سریال قهوه پدری قسمت دوم می‌تواند اپیزودی باشد که شما را به ادامه‌ی سریال قهوه پدری امیدوار کند؛ در ادامه این مقاله از مجله بازار به سراغ نقد و بررسی قسمت دوم سریال قهوه پدری خواهیم رفت، تا علت این را متوجه شویم که چرا می‌توان به این سریال امیدوار شد.

با تماشای قسمت دوم سریال Father’s Coffee کمی ورق برگشت، کلا این قسمت یک اپیزود جدا نسبت به قسمت اول سریال بود. انگار نه انگار که یک سریال هستند؛ الان که به این صورت دارم حرفایم را بیان می‌کنم به این باور نرسید که قسمت دوم سریال قهوه پدری خیلی خوب بود و خنده‌ی زیادی را از بیننده خواهد گرفت؛ سخن اولیه‌ی من صرف در مقایسه با قسمت اول بود چون سریال قهوه‌ پدری در نخستین قسمت خودش یک فاجعه‌ی کمدی بود و اصلا چیزی برای عرضه نداشت. خیلی‌ها در فضای مجازی گفته بودند که سریال‌ های مهران مدیری کلا قسمت‌های اولش آنچنان چیزی ندارد و همه‌چیز از قسمت‌های بعدی تازه شروع می‌شود، امیداورم که این حرف‌ها درست باشد، چون من دوست دارم یک سریال کمدی خوب با بازیگران محبوبم تماشا کنم.

پیش از این‌که به سراغ بررسی دومین قسمت از سریال قهوه پدری برویم، بهتر است که یک پیش‌ زمینه‌ کلی از قسمت اول سریال داشته باشیم تا بدانیم که در نخستین قسمت چه رخ داده است. داستان سریال اینگونه بود که خانواده‌ی جهانگیر ادیب (سام درخشانی) به علت نچرخیدن مغازه کتاب فروشی دیگر توان این را نداشتند که از پس خرج و مخارج زندگی‌شان بربیایند، از طرفی هم بانک سند خانه‌ی محل سکونت آن‌ها را به علت بدهی مصادره کرده است. جهانگیر برای این که بتواند این مشکلات را حل کند، به خانواده‌اش پیشنهاد می‌دهد به سراغ اون (مهران مدیری) بروند تا به آن‌ها کمک کند تا این مشکلات را حل کنند. باگ قسمت اول دقیقا در همینجا بود، داستان اصلی سریال هیچ خنده‌ای‌ را از شما نمی‌گیرد و این فرعیات سریال هستند که باعث خنده‌ خواهند شد.

هشدار اسپویل: این مطلب مقداری از داستان قسمت دوم سریال قهوه پدری را لو می‌دهد.

همچنان ضعف در انتخاب بازیگر به چشم می‌آید

بعد از فاجعه‌ای که در قسمت اول سریال قهوه پدری مشاهده کردیم، در ادامه به سراغ بررسی قسمت دوم خواهیم رفت؛ در قسمت دوم سریال قهوه پدری جهانگیر پیش مهران مدیری می‌رود تا به او کمک کند تا از این فاجعه نجاتش دهد، اون به جهانگیر پیشنهاد می‌دهد تا قهوه وارد کشور کند، در اینجا علت نام‌گذاری سریال  مشخص می‌شود که چرا سریال نام قهوه پدری به خودش گرفته است. بعد از این که اون چنین پیشنهادی به جهانگیر می‌دهد، آن‌ها خانوادگی به دنبال این می‌فتند تا مبلغ چهار میلیاردی که اون گفته است را جور کنند تا بتوانند قهوه وارد کشور کنند. قصه تازه از این جا بال و پر خواهد گرفت و مشخص می‌شود داستان قرار است چگونه پیش برود.

زمانی که خانواده جهانگیر در تکاپوی جور کردن پول هستند، شما می‌توانید مشاهده کنید که داستان مقداری کمی جان گرفته است. من در نقد قسمت اول سریال قهوه پدری هم گفتم: اشکال اصلی جان نگرفتن سریال به‌خاطر انتخاب بد بازیگران اول سریال است. سام درخشانی و ژاله صامتی اصلا انتخاب‌های درستی برای این دو نقش نسیتند. از آن بدتر گریمی است که برای سام درخشانی انجام شده است. اصلا این گریم روی چهره‌ی ایشون سوار نیست و به آن نمی‌آید، علت این که آقای مدیری چرا سام درخشانی را برای این نقش انتخاب کرده است هنوز برایم مشخص نیست. شاید اگر آقای مدیدری به دو ساخته‌ی پیشین خود دقت می‌کرد و الان جای سام درخشانی، محمد بحرانی در نقش جهانگیر ادیب بود همه چیز فرق می‌کرد.

خانوم صامتی هم که پیش‌تر در نقد قسمت یک گفته بودم اصلا گزینه‌ی مناسبی برای این نقش نبودند، علاوه بر آن دختر و فرزند اول پسر آقای ادیب هم گزینه‌های خوبی برای بازی در این نقش نیستند؛ این طور بگویم جز فرزند آخر این خانواده انتخاب بازیگران این خانواده اشتباه بود. از خانواده‌ی ادیب که فاصله بگیریم باید یک اشاره‌ای داشته باشم به کاراکتر ناهید مستخدم خانواده‌ی ادیب، شخصیت این کاراکتر و سناریوای که برای او در این سریال نوشته شده است، لودگی محسوب می‌شود و اصلا درکی از حضور آن ندارم، چرا باید یک همچین کاراکتری در سریال باشد. اگر بخواهم یک جمله راجع‌به داستان و سکانس‌های این خانواده بگویم: فقط می‌توانم اصطلاح خاله‌زنک بازی را برای این موضوع به‌کار ببرم.

کمی بهتر از قبل، شاید همه چیز بهتر شود

به سراغ نقاط قوت سریال برویم که اگر آن‌ها در سریال حضور نداشتند، شاهد یک فاجعه بودیم. اولین شخصیتی که برای من خنده‌‌آور‌ و جذاب می‌باشد، شخصیت میخچالچی با بازی جواد رضویان است؛ اصلا کاراکتری که برای او انتخاب شده است خیلی کمدی و در عین حال درست است. چرا کمدی و چرا درست؟ علت کمدی بودن آن شخصیت‌سازی است که برای او شده است، لحن حرف زدن، استایل، حرکات بدن و… همه باعث به وجود آمدن این شخصیت کمدی شده است تا خنده را از مخاطب بگیرد. حال چرا درست؟ اصولا کارهایی که آقای مدیری می‌سازند اکثرا به وضعیت مدیرت کشوری اعتراض نشان می‌دهد، کاراکتر آقای میخچالچی دقیقا شخصیت مدیران کشوری الان است که نشان می‌دهد تازه به دوران رسیده‌اند و هیچ سواد آکادمیکی ندارند، به این خاطر می‌گویم درست.

کاراکتر بعدی که خیلی برای من جذاب بود و قطعا خیلی‌ها با این حرف من موافق هستند، پدر ملیسا است. حامد وکیلی در این نقش فوق‌العاده است، اصلا لحن و شخصیت این بازیگر عزیز خود‌به‌خود کمدی است و نیاز به هیچ اضافاتی ندارد. امیدوارم هرچه در سریال جلوتر می‌رویم، شاهد حضور‌‌ پررنگ‌تر او در سریال قهوه پدری باشیم. شخصیت بعدی که با آمدنش توانست سریال را روی غلتک بندازد، حامد آهنگی در نقش نگهبان محل است. این بازیگر اصلا نیاز به پس و پیش ندارد و می‌تواند با حضورش در هر اثر خنده را از مخاطب بگیرد، با این‌که در قسمت دوم خیلی حضور پررنگی نداشت اما توانست با همان سکانس‌های کوتاه کار خودش را به‌درستی انجام دهد، امیدوارم که در ادامه شاهد حضور بیشتر و درست حامد آهنگی نیز در سریال قهوه پدری باشیم.

خب خب آخرین بازیگری که در قسمت دوم سریال قهوه پدری به این اثر اضافه می‌شود، خود آقای مدیری است. شخصیتی که برای ایشون در نظر‌گرفته شده است اصلا دلچسب نیست و هیچ کمدی خاصی من از آن ندیدم؛ شما این کاراکتر را کنار کاراکتر کامران کامروا در سریال‌های هیولا و دراکولا قرار دهید، اصلا قابل مقایسه با یکدیگر نیستند، آن شخصیت کجا و این شخصیت کجا، علت چنین شخصیت‌سازی را نمی‌توانم درک کنم، یک آدمی که لحنش اصلا لحن جالبی نیست و به دنبال این است که خودش را شبیه به گاوچران‌های آمریکایی بکند، چرا باید این‌طور برای او شخصیت سازی شود.

در آخر این‌طوری بگویم که سریال قهوه پدری مشکلات و ضعف‌های زیادی در بخش بازیگری و شخصیت‌پردازی دارد با این حال امیدوارم که هرچه جلوتر می‌رویم همه‌چیز بهتر شود اما کاش در انتخاب بازیگران و شخصیت‌سازی‌ها دقت بیشتری می‌شد، قسمت دوم سریال قهوه پدری از قسمت اول بهتر عمل کرد و امیدوار کننده ظاهر شد، این‌طور نشان داد که می‌توان روی آن حساب باز کرد و آن را در لیست تماشا قرار داد. لازم به ذکر است که بگویم این مطلب و مطلب پیشین، فقط مختص به قسمت اول و دوم سریال قهوه پدری می‌شود و این مطالب راجب کل سریال نیست.