شاید بهترین زمان برای بررسی و مقایسه‌ی دانه‌به‌دانه‌ی سه‌گانه‌ی جدید Call of Duty باشد؛ چرا که همانند نسخه‌های اصلی، این مجموعه‌ی جدید نیز حداقل تا به‌امروز به پایان رسیده است. در ادامه و با نقد و بررسی کالاف دیوتی مدرن وارفر همراه مجله بازار باشید.

این مثالی است که همیشه می‌زنم، صنعت بازی‌های ویدیویی در مسیری قرار گرفته است که وظیفه‌اش را ریمستر، ریمیک و ریبوت کردن می‌داند؛ وظیفه‌ای که بیشتر از هرچیز دیگری در تعامل قرار گرفته است. اعتقاد دارم این موضوع می‌تواند آسیب جدی را به بدنه‌ی این اکوسیستم آسیب‌پذیر وارد نماید،‌ آن هم زمانی که دوباره زمزمه‌ی رشد صنعت سینما و سریال به میان می‌آید و از آن طرف هم اکوسیستم بازی‌های ویدیویی، ایده آنچنان نابی برای ارائه ندارد به همین خاطر می‌توانم اینگونه بگویم که Video game industry زمان زیادی در کوه‌نوری بوده و پیمایش مثبت و عالی را در همین جهت پشت‌سر گذاشته و حالا به فتح قله‌ی اورست نزدیک شده است که برای فتح آن تنها کافی است به نوک قله‌ی اورست دست پیدا کند.

اینجا نیز مسئله‌ی دیگری پیش می‌آید؛ اگر در پیمایش کوهستانی صنعت بازی، یکی از اعضای مهم بدنه پایش لغزش کند کل صنعت و اکوسیستم را به مراتع پایین‌تر می‌کشاند و دوباره فضای سینما و سریال سردمدار Entertainment industry می‌شود. من در همین اوایل ماجرا نمی‌خواهم اشکال خاصی را به اکتیویژن (Activision) «سرمایه‌گذار و ناشر بازی» یا اینفینیتی وارد «استودیو سازنده بازی» (Infinity Ward) وارد کنم چرا که بالاخره در پس ماجرای Call of Duty: Modern Warfare صددرصد فلسفه‌ی تجاری و فرهنگی ویژه‌ای قرار گرفته اما به همین راحتی هم نمی‌توانم از کنار آن عبور کنم چرا که هم شرکت اکتیویژن و هم استودیو بازی‌سازی پر استعداد و خاطره‌انگیز اینفینیتی وارد، با رزومه‌هایشان سطح انتظارات ما را بالا برده‌اند.

محبوبیت سری Call of Duty از زمان انتشار نسخه‌ی دوم آن با روایت جنگ‌جهانی‌وارش آغاز شد که تا همین امروز نیز این محبوبیت با بالا و پایین‌های متعددش ادامه داشته است. نسخه‌ی دوم فرنچایز کالاف دیوتی باعث شد که معرکه‌ی آن زمان بازی‌های ویدیویی آنقدر شبیه هم شوند که سری‌های بتلفیلد و مدال افتخار هم ظهور کنند و به رقابت‌های جدی‌تری بپردازند. بعد از گذشت مدتی هم سری مدرن وارفر توسط Infinity Ward به میان آمد، سری که باعث شد طرفداران کالاف دیوتی بیشتر و به مراتب عاشق‌تر از قبل شوند. حال اکتیویژن و اینفینیتی وارد به‌سراغ ریبوت کامل سه‌گانه‌ی Modern Warfare رفته‌اند و ما را با سری داستان‌های جدیدی روبرو کرده‌اند.

داستان کالاف دیوتی مدرن وارفر ارزش تجربه کردن را دارد؟

بگذارید کمی عمیق‌تر شروع کنم، زمانی‌که حرفی از ریبوت یکی از بهترین سه‌گانه‌های کالاف دیوتی در تاریخ بازی‌های ویدیویی زده می‌شود، در حالت معمولی طبیعی است که انتظارات را هم به مراتب بالاتر ببرد. چرا؟ به این دلیل که Call of Duty: Modern Warfareهای گذشته توانسته بودند نقش تعامل‌گر و بسیار گسترده‌ای را داشته باشند، چه نقشی؟ درواقع سری Call of Duty: Modern Warfare باعث ترفیع و افزایش قدرت کمپانی Activision شد در نتیجه این شرکت و فعال حوزه بازی نیز ترجیح می‌دهد تا جای ممکن از این سری در نقش‌ها و اهداف‌های تجاری، برندینگ و فرهنگی‌اش استفاده نماید. همین اتفاق هم افتاد و تا نسل هفتم بازی‌های ویدیویی شاهد ماجراجویی سه‌گانه‌ی اصلی بودیم.

زمانی هم که وارد نسل هشتم و نهم بازی‌های ویدیویی شدیم، نسخه‌های ریمستر دوگانه‌ی اول سری اصلی منتشر شدند که گرافیک و جزئیات پیشرفته‌تری را مقابل چشم‌مان مخاطبانشان می‌گذاشتند. این حرف‌ها را زدم تا به این مبحث برسم که هیچ طرفداری در هیچ صنعتی با هر سلیقه‌ای، دوست ندارد «سری بازی» مورد علاقه‌اش با یک «عملیات» اشتباه به‌باد برود و مسیرش را گم کند. اصولا زمانی‌که چنین اتفاقی میفتد، این راهکار اشتباه کل سری را زیر سوال می‌برد؛ بگذارید برایتان مثالی بزنم آن هم مثالی که شاید در درجه‌ی اول در سطح و اندازه‌ی سری بازی کالاف دیوتی مدرن وارفر نباشد و در درجه‌ی دوم هم ارتباطی با این سری بازی نداشته باشد اما اگر یک جوان دهه‌هفتادی یا دهه‌هشتادی باشید و همانند نسل Z دوران زندگی‌تان را گذرا کرده باشید، صددرصد نام «انیمیشن کله‌کدو یا به انگلیسی Megamind»‌ را شنیده‌اید، انیمیشنی که با ساختار بسیار جذابش خاطرات بسیار خوبی را برایمان رقم زد.

اما زمانی‌که نسخه‌ی دوم این انیمیشن در همین سال اخیر منتشر شد، بسیاری از طرفداران ترجیح دادند اصلا آن را تماشا نکنند چه برسد به اینکه تماشایش کرده و بعد از تماشا کردنش در رابطه با آن «بدگویی» کنند. شماره دوم انیمیشن Megamind یک شکست کامل محسوب می‌شد که ارزش‌های نسخه‌ی اول را هم به‌راحتی زیر سوال برد. این نمونه‌ای از «ادامه دادن‌های» منفی محسوب می‌شود. نمونه‌ی دیگر هم سری هری‌پاتر است که ریبوت آن قرار است تا چند سال آینده در شبکه‌ی HBO پخش شود؛ طرفداران از همین حالا این استرس را دارند که ریبوت سریالی هری‌پاتر خدایی ناکرده کل خاطرات هری‌پاتری‌شان را از بین نبرد و در ذوق‌شان نزند چرا که مجموعه کتاب‌ها و فیلم‌های هری‌پاتر برای نسل Z بسیار والا تعریف شده‌اند.

شاید باورش سخت باشد اما من هم چنین استرسی را دارم. این مباحث را باز کردم تا به این عنوان بپردازم که «ادامه دادن» مهم است اما در آثار هنری و محصولات سرگرمی‌محور «ادامه دادن باید معنا داشته باشد» دقیقا همانند سری بازی God Of War که جهت ادامه‌وارش از اساطیر یونان به خدایان نورس تغییر کرد اما به‌خوبی ادامه داد در نتیجه بحث «بازسازی، ساخت جهانی جدید و موازی و یا خلق دنباله» برای یک اثر هنری بسیار حساس و سخت است و می‌بایست در پیش‌برد آن دقت کافی نمود وگرنه همانند کوه‌نوردان بی‌تجربه، لغزش کرده و به پایانه‌های کوهی هدایت می‌شوند. طرفداران مجموعه‌ی کالاف دیوتی نیز برای Call of Duty: Modern Warfare استرس زیادی کشیدند اما محصول نهایی، محصول موفقیت‌آمیزی بود که ارزش تجربه کردن را دارد.

یکی از موارد بسیار مهمی که باعث موفقیت سه‌گانه‌ی Modern Warfare شده بود، داستان و الگوهای روایتی بود که سازندگان از مجموعه اتفاقات و جنگ‌های تروریستی-واقعی آن زمان الهام گرفته بودند و آن‌ها را با نوع ذهنی خودشان به طراحی نشانده بودند؛ جنگ‌ها و نبردهایی که به حالت مدرن درآورده شده‌اند و با شخصیت‌های بسیار خوب و به‌یاد ماندنی، اکشن‌ها و کات‌سین‌های بسیار با کیفیت به ترکیب یک‌دیگر درآمده‌اند، این موارد در نهایت باعث تشکیل و افزایش محبوبیت سه‌گانه‌ی اصلی و قدیمی شدند. بازی Call of Duty: Modern Warfare 2019 نیز با پیش‌برد همین مسیر به کسب اراده و موفقیتش ادامه داده است و با الگوبرداری از سبک‌های جنگی متنوع و به‌خصوص خاورمیانه‌محور، به‌سراغ ساخت خود رفته است.

اصولا اکثر اتفاقات سری Call of Duty: Modern Warfare در داستان‌ها، شبکه‌ها و حتی کشورها و منقطه‌های خیالی جریان دارند اما در بطن خود به مراکز واقعی اشاره می‌کنند که در مدرن وارفر ریبوت ۱، هدف سازندگان «خاورمیانه» بوده است. در بازی کالاف دیوتی مدرن وارفر می‌بینیم که این‌بار داستان بازی به‌سمت‌وسوی گروه تروریستی داعش با ترکیبی از المان‌های طالبان رفته است که جایگزین یک‌دیگر شده‌اند اما در محصول ذکر شده همانطور که اشاره هم کردیم، اسم رسمی از این دو گروه در بازی آورده نمی‌شود. کالاف دیوتی مدرن وارفر ۲۰۱۹ به‌عنوان یک ریبوت کامل شناخته می‌شود و به‌جزء کرکترهای نام‌وآشنایی همانند کاپیتان پرایس (Captain John Price) شخصیت دیگر خاصی را در خود جای نداده است و از لحاظ روایت‌محوری، قصه‌گویی و حتی جهان‌پردازی نیز ارتباطی با سه‌گانه‌ی قبلی ندارد.

درست است که داستان Call of Duty: Modern Warfare در حد و اندازه‌ی سه‌گانه‌ی قبلی نیست اما از این لحاظ که باز هم بخش کمپین و داستانی را به‌سری کالاف دیوتی بازگرداند و دوباره روح تازه‌ای را به آن بخشید، چند سر و گردن از رقبایش مرتفع‌تر می‌شود. کلیت داستان این اثر، روایت‌گر تنش شدید آمریکا با گروهی تروریستی در یک کشور خیالی به‌نام Urzikstan است که با حمایت کشور‌هایی همانند روسیه به مسیر خود ادامه می‌دهد. طبق عادت همیشگی اینفینیتی وارد هم بایستی بگویم که شما در طول داستان Call of Duty: Modern Warfare کنترل دو نقش مختلف را خواهید داشت که این دو نقش با نام‌های Kyle و Alex شناخته می‌شوند و در جهت روایت‌گری نیز از شخصیت‌پردازی بسیار خوبی بهره می‌برند.

مورد بعدی هم نحوه روایت داستان است که تا به‌حال نیم‌چه اشاراتی به آن کرده‌ام. سری مدرن وارفر هیچ‌وقت با داستان پیچیده‌ای حاضر نمی‌شد اما آنقدر در قسمت تصویری موفق و با کیفیت ظاهر می‌شد که با داستان همانقدر ساده‌اش، احساسات بازیکنانش را به‌بهترین شکل ممکن با رویکردها و منطق‌های متعدد، درگیر می‌کرد. ست پیس‌ها و کات‌سین‌ها به‌لطف سرمایه‌گذاری اکتیویژن و استعداد بی‌نظیر توسعه‌دهندگان Infinity Ward به‌خوبی رقم می‌خوردند و جنایات جنگی را به واضح‌ترین شکل ممکن به نمایش می‌گذاشتند. همین عنصر نیز در Call of Duty: Modern Warfare ریبوت استفاده شده و حتی آن را با مفاهیم جدیدی نیز روبرو کرده است. یکی از مواردی هم که باز در این نسخه لحاظ شده، حق انتخاب است که در مواقع مختلفی در جریانات متعدد تاثیرگذار خواهد بود. در کلیت ماجرا باید بگویم که طراحی جنگی و روایی بازی در سطح بسیار خوبی قرار دارد.

گیم‌پلی در سطح خوبی قرار دارد و با داستان بازی انعطاف‌پذیر عمل می‌کند

داستان بازی همانند دیگر نسخه‌های فرنچایز Call of Duty کوتاه است و با چیزی حدود پنج ساعت زمان گذاشتن می‌توانید داستان این محصول را به پایان برسانید. همانطور که گفتم اینفینیتی وارد تمام سعی و تلاش خود را کرده است تا بطن و بدنه‌ی سه‌گانه‌ی قدیمی را در سه‌گانه‌ی جدید خود حفظ کند و در ساختار به ارتقاء و پیشرفت‌پذیری بپردازد. به همین خاطر ما در Call of Duty: Modern Warfare 2019 باز هم می‌بینیم که طی مراحل مخفی‌کاری قرار است با روحیات و هیجانات بسیار بالایی روبرو شویم و از آن طرف ماجرا نیز، در بحث‌های سهمگین و بسیار خشونت‌آمیز، هیجان‌انگیز شویم. درواقع Infinity Ward و Activision تمام خودشان را گذاشته‌اند تا این نسخه از کالاف دیوتی، یک ریبوت خوب از یک سه‌گانه‌ی بسیار خاطره‌انگیز محسوب شود و بتواند بهترین خروجی را به ارمغان بیاورد؛ راستش را هم بخواهید به‌جز بعضی موارد داستانی که تکرار مکررات است و از کلیشه پیروی می‌کند، در باقی ماجرا مثبت عمل کرده است.

همانطور که اشاره هم کردم، داستان بازی در سطح خوبی قرار دارد و صرفا در بعضی از مواقع دچار کلیشه می‌شود اما در کلیت ماجرا مثبت است. گیم‌پلی Call of Duty: Modern Warfare ارتباط بسیار مستقیمی با داستان دارد؛ درواقع این احساس را صددرصد دریافت خواهید کرد که سازندگان تمام استعداد خود را گذاشته‌اند تا اتمسفر و روایت بازی با گیم‌پلی تعامل داشته باشد و همین اتفاق هم افتاده است. ریبوت کالاف دیوتی مدرن وارفر ۱ به‌معنای واقعی کلمه یک اثر بسیار باکیفیت در سبک شوتر اول شخص به حساب می‌آید. این در حالی است که چند نسخه‌ی قبلی کالاف دیوتی فرمالیته محسوب می‌شدند تا یک شوتر واقع‌گرایانه با سبک‌های مدرنیزه. سرعت عمل و ساختار اکشن اول شخص کالاف دیوتی به‌شدت در این نسخه پیشرفت کرده است و حتی ریلود کردن اسلحه‌ها هم حائز اهمیت شده‌اند.

سازندگان تصمیم گرفته‌اند که در ریبوت بازی Call of Duty: Modern Warfare همه‌چیز را با موشن کپچر ضبط نکرده و جزئیات را با نرخ‌های دستی انیمیت کنند؛ به همین خاطر است که می‌گویم: «حتی ریلود کردن اسلحه‌ها هم حائز اهمیت شده‌اند.» چون واقعا همه‌چیز تغییر کرده و دیتیل‌ها را با تمام وجودتان احساس خواهید کرد. شما در Call of Duty: Modern Warfare دیگر مواردی همچون جامپ‌ها و یا پرک‌های متعدد را نمی‌بینید و همانند گذشته می‌بایست با اسلحه‌های کند و قدیمی به‌مبارزه بپردازید؛ اسلحه‌هایی که در این سری منطقی فانتزی دارند اما در بدنه واقع‌گرایانه ظاهر می‌شوند و یک فرم مدرن را به‌خود گرفته‌اند. این به آن معنا نیست که گان‌پلی بازی ضعیف است، چرا که برعکس، این به آن معنا است که «گان‌پلی» این اثر به‌خوبی با «گیم‌پلی و موقعیت داستانی» در ارتباط است و یکی از بهترین تجربه‌ها را در اختیار شما قرار می‌دهد.

شما علاوه‌بر ریلود کردن معمولی و نرمال اسلحه‌ها، می‌توانید در حالت «ZOOM X» هم خشاب‌تان را بروزرسانی کنید و از پر شدنش مطمئن شوید. اسلحه‌ها از قابلیت Mount هم پیروی می‌کنند، فیچری که این اجازه را به شما می‌دهد تا از اکثر آبجکت‌های محیط اطراف‌تان به‌عنوان کاور به‌خصوص‌تان بهره‌وری کنید. شما در هنگام نبرد با دشمنانی که در فاصله‌ی دورتری نسبت به شما قرار دارند، می‌توانید از فیچر دیگری مثل جهت‌های باد هم استفاده کنید تا بر شلیکه‌تان تاثیر مثبتی بگذارید و به هدف مورد نظرتان برسید. یکی از انیمیشن‌های جذاب Call of Duty: Modern Warfare این بود که شما اگر در موقعیت نامناسب و در طول شلیک‌تان،‌ به یک‌باره R کرده و اسلحه‌تان را ریلود کنید، با کندی و وضعیت خطرناکی روبرو می‌شوید که به‌خودی‌خود طبیعی ظاهر می‌شود. جزئیات و موارد به‌نسبت کوچک دیگری هم وجود دارند که وقتی آن‌ها را در کنار یک‌دیگر می‌گذاریم به فراوانی و کیفیت بسیار خوب مدرن وارفر دست پیدا می‌کنیم.

در ریبوت بازی Call of Duty: Modern Warfare شاهد افزایش تعامل فیزیک با ری‌اکشن‌ها و کیفیت فیزیک در بازی هستیم که این امر به‌خاطر موتور بازی‌سازی جدید Infinity Ward به سرانجام رسیده است و ری‌اکشن‌ها و فیزیک‌ها به مراتب طبیعی‌تر ساخته شده‌اند. تمام این تغییرات و بروزرسانی‌ها در تمام بخش‌های بازی اعم از تک‌نفره و چند نفره باعث بوجود آمدن روح جدیدی برای این سری بازی محبوب شد تا سراسر بازیکنان قدیمی را دوباره به یک نسخه‌ی جدید، از فرنچایز کالاف دیوتی بکشاند و عاشقان خود را برگرداند. موارد جدید دیگری هم وجود دارند که برای مثال می‌توانم به دوربین‌های دید در شب و حتی امکان کنترل پهبادها و هواپیماهای RC اشاره کنم که در نوع خود جدید و جذاب هستند. یک موردی که بعضی مواقع در میان این همه ویژگی به ذوق می‌زند، بحث «هوش مصنوعی» ضعیف بازی Call of Duty: Modern Warfare است که به‌خصوص در مراحل مخفی‌کاری گیج ظاهر می‌شود.

بخش تک‌نفره یا چند نفره؟ مسئله این است

اگر از بخش تک‌نفره کوتاه و پنج الی ۶ساعته‌ی بازی عبور کنیم، حال زمان آن می‌رسد که به بخش چند نفره Call of Duty: Modern Warfare بپردازیم. این بازی طبق تمام الگوریتم‌های مولتی‌پلیر کالاف دیوتی، از بخش بسیار بزرگی بهره می‌برد که توسط Infinity Ward برای طرفداران آنلاین‌محور آماده شده است. Modern Warfare فاقد بخش زامبی و بتل رویال است اما در عوض شاهد یک چپتر جدید با نام Ground War هستیم که از ۶۴ بازیکن مختلف پشتیبانی می‌کند. این بخش شباهت‌های زیادی به کمپین آنلاین سری Battlefield دارد و با در دسترس قرار دادن کنترل وسایل نقلیه‌ی متفاوت و تعداد بالایی از مخاطبین، لحظات مهیجی را فراهم می‌سازد. هرچند در فرنچایز کالاف دیوتی هیچ‌گاه تخریب‌پذیری بتلفیلد را نمی‌بینیم که همین امر کمی از «طبیعی بودن اکشن‌ها و ری‌اکشن‌های فیزیکی» کم می‌کند اما آنقدر که باید و شاید اهمیت ندارد.

بخش جدید دیگری نیز به بازی Call of Duty: Modern Warfare اضافه شده است که با نام Spec Ops شناخته می‌شود که بازیکنان را به‌صورت Co-Op و حتی تک‌نفره در کنار یک‌دیگر قرار می‌دهد و در آن همان بازیکنان می‌بایست Waveهای متعدد با دشمنان به مبارزه بپردازد و برای بقاء‌ خود بجنگد. در آخر هم باید بگویم که Modern Warfare از مادهای آنلاین همیشگی این سری بهره می‌برد که به‌لطف گان‌پلی و گیم‌پلی جذاب بازی،‌ به‌بهترین و زیبا‌ترین شکل ممکن کامل شده‌اند و تعامل‌برانگیز ظاهر می‌شوند. همانطور هم که انتظار می‌رود تعداد زیادی اسلحه با قابلیت شخصی‌سازی در دسترس بازیکنان قرار گرفته است که تجربه‌ی کاربری آن‌ها را فراتر از حد انتظارات می‌برد. موارد دیگری هم همانند Killstreaks وجود دارد که نقش بسیار مهمی در چپترهای چند نفره ایفا می‌کنند. این‌ها تمام آن چیزی نبودند که در Call of Duty: Modern Warfare اضافه شده‌اند بلکه به‌عنوان عوامل موفقی حساب می‌شوند که مزیت‌هایشان نسبت‌به دیگر مادها ارجعیت پیدا می‌کند. اگر به مپ‌ها هم بخواهم بپردازم از مپ‌های Arklov، Gun Runner و Nuke Town نام می‌برم که از لحاظ لول‌دیزاین چندتا از برترین نقشه‌های بازی Call of Duty: Modern Warfare محسوب می‌شوند که ما را یاد دو نسخه‌ی اول سری اول میندازند.

کم‌کم به پایان مطلب نقد و بررسی بازی کالاف دیوتی مدرن وارفر می‌رسیم، به همین خاطر باید کمی جزئی‌تر این نقد را جمع‌بندی کنیم. اگر یادتان باشد استودیو بازی‌سازی Infinity Ward برای ساخت اولین نسخه‌ی Call of Duty از موتور گرافیکی id Tech 3 استفاده کرد و در ادامه باز هم برای نسخه‌ی اول سری اول Modern Warfare که در سال ۲۰۰۷ منتشر شد،‌ سراغ IW 3.0 رفت که یک نسخه‌ی بروزرسانی شده از id Tech 3 محسوب می‌شد. کالاف دیوتی‌های اول به‌خوبی توانستند از قدرت‌های id Tech 3 و IW 3.0 استفاده کنند اما در طول زمان، این موتور گرافیکی دچار مشکلات فنی متعددی شد که وابسته به تکنولوژی‌های روز دنیا بود؛ به همین دلیل اکتیويژن و Infinity Ward تصمیم گرفتند که روی یک موتور بازی‌سازی جدید کار کنند که مشکلات فنی، هویت بصری و اوج‌های گرافیکی را بهتر از هر چیز دیگری بدون باگ و افت فریم به‌نمایش بگذارد و قدرت این دو شرکت را به‌رخ مخاطبین‌شان بکشند. حال نوبت به Call of Duty: Modern Warfare می‌رسد، اینفینیتی وارد اعلام کرد که اولین نسخه از ریبوت مدرن وارفر، با موتور بازی‌سازی جدیدی ساخته شده است که شگفت‌زده‌تان خواهد کرد، راستش را هم بخواهید چنین اتفاقی میفتد و شگفت‌زده خواهید شد.

بازی Call of Duty: Modern Warfare دقیقا همان چیزی بود که انتظار داشتیم، البته که شخصا گارد خاصی نسبت به ریبوت شخصیت‌های مورد علاقه‌ام دارم اما آنقدر از لحاظ گیم‌پلی، گان‌پلی، زیبایی بصری، فنی و گرافیک خوب ظاهر شده است که به‌راحتی می‌توانم گارد خود را پایین بیاورم و از یک داستان کوتاه لذت ببرم. موتور گرافیکی جدید Infinity Ward به‌خوبی ظاهر شده است و حتی تکه سیگارهای کاپیتان پرایس هم با دودهای فوق گنگ‌شان، دارای جزئیات هستند و حس خاصی را به شما منتقل می‌کنند؛ حسی که ما را یاد دوران انقلابی فرنچایز کالاف دیوتی میندازد و ذهن‌مان را به ۱۰سال پیش می‌برد. نورپردازی، دیزاین و تک‌تک المان‌های بازی حرف ویژه‌ای دارند که بر تصویر جلو رویتان دیده می‌شوند. اکشن‌ها زمانی که با موزیک‌های فوق‌العاده Call of Duty: Modern Warfare ترکیب می‌شوند، صحنه‌های بسیار جذابی را خلق می‌کنند که انگار در یک سینمای خانگی منحصربه‌فرد، در حال تماشای یک فیلم یا سریال اکشن و مهیج هستید. درواقع Modern Warfare همه‌چیز را دست‌به‌دست هم داده است تا اثری باشد که باید نه محصولی که نباید.

نمی‌خواهم سخت‌گیری کنم، با اینکه به این بازی نمره «۸ از ۱۰»‌ را می‌دهم چرا که با ترکیب‌شدنش با Call of Duty: Warzone موافق نبوده و نیستم اما این اعتقاد را دارم که بالاخره با یک بازی خوب از سری کالاف دیوتی مواجه شدیم که قرار است ساعت‌ها ما را سرگرم کند؛ چه خوب می‌شود که اگر این ساعات با دوستان بسیار صمیمی‌مان تجربه شود. کالاف دیوتی مدرن وارفر ۲۰۱۹ یا همان نسخه‌ی اول ریبوت Call of Duty: Modern Warfare از آن دسته بازی‌هایی محسوب می‌شود که شروع بسیار خوبی را آغاز کرده است و نوید انتظارات بالاتری از نسخه‌های بعدی را به ما می‌دهد؛ به همین خاطر امیدواریم که این بازی دچار مشکلات و چالش‌ها متعدد نشود و به مسیر تاریخ‌سازی مجددوارش به‌خوبی ادامه دهد. شاید برایتان جالب باشد که بدانید کالاف دیوتی مدرن وارفر میانگین نمره ۸۰ از ۱۰۰ را از وب‌سایت متاکریتیک کسب کرد که نشان دهنده‌ی نظرات ضد و نقیض بسیاری از سوی مخاطبین و جامعه‌ی منتقدین است.

در نهایت باید بگویم که اگر از طرفداران قدیمی مجموعه بازی Call of Duty محسوب می‌شوید و سال‌ها است که منتظر ارائه‌ی یک نسخه‌ی جدید، با کیفیت و تحول آفرین از سوی سازندگان یعنی Infinity Ward و Activision نشسته‌اید، تبریک می‌گویم؛‌ بازی Call of Duty: Modern Warfare شروع دوباره‌ای برای شما به حساب می‌آید که قرار است با بخش‌های چند نفره و تک‌نفره به‌خصوص خود، حسابی شما و دوستان‌تان را سرگرم نگه دارد و از لحاظ تعامل، احساسات بسیار زیادی را با شما برقرار کند. کالاف دیوتی مدرن وارفر هم از لحاظ اکشن، هم گیم‌پلی و هم جزئیات بصری در شرایط خوبی قرار دارد و به‌خوبی بهینه‌سازی شده است، شاید گاهی اوقات در بخش آنلاین با سرورهای بازی به جدال بپردازید اما کیفیتی که تجربه می‌کنید این مورد را بازسازی خواهد کرد. در کلام آخر بگویم که بازی Call of Duty: Modern Warfare ارزش یک‌بار تجربه کردن را دارد، به‌خصوص زمانی‌که از کنسول بازی ایکس‌باکس سری اس/ایکس بهره‌مند باشید.