از بانک سرقت می‌کنند و جدا از هم فرار می‌کنند و سپس مرد عنکبوتی، شوکر را در فاضلاب و ایستگاه مترو تعقیب می‌کند و طی نبردی او را شکست می‌دهد. بنابراین، شوکر محل کرکس را به مرد عنکبوتی می‌گوید اما کرکس قبل از رسیدن مرد عنکبوتی فرار می‌کند. نورمن آزبورن از آسکورپ اخراج می‌شود و سپس سرم را روی خودش آزمایش می‌کند و به گرین گابلین تبدیل می‌شود، بعد از آن، به مراسم سالیانه آسکورپ حمله می‌کند. گرین گابلین به مرد عنکبوتی نیز پیشنهاد همکاری می‌دهد اما او قبول نمی‌کند و در نهایت این درخواست به نبردی به‌یاد ماندنی تبدیل می‌شود.

یک نکته‌ی جالب هم برای سال ۲۰۰۳ بگویم؛ سونی پیکچرز موبایل در سال ۲۰۰۳ اولین بازی اسپایدرمن را برای گوشی‌های موبایل آن زمان عرضه کرد که به‌خاطر گیم‌پلی ساده اما با کیفیت و زیبایش مورد تحسین طرفداران و منتقدین قرار گرفت و توانست از لحاظ تجاری نیز موفق عمل کند. در ضمن در این سال مرد عنکبوتی در یکی از صحنه‌های سینمایی بازی X2: Wolverine’s Revenge که برای کنسول‌های متعددی عرضه می‌شد، حضور داشت. البته این صحنه‌ی سینمایی در داستان اصلی وجود نداشت و باید به عنوان یک Bonus آزاد می‌شد. در صحنه‌ی ذکر شده «ولورین» در یک شهر متروکه با اسپایدرمن دیدار می‌کند.

Spider-Man 2 (2004)

یادتان می‌آید کمی بالاتر گفته بودم که اسپایدرمن به ابرها و آسمان‌های فضایی تار پرتاب می‌کرد؟ این مشکل در اسپایدرمن ۲ که در سال ۲۰۰۴ که اقتباسی از فیلم سینمایی «مرد عنکبوتی ۲» بود، به‌طور کامل برطرف شد. بازی بیشتر حالت Grand Theft Auto یا همان GTA خودمان را به خود گرفته بود و به‌طور رسمی اولین بازی آزاد و اوپن‌ورلد درست‌حسابی از اسپایدرمن محسوب می‌شد. بازی Spider-Man 2 (2004) توسط استودیوی بازی سازی تری آرک که آن زمان وظیفه‌ی ساخت تعدادی از آثار کالاف دیوتی را نیز داشت، خلق شد و به وسیله‌ی اکتیویژن برای پلتفرم‌های گیم بوی ادونس، گیم کیوب، مایکروسافت ویندوز، پلی استیشن ۲ و اکس باکس منتشر شد. آمریکا به معنای واقعی کلمه، واقعا آمریکایی‌ترین اسپایدیی بود که به شدت حس خوبی را به شما ارائه می‌کرد.

از طرفی نسخه‌ی دوم اسپایدرمن (منظورم فیلم سینمایی است) به شدت با موفقیت روبرو شده بود و به‌خوبی جدال بین اسپایدی و دکتر اختاپوس را به نمایش می‌گذاشت. از طرفی نسخه‌ی قبلی این فرنچایز هم موفق بود، از جهتی دیگر، این نسخه هم موفق ظاهر شد پس در نتیجه بسیار منطقی و طبیعی بود که اکتیویژن به‌دنبال دومین اقتباس خود از آثار اسپایدی سم ریمی برود. تار زدن و تار پرتاب کردن به بهترین حالت ممکن در این بازی طراحی شده بودند جوری که از استفاده‌ی زیادی از آن‌ها به هیچ عنوان خسته نمی‌شدید و هربار با چیز جدیدی هم روبرو می‌شدید. خطوط داستانی از فیلم دوم پیروی می‌کردند اما همانند نسخه‌ی قبلی، سازندگان کمی خلاقیت نیز به آن اضافه کرده بودند. در طول بازی هر از چند گاهی با دکتر اختاپوس می‌جنگیدید و در کنارش به دیگر ویلن‌ها می‌پرداختید. با این حال شخصیت‌های منفی یا فرعی دیگری همانند گربه‌ی سیاه نیز در بازی و داستان حضور داشتند و باعث افزایش جذابیت Spider-Man 2 (2004) شده بودند.

در مجموع بازی Spider-Man 2 (2004) به موفقیت‌های خوبی دست پیدا کرد به‌طوریکه در کتاب معروف «۱۰۰۱ بازی ویدیویی که باید قبل از مردن بازی کنید» و یا در لیست «۱۰ بازی برتر اقتباس شده از روی فیلم‌های سینمایی» و اکثر سایت‌های معتبر اینترنتی دیده می‌شد. حتی نشریه‌ی رسمی پلی استیشن آن را در رتبه‌ی پنجاهم لیست ۱۰۰ بازی برتر تاریخ این کنسول قرار داد. لازم به ذکر است که متاسفانه و به دلایلی نا معلوم نسخه‌ی متفاوتی برای پی‌سی و مک منتشر شد که از هر جهت نسبت به نسخه‌ی کنسول‌های خانگی پایین‌تر و بیشتر برای کودکان (به خاطر سادگی‌اش) مناسب بود. البته این هم لازم به ذکر است که نسخه‌هایی که برای کنسول‌های دستی GBA،‌ Nintendo DS، و N-Gage عرضه شد وضعیت بهترین نسبت به نسخه‌ی کامپیوترهای شخصی داشتند. در سال ۲۰۰۵ هم نسخه‌ی جدیدی از بازی در دسترس کاربران کنسول بازی PSP قرار گرفت و حسابی ترکاند.

سال ۲۰۰۳ یادتان می‌آید یک نسخه‌ی موبایلی از اسپایدرمن منتشر شد؟ موفقیت اولین بازی موبایل مرد عنکبوتی باعث شد تا سال ۲۰۰۴ هم چند اثر مشابه، مثل اسپایدرمن ۲، Spider-Man vs. Doc Ock، ۳D: NY ROOFTOPS و غیره به مناسبت اکران فیلم مرد عنکبوتی ۲ برای گوشی‌های همراه ساخته شوند و به عرضه درآیند. در همین سال هم اکتیویژن بازی Spider-Man 2 Activity Center را برای پی‌سی عرضه کرد که مخصوص کودکان بود. بعد از این بازی هم شرکت میکرو گیمز آف آمریکا یک گیم دستی یا LCD تحت نام Spider-Man 2 منتشر کرد و سونی پیکچرز هم ال‌سی‌دی خودش یعنی Spider-Man 2 Hand Held Game و همچنین یک هدست واقعیت مجازی به نام Spider-Man 2 VR 3D را عرضه کرد و سال ۲۰۰۳ را به پایان رساند.

Ultimate Spider-Man (2005)

اگر بخواهم بهترین بازی کلاسیک اسپایدرمن را نام ببرم، نام بازی Ultimate Spider-Man (2005) را وسط می‌کشم. این اثر از هر لحاظی وفادار به کمیک‌بوک‌ها بوده است. حتی اگر طراحی‌ها را در نظر بگیریم و آن‌ها را مورد بررسی قرار دهیم می‌بینیم که چقدر مشابهش وجود ندارد و تنها Ultimate Spider-Man است که در میان دیگر آثار فرنچایز اسپایدرمن، به‌طور ویژه‌ای می‌درخشد. شخصا طرفدار این شماره از این مجموعه‌ی محبوب هستم. بیایید شروع کنیم به تعریف کردن. در سال ۲۰۰۰ میلادی انتشارات مارول تصمیم گرفت با چاپ کمیک بوک ماهانه‌ی جدیدی به نام Ultimate Spider-Man، سر گذشت معروف‌ترین کرکتر خود را از نو و به شکلی مدرن و مناسب‌تر با قرن بیست و یکم روایت کند.

کمیک Ultimate Spider-Man به‌خوبی موفق شد و باعث شد در سال ۲۰۰۵ اکتیویژن به سراغ ساخت یک بازی جدید بر پایه‌ی همین کمیک‌بوک برود. این بازی از نظر گیم‌پلی و تکنیکال فرق خاصی با اثر Spider-Man 2 (2004) نداشت اما نوآوری‌هایی را درون خود جای کرده بود که آن را به شدت خاص می‌کرد. از لحاظ هویت بصری و هنری، این دو شماره حسابی با یک‌دیگر تفاوت داشتند، به این دلیل که فناوری‌های نوینی تحت عنوان ۳D COMIC-INKING «نوعی متود گرافیکی که طراحی کمیک را با انیمیشن ترکیب می‌کند» به همراه پانل‌های داینامیک برای ساخت محیط پر زرق و برق بازی بهره گرفته بودند. علاوه‌بر این موارد در حرکتی هوشمندانه خالقان کمیک‌های Ultimate Spider-Man را هم استخدام کرده بودند تا مسئول نوشتن داستان و طراحی کرکتر بازی باشند.

کل تیم دست به دست هم دادند تا بازی شبیه به یک کمیک‌بوک گیمینگ و متحرک شود و بسیار زنده دیده شود و این اتفاق به‌خوبی و به‌نظرم به بهترین شکل ممکن رقم خورد. داستان هم در مورد جدال و رابطه‌ی معروف اسپایدرمن و ونوم و تلاش‌شان برای آزادی از دست افرادی که قصد سواستفاده از نیروهای آن‌ها را داشتند می‌چرخید؛ این داستان به‌شدت در آن زمان جذاب و مهیج ظاهر شد. سیستم مبارزه و کنترلینگ بازی ساده طراحی شده بود و محدود بود اما طوری طراحی شده بود که شباهت زیادی به کمیک‌بوک‌هایش داشته باشد. درواقع اسپایدرمن موقع مبارزه تحرک زیادی داشت و به‌خوبی با تریک‌های معروفش از خودش در برابر حملات دشمنان محافظت می‌کرد. این وسط هم شوخی‌ها و اضافه‌گویی‌هایی می‌کرد که به یک‌باره شما را به یاد کمیک‌بوک‌هایش می‌انداخت.

بازی Ultimate Spider-Man طوری بنای اسپایدرمن را آپدیت کرد که از الگوهای استفاده شده در این بازی در سال ۲۰۲۳ هم استفاده می‌شود. برای مثال از گردش معمولی در شهر لذت می‌برید که به یک‌باره ماشینی در وسط خیابانی در حال لایی‌کشی است و گروگانی در اختیار دارد، حس اسپایدی شما هشدار می‌دهد و شما می‌بایست ماشین را متوقف کرده و گروگان را نجات دهید و برای مثالی دیگر در کوچه‌پس‌کوچه‌های نیویوریک به یک‌باره تیری به سمت شما شلیک می‌شود و باید به بهترین شکل ممکن واکنش نشان دهید. همه‌ی این‌ها نشان دهنده‌ی نبوغ سازندگان بازی Ultimate Spider-Man هستند. نبوغی که از زمانش جلوتر است. خوب است به این نکته هم اشاره کنیم که نسخه‌های سایداسکرولر بازی برای کنسول‌های دستی نینتندو دی‌اس و جی‌بی‌ای و همچنین گوشی‌های موبایل عرضه شد و در آن‌ها هم گاهی اوقات می‌توانستید با ونوم بازی کنید. راستی! در Ultimate Spider-Man ولورین را هم به خوبی می‌بینیم و از شخصیت‌های مختلفی با خبر می‌شویم.

Spider-Man: Battle for New York (2006)

بازی Spider-Man: Battle for New York به‌قولی ادامه‌ی بازی Ultimate Spider-Man محسوب می‌شد که به ادامه‌ی این اثر و روایات بعد از آن می‌پرداخت اما در قالب یک بازی کوچک و مختصر و متفاوت که شباهتی به نسخه‌ی قبلی خود نداشت. این بازی برای کنسول‌های دستی نینتندو دی‌اس و جی‌بی‌ای عرضه شده بود. «گرین گابلین» قصد داشت فرمول شیمیایی خود را بر روی دیگران امتحان کند تا آن‌ها همانند هالک به موجوداتی بزرگ و سبز رنگ تبدیل شوند. گیمر می‌توانست گاهی اوقات با اسپایدرمن و در بعضی مواقع با گرین گابلین بازی کند. در مجموع این بازی در سبک ساید اسکرولر و پلتفرمر سابقه‌ی خوبی برای شرکت اکتیویژن محسوب نمی‌شود و به همین خاطر به سرعت به فراموشی سپرده شد.

Spider-Man 3 (2007)

این اتفاق همانند دیگر نسخه‌های قبلی بازی‌هایی که از سری فیلم‌های اسپایدرمن سم ریمی و توبی مگوایر اقتباس شده بودند کاملا طبیعی به‌نظر می‌رسد و منطقی است. بازی Spider-Man 3 (2007) که از قسمت آخر فیلم سینمایی مرد عنکبوتی سم ریمی اقتباس کرده بود در زمان اکران این فیلم عرضه شد و شور و هیجان زمان انتشار هر دو آثار را بیشتر از پیش کرد. اسپایدرمن در این بازی علاوه‌بر لباس کلاسیکش، می‌توانست لباس مشکی رنگ معروف خود را نیز بر تن کند. گیم‌پلی درست مانند شماره قبلی بود و محیط هم همانند همان نسخه به‌صورت اوپن‌ورلد (جهان آزاد) طراحی شده بود. البته این‌بار گیم‌پلی گاهی اوقات سکانس‌هایی را به نمایش می‌گذاشت که تازه به دوران رسیده بودند و بازیکنان می‌بایست یک دکمه را به‌سرعت فشار می‌دادند تا فلان اتفاق بیفتد.

سیستم مبارزه هم آپدیت شده بود و ضربات و ماموریت‌های فرعی متنوع‌تر شده بودند. صدا پیشگی‌ها هم دیگر بد ساخت نبودند و به علاوه‌ی آن، تیم سازنده ایالت نیویورک را بزرگ‌تر و پر جزئیات‌تر از قبل کرده بود تا تاب خوردن و پریدن و از ساختمان‌ها بالا رفتن در این شماره، لذت‌بخش‌تر از نسخه‌های قبلی باشد و این اتفاق هم به خوبی به سرانجام رسید. دشمنان اصلی اسپایدرمن همانند فیلم، دشمنانی مثل ونوم، گابلین جدید و مرد شنی بودند اما باس‌فایت‌های دیگری نیز حضور داشتند. نکته‌ی جالبی که وجود داشت این بود که به جز «کریستین دانست» دیگر کرکترها با صدای خود بازیگران فیلم سینمایی طراحی شده بودند.

بازی Spider-Man 3 (2007) دو نسخه اصلی داشت که یکی برای کنسول‌های ایکس باکس ۳۶۰، پلی استیشن ۳ و پی‌سی عرضه شده بود و دیگری در دسترس کاربران کنسول‌های بازی پلی استیشن ۲، Wii و PSP قرار گرفته بود. این دو نسخه باهم تفاوت‌هایی را نیز داشتند که برای مثال می‌توان به نحوه استفاده گیمر از لباس مشکی رنگ اسپایدی اشاره کرد که در دو نسخه باهم فرق داشتند. در نهایت هری آزبورن بعدها به عنوان یک شخصیت قابل بازی به نسخه‌ی ایکس باکس ۳۶۰ و پلی استیشن ۳ اضافه شد.

شاید تا الان از جوانب مختلفی در مورد این بازی صحبت کردم و از آن تعریف‌های مثبتی انجام دادم اما در نهایت گیمرها از Spider-Man 3 استقبال نکردند و منتقدین امتیازاتی در حد متوسط به آن دادند زیرا گلیچ‌های متعدد، مبارزات نا امید کننده و دوربین گیج کننده‌ای وجود داشت که از کیفیت تجربه‌ی بازی کم می‌کرد. از یک طرف دیگر بازی Spider-Man 3 نتوانسته بود به‌خوبی از تکنولوژی‌های موجود در کنسول‌های بازی نسل هفتم استفاده کند و همین امر باعث شد آنطور که باید و شاید دیده نشود و زیرتر اسپایدرمن ۲ قرار بگیرد. بعدها نسخه‌ای از این بازی در سبک ساید اسکرولر و دوبعدی طراحی شد و برای دو کنسول بازی جی‌بی‌ای و نینتندو دی‌اس عرضه شد.

Spider-Man: Friend or Foe (2007)

بعد از عملکرد عالی بازی Ultimate Spider-Man دوباره بازی‌های اسپایدرمن روی یک سراشیبی قرار گرفتند. از بازی‌هایی که بعد از Ultimate Spider-Man منتشر شدند و عملکرد خوبی نداشتند برای مثال می‌توان به Spider-Man: Friend or Foe (2007) یا Battle for New York که در قبل به آن اشاره شد، اشاره کرد. با وجود ایده‌ای جذاب که به تیم شدن اسپایدرمن با یکی از بزرگ‌ترین دشمن‌هایش می‌پرداخت، در نهایت بازی Spider-Man: Friend or Foe با همین ایده نتوانست موفق ظاهر شود و بسیار نا امید کننده بود. به‌غیر از اینکه در این بازی هیچ چالشی وجود نداشت، تمام وقت شما به نابود کردن دشمنان برای باز شدن راه‌های بسته صرف می‌شد. استودیوی سازنده سعی داشت یک بازی آنلاین مولتی‌پلتفرم طراحی کند که در این زمینه هم شکست خورد و حتی نتوانست به‌خوبی کرکترهای فیلم سینمایی‌های مرد عنکبوتی را در بازی جای دهد.

Spider-Man: Web of Shadows (2008)

پس از بازی‌های ضعیف Spider-Man 3 و Spider-Man: Friend or Foe و Spider-Man: Battle for New York بازی‌های ویدیویی مرد عنکبوتی به‌طور رسمی در یک مسیر شکست عظیم قرار گرفته بودند که هر بار بدتر از قبل کار را خراب می‌کردند. خوشبختانه پس از این بازی‌ها، بازی Spider-Man: Web of Shadows عرضه شد و توانست تا حدودی ضعف سه بازی قبلی را جبران کند. این اثر شامل مبارزه‌های هوایی جذاب، داستانی جدید و باس‌فایت‌های چالش‌برانگیزی می‌شد که به اثر ارزش‌افزوده تزریق کرده بودند. تمام این فیچرهای مثبت در کنار گرافیک اچ‌دی بازی روی کنسول‌های نسل هفتمی باعث شده بودند که شاهد یکی از بهترین بازی‌های اسپایدی بعد از شکست‌های فراوان باشیم البته اگر باگ‌ها و مسائلی مانند سوتی‌های مری‌جین در مقابل مردم را کنار بگذاریم.

نسخه‌های پلی استیشن ۲ و Wii بازی Spider-Man: Web of Shadows حالتی دو و نیم‌بعدی داشتند که زیاد به ذائقه‌ی طرفداران خوش نیامد. به هر حال، این شرکت سازنده نسبت به پورت‌های بی‌کیفیت دیگر بازی‌ها تحسین برانگیز بود. نسخه‌ی DS بازی Spider-Man: Web of Shadows هم مانند بازی‌های دو بعدی Castlevania حالتی ماجراجویانه‌گرا داشت. اگر استودیوی سازنده و خالق اثر، شناخت کافی از کمیک‌بوک‌ها و داستان‌های اسپایدرمنی داشتند، صد در صد این بازی به عنوان یکی از بهترین بازی‌های تاریخ مرد عنکبوتی شناخته می‌شد.

Spider-Man: Toxic City (2009)

بازی Spider-Man: Toxic City یک دیگر از بازی‌های ویدیویی شناخته نشده مبتنی‌بر شخصیت محبوب کمیک‌بوکی اسپایدرمن است که توسط شرکت Gameloft توسعه داده شده و در سال ۲۰۰۹ برای تلفن‌های همراه عرضه شد. این بازی بر روی سیستم‌عامل‌های موبایلی مانند iOS و Android قابل اجرا بود. داستان بازی Spider-Man: Toxic City درباره تهدیدی جدید به شهر نیویورک است. شهر در معرض خطر سموم مرگبار قرار دارد که توسط یک شرکت بدنام به نام Trask Corporation تولید می‌شود. این سموم به شکلی خطرناک به هوا رها می‌شوند و افراد را تبدیل به موجودات خطرناک و سمی می‌کنند. شخصیت اسپایدرمن باید با استفاده از توانایی‌های خود و با مبارزه با دشمنان مختلف، از شهر و مردم آن محافظت کند.

بازیکن در نقش اسپایدرمن در طول داستان بازی در مراحل مختلفی به انواع مکان‌های نیویورک می‌رود و با دشمنانی مانند سایکلوپس (Cyclops)، ونوم (Venom)، و دیگر شرورهای اهل کمیک مبارزه می‌کند. در طول بازی، بازیکن می‌تواند توانایی‌ها و تجهیزات جدیدی را برای اسپایدرمن به دست آورد تا در مقابل تهدیدات بزرگتری مقاومت کند. بازی Spider-Man: Toxic City با گرافیک سه‌بعدی و کنترل‌های ساده و قابل فهم، تلاش اسپایدرمن برای نجات شهر و مبارزه با شروران را به تصویر می‌کشد. در نهایت این اثر مانند بسیاری از نسخه‌های اسپایدی دیده نشد.

Spider-Man: Shattered Dimensions (2010)

اکتیویژن و مارول از بازی‌های اخیر اسپایدی‌محور راضی نبودند به همین خاطر دستور ساخت بازی Spider-Man: Shattered Dimensions را صادر کردند. استودیوی بازی سازی Beenox که اولین تجربه‌ی خود را در ساخت یک بازی اسپایدرمن‌محور به دست می‌آورد موفق شد اثری را خلق کند که بالاخره طرفداران از آن به‌خوبی لذت ببرند و نفسی عمیق بکشند. در این بازی شما کنترل چهار شخصیت مختلف از دنیای مرد عنکبوتی و موازاتش را بر عهده می‌گیرید که هر کدام از آن‌ها همانطور که گفته شد در دنیاهای موازی کمیک‌بوک‌های مارول وجود دارند و در حال انجام ماموریت‌هایشان هستند. داستان بازی از جایی آغاز می‌شود که شعبده‌بازی معروف به‌نام Mysterio قصد دزدیدن یک کتیبه‌ی باستانی از یکی موزه‌های شهر را دارد و اسپایدرمن در میان ماجرا مزاحم کارش می‌شود و باهم باعث شکسته شدن کتبیه می‌شوند. این کتیبه در بعدهای مختلف زمان گم می‌شود و اینجا است که راهنمای اسپایدرمن وارد عمل شده و به او برای پیدا کردن قطعات کتیبه در دنیای حال، گذشته و آینده کمک می‌کند.

در این دنیاها شخصیت اسپایدرمن تغییر پیدا می‌کند و هر بار با دشمنان تازه‌ای نیز روبه‌رو می‌شود. برای نمونه در دنیای «شگفت انگیز» با همان مرد عنکبوتی قرمز پوش سروکار داریم و یا اینکه در دنیای Noir که در سال ۲۰۹۹ جریان دارد با شخصیت و اسپایدرمنی دارک طرف هستیم. در طول بازی دیالوگ‌های جالب و خنده‌دار اسپایدرمن به‌خوبی به کمک داستان می‌آیند و جلوه‌ای زیباتر را به این اثر می‌بخشند. اسپایدرمن هنگام مواجه با دشمنان از حس شوخ‌طبعی خود نهایت استفاده را می‌برد و با انواع روش‌های مختلف به مسخره کردن آن‌ها می‌پردازند. این دیالوگ‌ها به شدت جالب هستند و نقطه‌ی اوج آن در مرحله‌ی Deadpool و هنگام مبارزه با او رخ می‌دهد.

بازی Spider-Man: Shattered Dimensions ترکیبی مفید از چهار مرد عنکبوتی آماده به مبارزه است. نوع گیم‌پلی در هر کدام از دنیاهای بازی متفاوت است و بیشتر تمرکز بازی بر روی مبارزات تن‌به‌تن پیاده‌سازی شده است. هر چند در یکی از بعدها شاهد حالت سکو بازی و در دیگری نیز شاهد اکشن مخفی‌کاری هستیم و جالب است که هر کدام از این کرکترها هم سیستم مبارزه ویژه‌ی خود را دارند؛‌ برای نمونه نسخه‌ی ۲۰۹۹ از ضربات سریع و خشن استفاده می‌کند در حالی که قهرمان قرمز پوش شگفت‌انگیز ما، از ضربات قدرتی و معروف اسپایدرمن بهره می‌برد. در مجموع Shattered Dimensions یک اثر زیبا، ماندگار وخوش‌ساخت محسوب می‌شود.

Spider-Man: Edge of Time (2011)

بیشتر بازی‌های مدرن اسپایدرمن، عملکرد خوبی را از خود نشان نداده‌اند ولی بازی Edge of Time یکی از معدود بازی‌های مدرن خوب اسپایدرمن به حساب می‌آید. بازی Spider-Man: Edge of Time (2011) در زمان عرضه‌اش، بسیاری از مردم را ناراحت کرده بود چرا که تاریخچه و رزومه‌ی بازی‌های مرد عنکبوتی این چنین بودند که بعد از یک نسخه‌ی موفق، نسخه‌ی بعدی احتمالا بی‌کیفیت و شکست خورد باشد اما بیناکس ثابت کرد که همچین خبری نیست و باعث سورپرایز شدن مخاطبین شد. درواقع عملکرد Spider-Man: Edge of Time همانند نسخه‌ی قبلی‌اش یعنی بازی Spider-Man: Shattered Dimensions بود و بالاتر از انتظارات ظاهر شد.

شاید بیشتر طرفداران دنباله‌ی مستقیمی برای Spider-Man: Shattered Dimensions می‌خواستند و بهتر بود استودیوی بازی سازی این اثر هم این موضوع را پیگیری کند. با این حال عرضه‌ی Spider-Man: Edge of Time به نوع خود، مثبت بود و این را نشان می‌داد که امتحان کردن موارد و عوامل جدید که ریسک زیادی دارند، ارزشمند هستند. بازی Spider-Man: Edge of Time هم همانند Spider-Man: Shattered Dimensions دارای چندین نوع اسپایدرمن مختلف است و گیمر می‌تواند در طول بازی بین اسپایدرمن مدرن و کلاسیک سوییچ کند. در هر صورت این شماره مثل نسخه‌ی قبلی، ارزش یک‌بار تجربه را دارد.

The Amazing Spider-Man (2012) و The Amazing Spider-Man 2 (2014)

شاید بهتر است اینگونه تعریف کنم؛ سال ۲۰۱۲ تا سال ۲۰۱۸، جزء سال‌های مرگ سری بازی‌های مرد عنکبوتی محسوب می‌شوند، آنقدری بد که در نهایت دو بازی اصلی، آن هم دو بازی اقتباس شده اصلی از فیلم‌های سینمایی The Amazing Spider-Man در بازار منتشر شدند و یکی از پس از دیگری بدتر ظاهر شدند. استودیوی بازی سازی بیناکس تصمیم گرفت در سال ۲۰۱۲ اقدام به انتشار نسخه‌ی جدیدی از بازی مرد عنکبوتی تحت عنوان The Amazing Spider Man بکند.

داستان بازی The Amazing Spider Man دقیقاً بعد از اخراج Dr. Conners از شرکت Oscorp که شرکتی پیشرو در زمینه‌ی فناوری محسوب می‌شد شروع می‌شود، بعد از اخراج Dr. Conners فردی به نام Smythe جایگزین او می‌شود که به مردم قول می‌دهد آزمایش‌های ژنتیکی بر روی انسان‌ها را متوقف کرده و از این به بعد آزمایش‌هایشان را بر روی حیوانات ادامه دهند که همین امر باعث به وجود آمدن اتفاقات پیش‌بینی‌نشده‌ای می‌شود که بسیار خطرناک به‌نظر می‌رسند و بوی دردسر را به شما می‌رسانند. شما به‌عنوان مرد عنکبوتی باید مانع این اتفاقات شوید. داستان The Amazing Spider Man توسط نویسنده‌ی سه‌گانه‌ی Spider Man نوشته‌ شده است برای همین، دارای همان فضای فانتزی و هیجان‌انگیز این مجموعه است اما در ابعاد و کیفیتی نا امید کننده.

گیم پلی The Amazing Spider Man به صورت جهان‌باز طراحی شده و شما می‌توانید به صورت آزادانه در محیط بزرگ بازی به جستجو بپردازید. یکی از ویژگی‌های مثبت این نسخه از مرد عنکبوتی اضافه شدن مکانیزم‌های مخفی‌کاری برای به اتمام رساندن مراحل بود که جذابیت بازی را کمی حفظ کرده بود اما در نهایت هر دو نسخه، یکی پس از دیگری پر از باگ ظاهر شدند و اشتباهاتی را در خود جای دادند که قابل جبران کردن نبودند. در مورد نسخه‌ی دوم صحبتی نمی‌کنم چرا که از نسخه‌ی اولش هم بدتر است؛ تجربه‌ی این دو شماره را در صورتی به شما پیشنهاد می‌کنم که شدیدا طرفدار سری فیلم‌های ریبوت مرد عنکبوتی شگفت انگیز با نقش‌آفرینی اندرو گارفیلد باشید.

Ultimate Spider-Man: Total Mayhem (2013)

بازی Ultimate Spider-Man: Total Mayhem یکی دیگر از بازی‌های ویدیویی مبتنی‌بر شخصیت اسپایدرمن از دنیای کمیک‌بوک است که توسط شرکت Gameloft توسعه داده شده و در سال ۲۰۱۳ برای تلفن‌های همراه عرضه شد. این بازی در سیستم‌عامل‌های موبایلی مانند iOS و Android قابل اجرا است. داستان بازی Ultimate Spider-Man: Total Mayhem درباره مواجهه اسپایدرمن با ابرقهرمان‌ها و شروران مختلف است. در این بازی، شهر نیویورک مورد حمله قرار می‌گیرد و شخصیت‌های شروری مانند گرین گابلین (Green Goblin)، ونوم (Venom) و سنتری (Electro) نقشه‌های خطرناک خود را برای تسخیر شهر اجرا می‌کنند.

بازیکن در نقش اسپایدرمن قرار می‌گیرد و باید با استفاده از توانایی‌های خاص خود و با مبارزه با دشمنان شهر را نجات دهد. اسپایدرمن می‌تواند از توانایی‌های ابرقهرمانی‌اش شامل پرش، پرتاب تار، استفاده از قدرت عنکبوتی و تکنیک‌های مبارزه‌ای خاصش استفاده کند. همچنین او می‌تواند در طول بازی به تدریج قدرت‌ها و تجهیزات جدیدی را بدست آورد. با گرافیک سه‌بعدی و کنترل‌های ساده و قابل فهم، Ultimate Spider-Man: Total Mayhem تجربه‌ای معمولی بود اما آنچنان که باید خوب ظاهر نشد و طولی نکشید که به‌طور کامل فراموش شود.

Spider-Man Unlimited (2013)

بازی Spider-Man Unlimited یک بازی موبایلی معروف بر پایه‌ی شخصیت محبوب مرد عنکبوتی بود که در سال ۲۰۱۳ عرضه شد. این بازی توسط شرکت Gameloft توسعه داده شده و برای سیستم‌عامل‌های iOS، Android و Windows Phone منتشر شده بود. در بازی Spider-Man Unlimited، مثل همیشه شما در نقش مرد عنکبوتی و قهرمان نیویورک قرار می‌گرفتید و به مبارزه با مجموعه‌ای از دشمنان معروف می‌پرداختید. داستان بازی بر پایه‌ی سری کتاب‌های کامیک Spider-Verse می‌باشد که در آن نسخه‌های مختلف شخصیت مرد عنکبوتی از دنیاهای موازی به هم ملحق می‌شوند. شما باید به عنوان مرد عنکبوتی با تیمی از شخصیت‌های دیگر مثل Spider-Gwen، Spider-Man Noir، Spider-Man 2099 و غیره متحد شده و با دشمنان خطرناکی مانند Green Goblin، Vulture و Electro مبارزه کنید.

یکی از ویژگی‌های جالب بازی Spider-Man Unlimited، حالت داستانی هسته‌ای آن است. شما می‌توانید در طول مسیر‌های متنوع و پرمخاطره بازی راه‌یابی کرده و در مقابل دشمنان قدرتمندتان مبارزه کنید. همچنین بازی از عناصر تیراندازی از بالا و پرش‌های هیجان‌انگیز استفاده می‌کند که محیط بازی را بسیار پویا و جذاب می‌کردند. علاوه‌بر حالت داستانی، Spider-Man Unlimited دارای حالت‌های دیگری نیز مانند حالت ماموریت‌های روزانه، چالش‌های چندنفره و حالت جنگ‌های اتحادیه‌ای بود. این بازی در نوع خود نوآور محسوب می‌شد.

Marvel’s Spider-Man – شروعی طوفانی برای مرد عنکبوتی!

بالاخره وقت بازگشت سری بازی‌های اسپایدرمن و خوش درخشیدنشان رسیده بود، سونی در رویداد E3 2016 اعلام کرد که یک بازی انحصاری از مرد عنکبوتی، توسط استودیوی بازی سازی با استعداد Insomniac Games در مرحله‌ی توسعه قرار دارد. این بازی هیچ ارتباطی با هیچ یک از فیلم‌ها یا کمیک‌بوک‌ها نداشت و قرار بود داستان اختصاصی خودش را روایت کند و همین اتفاق هم به‌خوبی و بهتر از هر زمان دیگری رقم خورد. بازی Marvel’s Spider-Man یک اثر نسل هشتمی بود که برای کنسول پلی استیشن ۴ ساخته می‌شد. این بازی یکی از بهترین بازی‌های اسپایدرمن یا شاید بهتر است بگوییم برترین بازی تاریخ مرد عنکبوتی محسوب می‌شود. بعد از عبور از دهه‌های مختلف بالاخره استودیوی Insomniac موفق شد یک اثر متفاوت و بی‌نظیر خلق کند.

نکته‌ی فرعی: در سال ۲۰۲۱ شخصیت اسپایدرمن به عنوان یکی از کرکترهای قابل کنترل به بازی Marvel’s Avengers اضافه شد.

بیشتر بخوانید: بهترین داستان‌های کمیک اسپایدرمن در تمام طول تاریخ مارول

داستان بازی Marvel’s Spider-Man (2018) بهترین روایت داستانی از گروه ۶ خبیث در صنعت بازی‌های ویدیویی آن هم به شکلی جدید و خاص بود. این نسخه پایان کار Insomniac محسوب نمی‌شد که بیشتر به آن می‌پردازیم. از داستان این سه نسخه‌ی اخیر اطلاعات خاصی نمی‌دهم چون ممکن است یکی از بهترین و هیجان‌انگیزترین سری بازی‌های عمرتان را از دست بدهید، پس اسپویل کردن ممنوع! سونی در ادامه و در رویداد Future of Gaming از بازی Spider-Man: Miles Morales رونمایی کرد. این بازی قرار بود هم‌زمان با لانچ کنسول پلی استیشن ۵ در نوامبر ۲۰۲۰ عرضه شود. بازی Spider-Man: Miles Morales دنباله‌ی غیر مستقیم نسخه‌ی سال ۲۰۱۸ بود، جایی که مایلز مورالز کنترل قدرت‌های خود را یاد گرفته و به مرد عنکبوتی دیگری تبدیل شده است و ابر قهرمانانه‌وار رفتار می‌کند و می‌جنگد. با اینکه Miles Morales یک نسخه‌ی فرعی در این فرنچایز بود و گیم‌پلی کوتاهی را در اختیار مخاطب می‌گذاشت اما بعد از اینکه Marvel’s Spider-Man متای ۸۷ از ۱۰۰ را دریافت کرد، این بازی متاکریتیک ۸۵ از ۱۰۰ را برای خود کسب کرد.

لازم به ذکر هم هست که نسخه‌ی ریمستر بازی Marvel’s Spider-Man 2018 برای کنسول بازی پلی استیشن ۵ و پی‌سی نیز منتشر شد و Miles Morales هم در دسترس کاربران کامپیوترهای شخصی قرار گرفت و همین مورد برای بازی Marvel’s Spider-Man 2 هم که ادامه‌ای مستقیم از نسخه‌ی سال ۲۰۱۸ محسوب می‌شود و در رویداد ۹ سپتامبر ۲۰۲۱ توسط سونی معرفی شده بود، در حال رقم خوردن است. این بازی هم در سال ۲۰۲۳ برای پلی استیشن ۵ عرضه شد و توانست حسابی سر و صدا کند و کرکترهای معروفی از جمله Venom و Kraven را در خود جای دهد و چالش‌های بین مایلز و پیتر را به‌خوبی بازگو کند. در نهایت هر سه بازی اخیر استودیوی Insomniac Games به عنوان بهترین بازی‌های ابر قهرمانی تاریخ و بهترین بازی‌های اسپایدرمن شناخته می‌شوند. بازی Marvel’s Spider-Man 2 هم توانست متای ۹۰ از ۱۰۰ را کسب کند و در بین این سه نسخه، به‌عنوان تاپ‌لول‌ترین اثر ساخته شده شناخته شود.

دنیای اسپایدرمن و ابرقهرمان‌ها، جهانی نامحدود است که می‌توانند تا ابد ما را درگیر خودشان کنند. سری بازی‌های اسپایدرمن با سقوط و صعودی که داشتند در هر صورت یکی از بهترین سفر‌های صنعت بازی‌های ویدیویی را برای ما طرفداران رقم زده‌اند. اگر می‌خواهید یک بازی جذاب از این جهان را شروع کنید، از بازی Marvel’s Spider-Man 2018 کار را استارت بزنید و اگر می‌خواهید از ادامه و آینده‌ی این فرنچایز با خبر باشید، مجله بازار را دنبال کنید.

به‌نظر شما در لیست همه بازی‌های مرد عنکبوتی و در تاریخچه بازی‌های اسپایدرمن،‌ کدام یک از آثار به‌عنوان بهترین بازی مرد عنکبوتی شناخته می‌شود؟ نظرتان را با ما و دیگر کاربران مجله بازار به اشتراک بگذارید.